15-20 սմ բարձրությամբ, գլանաձև ցողունով, այլ բույսերի արմատներին ամրացող և դրանք որպես սննդի լրացուցիչ աղբյուր օգտագործող թույլ զարգացած արմատներով միամյա կիսամակաբույծ է։ Բարակ ճյուղերը ծածկված են մանր մազիկներով։ Տերևները ամբողջական են, հակադիր, սրածայր, նշտարաձև (մինչև 6 սմ երկարությամբ), գրեթե նստադիր կամ կարճ կոթուններով։ Ցողունների կամ ճյուղերի վերին մասում աճող ծաղիկներն առաջացնում են երկար, խիտ և հասկանման ծաղկաբույլեր։ Ստորին մակերեսի վրա երբեմն սև կամ շագանակագույն, ծաղկահյութ պարունակող թեփուկներ առաջացնող, խորը բաժանված սուր ատամիկներով ծաղկակիցները վարդագույն-ծիրանագույն են և ձվաձև-նշտարաձև։ Չորսանդամ, խողովակաձև-զանգակաձև թավոտ բաժակն ունի չորս սուր, նեղ-եռանկյունաձև ատամիկներ։ Բարակ գլանաձև խողովակով երկշուրթ դեղին կամ ծիրանագույն պսակը վերին մասում լայնանում է։ Չորս երկուժ առէջներով վերին շուրթը սաղավարտաձև է։ Ճարպային յուղով հարուստ և հյութալի ելուստներով օժտված երկարավուն հարթ սերմերով երկբուն պտուղը երկու կողքերից սեղմված ձվաձև տուփիկ է[1]։
Աճում է միջին լեռնային գոտու դաշտերում, ճանապարհների եզրերին, նոսր անտառներում, իսկ որպես մոլախոտ՝ ցանքսերում և աղբավայրերում։ Հանդիպում է Տավուշի մարզում և Արցախում։ Մեղրատու և թունավոր բույս է[1]։
Բուժական նպատակներով օգտագործում են կանաչ զանգվածը, ծաղիկներն ու սերմերը։ Սերմերի երեփուկն օգտագործում են վնասատու միջատներին ոչնչացնելու համար։ Մանրացրած սերմերը տաք թրջոցների օգնությամբ օգտագործվում են որպես փափկացնող միջոց[1]։
