Հրաչյա Սարուխան

Հրաչյա Սարուխան
Ծնվել է	հունվարի 1, 1947
Ծննդավայր	Մարգահովիտ, Կիրովականի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել է	ապրիլի 8, 2016 (69 տարեկան)
Մասնագիտություն	բանաստեղծ և թարգմանիչ
Քաղաքացիություն	Հայաստան
Ուշագրավ աշխատանքներ	«Ի տրիտուր»; «Աստծո առավոտ»; «Վկայություններ»; «Հրաշք օրեր»; «Եզրագծեր»
Անդամակցություն	ՀԳՄ
Պարգևներ	ՀՀ մշակույթի նախարարության ոսկե մեդալ; «Մովսես Խորենացի» մեդալ
	Հրաչյա Սարուխան Վիքիքաղվածքում
	Հրաչյա Սարուխան Վիքիդարանում

Հրաչյա Լյուդվիգի Սարուխան (Հրաչիկ Լյուդվիգի Սարուխանյան, սեպտեմբերի 1, 1947, Համզաչիման (այժմ՝ Մարգահովիտ, Լոռու մարզ) - ապրիլի 8, 2016^[1])^[2], հայ թարգմանիչ, բանաստեղծ։ Հեղինակ է «Եզրագծեր», «Հրաշք օրեր», «Վկայություններ», «Այլ ժամանակներ», «Աստծո առավոտ» ժողովածուների։ Հայաստանի գրողների միության անդամ է 1978 թվականից։

Կենսագրություն

Հրաչյա Սարուխանը ծնվել է 1947 թվականի սեպտեմբերի 1-ին, Հայկական ԽՍՀ Գուգարքի շրջանի Համզաչիման գյուղում։ Ավարտել է Կիրովականի № 3 միջնակարգ դպրոցը։ 1970 թվականին ավարտել է Երևանի Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանի (այժմ՝ քոլեջ) գեղանկարչության բաժինը, 1974 թվականին ուսումը շարունակել է Վանաձորի մանկավարժական ինստիտուտի լեզվագրական ֆակուլտետում։ 1977 թվականից աշխատում է Կիրովականի քաղաքային «Կայծ» թերթում։ Սարուխանի առաջին բանաստեղծությունը լույս է տեսել նույն թերթում, 1966 թվականին։ 1978 թվականին արժանացել է տարվա լավագույն առաջին գրքի մրցանակին։ 1983 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտում կազմակերպված հատուկ դասընթացները^[3]։

Առաջին անգամ տպագրվել է 1966 թվականին «Ավանգարդ» թերթում^[4]։

Երկեր

Ի տրիտուր, Երևան, 2005^[5]։
Աստծո առավոտ, Երևան, 1999^[6]։
Վկայություններ, Երևան, 1989^[6]։
Հրաշք օրեր, Երևան, 1981^[6]։
Եզրագծեր, Երևան, 1977^[6]։

Թարգմանություններ (ռուսերենից)

Տիխոնով Նիկոլայ, Կավ և կրակ (գրքի մեջ մտնող «Կիրովը մեզ հետ է» պոեմը և բանաստեղծությունների մի մասը թարգմանել է Հրաչյա Սարուխանը), Երևան, «Հայաստան», 1976, 251 էջ։

Մամուլ

Բանաստեղծություններ։ «Գարուն», 1967, № 1։

Պարգևներ և մրցանակներ

Արժանացել է «Տարվա լավագույն առաջին գիրք», Հայաստանի գրողների միության, հայ պոեզիայի բարձրագույն՝ «Ավետիք Իսահակյանի անվան» մրցանակների, պարգևատրվել է «Մովսես Խորենացու», «Գրական վաստակի համար» մեդալներով, ՀՀ մշակույթի նախարարության ոսկե մեդալով, Հայաստանի վարչապետի շնորհակալագրով։ Հայաստանի գրողների միության վարչության անդամ է։ Արժանացել է «Լոռվա ասպետ», «Մարգահովիտի պատվավոր քաղաքացի» կոչումներին։

Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր գործիչ (2011)^[7]։

Վերջերս էլ՝ սեպտեմբերի 9-ին բանասիրական գիտությունների թեկնածու Նաիրա Ղումաշյանը հրատարակեց «Հրաչյա Սարուխանի պոեզիան» մենագրությունը։

Տես նաև

Հայաստանի գրողների միության անդամների ցանկ

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ

[1] Մահացել է Հրաչյա Սարուխանը

[2] Հրաչյա Սարուխան. «Ինձ համար մեծ դարդ է էսօրվա հայի կերպարը»

[3] Հայաստանի գրողների միության կայք

[4] «Գարուն», 1967, № 1։

[5] Ի տրիտուր և անտրտունջ․ Վալերի Փիլոյան

[:Հետք-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 Հրաչյա Սարուխան. «Հիմիկվա մարդուն իմ պոեզիան չի հետաքրքրում»

[7] Հայաստանի Հանրապետության պատվավոր կոչումներ շնորհելու մասին

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]