Մասնակից:Fperson/Ավազարկղ51
 Омский государственный театр куклы, актёра, маски «Арлекин» | |
|---|---|
 | |
| Գտնվելու վայրը |  Ռուսաստան |
| Հիմնադրման ամսաթիվ | 1936 թվական |
| Գլխավոր ռեժիսոր | Բ. Սալամչեվ |
Օմսկի տիկնիկի, դերասանի և դիմակի «Առլեկին» պետական թատրոն՝ Ռուսաստանի ամենահին մանկական թատրոններից մեկը, որը իր պատմությունը սկսել է 1936 թվականի ապրիլից[1]: Թատրոնի խաղացանկում ընդգրկված են բազմաթիվ ներկայացումներ տարբեր տարրիքի համար՝ սկսած 2 տարեկանից: Թատրոնի ներկայացումները արժանացել են տարբեր մրցանակների ռուսական և միջազգային ֆառատոննեերի, այդ թվում՝ «Ոսկե դիմակը» հեղինակավոր մրցանակին:
Թատրոնում կա ձմեռային այգի, շատրվան և Ռուսաստանի տարբեր մարզերից հավաքված էքսպոնատներով տիկնիկների թատրոն: Նախագծողների համոզմունքներին համաձայն՝ ըստ տեխնիկական սարքավորման դա Ռուսաստանի 2005 թվականի ամենալավ մանկական թատրոնն է[2]: Սկսած 2012 թվականից անց է կացվում «Առլեկինին հյուր» միջազգային ֆեստիվալը, որտեղ մասնակցում են տարբեր երկրների կոլլեկտիվներ, այդ թվում՝ Կանադայի, Չինաստանի, Հնդկաստանի և Ճապոնիայի: Այդ ֆեստիվալը մտնում է աշխարհի ամենամեծ տիկնիկային ֆեստիվալների տասնյակի մեջ[1]:
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թատրոնի պատմությունը սկսվում է 1963 թվականի գարնանից, երբ էնտուզիաստները բաց երկնքի տակ ներկայացրեցին առաջին՝ «Կաշտանկա», տիկնիկային ներկայացումը: Պաշտոնապես թատրոնը գոյություն չուներ, փորձերը անցնում էին Օմսկի դրամատիկական թատրոնի նկուղային արհեստանոցներում[1]:
1939 թվականին խաղացանկը ընդգրկում էր մոտ 10 ներկայացում[3]:
Կռվի տարիներին թատրոնում ներկայացվում էր «Ոսկե աքլոր» ներկայացումը, որը հրճմանքով էր քննադատվում: Վ. Եմչինովը Օմսկի դրամատիկական թատրոնի նկարիչ՝ Ն. Մենշուտինի հետ ստեղծել են վառ սցենար և զգեստեր: Մ. Իլովայսկիյ ռեժիսորը օգտագործել է դերասանների երաժշտական ընդունակությունները[3]
1947 թվականի օգոստոսում թատրոնում սկսեց աշխատել նկարիչ-բուտաֆոր Լ. Ֆյոդորովիչը, ով մի քանի տասնյակ ներկայացումների համար պատրաստեց մեծ քանակությամբ տիկնիկներ, զարդերի մակետներ և բուտաֆորական զարդեր: Ժամանակորդները պնդում էին, որ իր կողմից պատրաստված ծաղիկները, սնկերը, հացը, մրգերը այնքան ռեալիստական քին, որ դժվար էին տարբերվում իրականներից: Տիկնիկային թատրոնում նա աշխատել է ավելի քան 30 տարի՝ այդ ժամանակի ընթացքում պատրաստելով ավելի քան երեք հազար իր[3]:
Թատրոնի նոր շենք տեղափոխվոլուց հետո՝ ներկայացումների և կազմակերպական աշխատանքների հնարավորությունները զգալի չափով ընդարձակվել են[1]
1960-ականներին մեծահասակ հանդիսատեսը դիտում էր «Սատանայի ջրաղացը» ներկայացումները [1]:
1970-ականներին թատրոնի կյանքում առաջանում է ձգտում դեպի նորամուծությանը և սինտետիկ մոտեցում: Խաղացանկում առաջացան ավելի շատ ցուպային տիկնիկներով ներկայացումներ: Դերասանները սովորում էին պլանշետային տեխնիկան, առաջին պլանշետային տիկնիկներով ներկայացումը տեղի է ունեցել 1972 թվականին, որը կոչվել է «Կոշիկներով գայլ»[4]:
