Կոշաբերդ
 | |
|---|---|
.jpg) Նկարագրություն | |
| Տեսակ | Ամրոց |
| Վարչական միավոր | Ալավերդի, Լոռու մարզ |
| Երկիր |  Հայաստան |
| Կառուցված | 10-13-րդ դարեր |
| Ընթացիկ վիճակ | Մասսամբ պահպանված |
 Koshaberd Վիքիպահեստում | |
Կոշաբերդ, պատմական ամրոց Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի Ալավերդի համայնքի Ալավերդի քաղաքում[1][2]։
Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2004 թվականի որոշմամբ Կոշաբերդը ներառված է պետության կողմից պահպանվող հուշարձանների ցանկում[1]։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Կոշաբերդի մասին քիչ տեղեկություններ են հայտնի։ Ըստ հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանի՝ Կոշաբերդը ամենայն հավանականությամբ հանդիսանում է Տաշիր-Ձորագետի թագավորության Կյուրիկյան արքայատոհմի բերդերից[3]։ Թվագրվում է 10-ից 13-րդ դարերով[1]։
Ամրոցի տարածքում և մոտակայքում են գտնվում 10-ից 17-րդ դարերով թվագրվող Կոշաբերդ գյուղատեղին, 10-ից 13-րդ դարերով թվագրվող գերեզմանոցը, 10-ից 13-րդ դարերով թվագրվող մատուռը, 18-րդ դարով թվագրվող եկեղեցին[1]։
Հետաքրքիր դրվագներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Վրացական զորքերի կողմից գրավված Լոռու չեզոք գոտում 1921 թվականին սկսված ապստամբության ժամանակ Հաղպատ գյուղի ապստամբական ջոկատը նախ չեզոքացնում է Ալավերդու ներկայիս Դեբեդ թաղամասի երկաթուղային կամուրջի մոտ տեղակայված վրացական կայազորին, այնուհետև, ժայռերով բարձրանալով Կոշաբերդ ամրոց, այնտեղից կրակի տակ է վերցնում վրացական զորքի հենակետերը, որոնք տեղակայված էին Ալավերդու պղնձաձուլական գործարանի շինություններում։ Մարտերի արդյունքում հայ ապստամբները գրավում են վրացական հենակետերը և գերևարում վրացի զինվորներին[4]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայաստանի Հանրապետության կառավարության որոշում 29 հունվարի 2004 թվականի N 49-Ն Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների պետական ցուցակը հաստատելու մասին, (էլեկտրոնային տարբերակ)։
- ↑ Կոշաբերդ ամրոցի մասին տեղեկություններ armgeo.am զբոսաշրջային կայքում, (արխիվացված 23․09․2023 թվականին)։
- ↑ «Ալավերդի. Կոշաբերդ. Սամվել Կարապետյան» հրապարակում 168.am կայքում, (արխիվացված 23․09․2023 թվականին)։
- ↑ Հրաչյա Պապինյան, «Ալավերդի, հինգհազարամյա ուղի», Երևան, 2024 թվական, ISBN 978-9939-969-82-4