Խորհրդային սովորական դպրոցական Մաշային, որը մոռացել էր հագնել դպրոցական համազգեստը և տղայի նման էր հագնված, սխալմամբ գողանում է ստորգետնյա գանձերի հսկիչ և կախարդ Բահրամի սպասավոր Զիլզիլյան։ Երբ սխալը բացահայտվում է, Զիլզիլյան համոզում է կախարդին պահել իրեն դուր եկած աղջկան։
Չցանկանալով հավերժ մնալ ստորգետնյա թագավորությունում և չխաբվելով ո՛չ հրաշքներով, ո՛չ գանձերով` Մաշան փորձում է հնարավոր ամեն ինչ` տուն վերադառնալու համար, սակայն արդյունքում պարզվում է, ստորերկյա հրաշագործն այնքան էլ վատ մարդ չէ[1]։
1970-1980-ական թվականներին «Սոյուզմուլտֆիլմ» ստուդիայում ռեժիսորներն արդեն մշակում էին սեփական թեմատիկ և ժանրային ուղղությունները. Ռոման Կաչանովը նկարահանում էր բանաստեղծական-հումարային մանկական մուլտֆիլմեր («Նամակ», 1970, «Ավրորա», 1973, «Հրաշագործ Բահրամի ժառանգությունը», 1975)...[2]
«Ձեռնոցը» հանճարեղ մուլտֆիլմից հետո Կաչանովը կարողացել է ինքնաարտահայտվել նաև նկարված մուլտիպլիկացիայի ժանրում, քանի որ «Երրորդ մոլորակի գաղտնիքը» և «Հրաշագործ Բահրամի իրավունքը» մուլտֆիլմերից իրենց ժամանակին մեջբերումներ են կատարել խորհրդային երեխաները[3]։
Մուլտֆիլմում սպասովոր Բահրամի անունը (Էդուարդ Ուսպենսկու գրքի մեջ նրա անունը Անֆիլոխի էր) և նրա կախարդական խոսքերը վերցված են թուրքական լեզուներից. «զիլզիլա» նշանակում է «երկրաշարժ», «բիր-իկե» համընդհանուր կախարդական խոսքը նշանակում է «մեկ-երկու», մարդուն հինգ րոպեով քար դարձնող «բեշ դեկիկա» խոսքը թարգմանաբար նշանակում է «հինգ րոպե»։
ԽՍՀՄ