1980-ականներին մեծահասակ հանդիսատեսը դիտում էր «Մինչև երրորդ աքլորների» և «Մեսս-Մենդ» ներկայացումները[1]:
1990-ականներին մեծահասակ հանդիսատեսը դիտում էր «Կապույտ մորուքը» և «Հրեական երջանկություն» ներկայացումները[1]:
2000 թվականին ներկայացված է եղել «Մանկության առաջի հեքիաթը» ներկայացումը, որը «Երազատեսության բանաստեղծական աշխարհը, առասպելները և փիլիսոփայական խորքերը թեթև շոշափելու համար» արժանացել է Սիբիրիայի տիկնիկների «19-րդ դարի ծեմին տիկնիկային թատրոն» Առաջին Մարզային ֆեստիվալի Գրան-Պրիյին: 2002 թվականին Նովոկուզնեցկ քաղաքում անց կացվող ֆեստիվալում «Ալ ծաղիկ» ներկայացումը արժանացել է 7 մրցանակների, այդ թվում՝ Գրան-Պրիյի[5]: Նաև 2000-ականներին մեծահասակ հանդիսատեսի համար խաղարկվում էին «Զրպարտվածները և մոռացվածները» և «Ռոմեո և Ջուլիետ» ներկայացումները[1]:
2010-ականներին մեծահասակ հանդիսատեսի համար խաղացանկը իր մեջ ներառում էր երեք ներկայացում՝ ըստ Նիկոլայ Գոգոլի, երկոսը՝ Ուիլյամ Շեքսպիրի, նաև Դենիս Ֆոնվիզինի «Դեռահասը» և «Վաղանցուկության» վիզուալ ներկայացումը: Պատանի հանդիսատեսը, որը հարմարվել է մտածել, որ տիիկնիկային թատրոնը երեխաների համար է և դիտում է«Սառցե սիրտ» և «Ֆուդզի սարի լեգենդը» ներկայացումները՝ ավարտից հետո շնորհակալություն հայտնելով դերասաններին[1]:
Գումարի պակասը ազդդում է Առլեկինի հնարավորություններին: Թատրոնը բավական գումեր չունեցավ՝ «Սառցե սիրտ» ներկայացումը ներկայացնել Եկատերինբուրգում անց կավող միջազգային ֆեստիվալը՝ որտեղ նրան շատ սպասում էին: Նաև 2016 թվականին հանդիսատեսը չի ունենում ներկայացումները դիտելու համար բավականաչափ գումար, ինչպես նաև Օմսկի այլ թատրոններ: Այնուամենայնիվ Առլեկինը եղավ Օմսկի միակ թատրոնը որտեղ անցյալ տարվա համեմատ այցելիությունը մեծացել է[1]:
Թատրոնի սարքավորում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Երկար ժամանակ թատրոնը հպարտանում էր վարպետական փորագրությամբ զարդարված բազմաթիվ մուտքային դռներով: Նրանք եղել էին Մարքսի պրոսպեկտ, 10-ի սիմվոլները: Երկու խոնարհված Առլեկիններ դիմավորում էին հանդիսատեսին, ասես թափահարելով թափանցիկ վարագույր, որի վրա փորված էին եղել հեքիաթային պալատներ և ծառեր (մուտքի պատկերը զարդարում է թատրոնիս 65-տարվա հոբելյանական բուկլետը[3]):
Հետո մուտքի դիմացը հայտնվեց սև մետաղից պատրաստված մեծ գահ, որին կատակով անվանել են «Տիկնիկային աստված»: Կոմպոզիցիային եղել են նաև այլ ոչ պաշտոնական անվանումներ, օրինակ՝ «Փարավոն», «Գենա Քեռի» (ըստ Գ. Վլասով դերասանի անվան) և նաև «Չոկանի կին» (քանի որ գահի մոտ գտնվում էր Չ. Վալիխանովի հուշարձանը): Թատրոնի նկարչուհի Օլգա Վերյովկինան նկատել է այդ գահի պատկերը Նորման Կատերին նկարիչի «Կուկարտ» ամսագրի առաջին համարում: Միտք առաջացավ պատրաստել արձանը և նվիրել թատրոնին: Կոնստրուկցիան կառուցված է եղել Օմսկի Մանուկների և Պատանիության թատրոնում: Արձանի մոտ նկարվում էին զբոսաշրջիկները, իսկ երեխաները ներկայացման սկզբին սպասելու ժամանակ մագլցում էին հուշարձանով: Դառնալով տեսարժան վայր՝ 2007 թվականին թատրոնի հետ տեղափոխվեց նոր տեղ և այժմ գտնվում է ներքնագավիթում[6]:
