Հովհաննես արքեպիսկոպոս Սեբաստացի (անհայտ[1] - 1830[1], Սեբաստիա[1]), հայ պատմիչ, բանաստեղծ, եկեղեցական գործիչ, Սեբաստիայի հոգևոր առաջնորդ (1809-1830)[2][3]։
1797 թվականին ձեռնադրվել է վարդապետ, 1812 թվականին՝ եպիսկոպոս։ 1809-1830 թվականներին եղել է Սեբաստիայի հոգևոր առաջնորդը։ Հովհաննես Սեբաստացու ջանքերով Սեբաստիայի թեմում բացվել են դպրոցներ, վերակառուցվել վանքերն ու եկեղեցիները։ Գրել է ոտանավորներ, չափածո տապանագրեր, որոնց մի մասը («Ներբողական նուագերգութիւնք...») հրատարակվել է Թիֆլիսում, 1825 թվականին։ Գրել է նաև քարոզներ (Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան, ձեռագիր № 10185)։ Նրա «Պատմութիւն Սեբաստիոյ» երկն ընդգրկում է 1021 թվականից մինչև 1830-ական թվականների կարևոր իրադարձությունները[2]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 566)։