2009 թվականի հունիսին թատրոնի տարածքում պաշտոնապես բացված է եղել թագի վրա նստած և ձեռքերում կարոս բռմած Առլեկինի արձանը: Թատրոնի այդ յուրահատուկ սիմվոլը պատրաստված է թերթավոր չժանգոտվող պողպատից: Կոմպոզիցիայի ընդհանուր բարձրությունը 3 մետր 20 սանտիմետր է: Արձանի հեղինակն է դարձել քանդակագործ Սերգեյ Կոզաչան[7],[8]:
Թատրոնի թանգարանում հավաքված է թատրոնային տիկնիկների մեժ հավաքածու[1]:
Ամենափոքրերի համար նախատեսված դահլիճը՝ Օմսկի թատրոնի նոու-հաուն է, այնտեղ անց են կացվում երկու տարեկանից սկսած երեխաների համար ներկայացումներ: Դահլիճի կոնցեպցիան ստեղծված է Ռուսաստանի արժանի դերասան Էդուարդ Սեմյոնի Ուրակովի կողմից: Ներկայացումները անց են կացվում դերասանի և երեխաների զրույցի տեսքով, որոնք նստած են բարձերի վրա և ընդհանրապես սահմանափակված չեն արարքներով. նրանք կարող են պառկել կամ ընդհակառակը կանգնել: Չնայած տարիքային սահմանափակումներին երբեմն ծնողները գալիս են ներկայացմանը դեռ կաթնակեր երեխաների հետ, որոնք դեռ շատ են փոքր և չեն կարող գնահատել ներկայացումը[1]:
Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Ընտանիքի ծառ, տեղադրված է թատրոնի առջևում -
Ոսկե բանալի, որով 2005 թվականի դեկտեմբերի 30-ին բացված է եղել թատրոնի նոր շենքը -
Զգեստապահարանի ինտերիեր -
Ամենափոքրերի դահլիճ -
Թատրոնի մրցանակները -
Օմսկի «Առլեկին» տիկնիկային թատրոնի ոսկե դիմակը Золотая маска омского театра кукол «Арлекин»
«Առլեկին» թատրոնը մշակույթի մեջ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2008 թվականի հոկտեմբերին Ռուսաստանի փոստը թողարկել է «Առլեկին» թատրոնի նոր շենքի պատկերով մի շարք ծրարներ: Շաբաթը տոնելու ժամանակ Օմսկի փոստի համար թողարկված է եղել 500 հազար ծրար[9]:
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Ольга Емельянова «Кризис мешает зрителям». Директор «Арлекина» о современном театре кукол // Аргументы и факты : еженедельник. —Омск, 2016. — № 20.
- ↑ Новости Омска, 2005 год
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Бревнова Н. Омский государственный театр куклы, актёра, маски «Арлекин» / Шалаева И.. — Буклет. — Омск: Компаньон, 2001. — 80 с.
- ↑ Яневская С. В добром мире кукол // Омская правда : газета. — 1972.
- ↑ Награды берём только оптом // Жизнь : газета. — 16.07.2002. — № 16 (7577).
- ↑ Першина Л. «Кукольный бог» переехал в «Арлекин» // Новое обозрение : газета. — 20.06.2007.
- ↑ Новости ГТРК Иртыш
- ↑ Новости культуры Сибири
- ↑ Сайт администрации Омска