Կոնդրատե Թաթարիշվիլի
Կոնդրատե Թաթարիշվիլի | |
|---|---|
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 21, 1872 |
| Ծննդավայր | Աբասթուման (Զուգդիդի շրջան), Քութայիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Վախճանվել է | մայիսի 9, 1929 (56 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Թիֆլիս, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Գերեզման | Դիդուբեի պանթեոն |
| Մասնագիտություն | գրող |
| Լեզու | վրացերեն |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն, .svg){kind=small} Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն և .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Kyiv Theological Seminary? և Բրյուսելի ազատ համալսարան |
| Ժանրեր | վիպակ |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | «Մամլուք» «Որոնողներ» |
Կոնդրատե Դավիթի Թաթարաշվիլի (վրաց.՝ კონდრატე დავითის ძე თათარიშვილი, գրական կեղծանունը՝ Ուիարագո, թարգմանաբար՝ «Անզեն», սեպտեմբերի 21, 1872, Աբասթուման (Զուգդիդի շրջան), Քութայիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - մայիսի 9, 1929, Թիֆլիս, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), վրացի գրող և հրապարակախոս։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կոնդրատե Թաթարաշվիլին ծնվել է 1872 թվականի սեպտեմբերի 21-ին Մեգրելիայում։ Սովորել է հոգևոր սեմինարիաներում Թբիլիսիում ու Կիևում (1894), ապա Բրյուսելի համալսարանի երկրաբանական ֆակուլտետում։ 1921 թվականին Վրաստան վերադառնալուց հետո որպես ասիստենտ աշխատել է համալսարանի երկրբանության ամբիոնում, իսկ 1923 թվականից՝ Պետական թանգարանի երկրաբանության ֆակուլտետում։
Հեղինակ է մի շարք գիտական աշխատությունների, որոնք հիմնականում վերաբերում են Կոլխիդայի դաշտավայրի ջրաերկրաբանությանը։ Զբաղվել է հանքավայրերի երկարաբանության, ինչպես նաև տեղական շինանյութերի ու կավի օգտագործման հարցերի ուսումնասիրությամբ։
Որպես հրապարակախոս՝ Կոնդրատե Թաթարաշվիլին իր հոդվածներում քննադատել է բուրժուական հասարակության թերությունները։ Նրա հրապարակախոսությունն ուղղված էր, ընդհանուր առմամբ, ցարական կարգերի դեմ։ Ոստիկանության կողմից ճնշման պատճառով 1912 թվականին ստիպված է եղել հեռանալ Վրաստանից։
Արվեստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կենդրատե Թաթարաշվիլու առաջին գրական ստեղծագործությունը՝ «Ցտեսություն», տպագրվել է 1895 թվականին «Օրվա լրաբեր» ամսագրում։
Գրել է պատմական թեմաներին նվիրված ստեղծագործություններ։ Նրա առավել հայտնի ստեղծագործություններից է «Մամլուք» (მამლუქი, 1912) վիպակը, որում երկու ընկերների ճակատագրի պատկերման միջոցով արտացոլել է XVIII դարում Վրաստանում տարածված ողբերգական երևույթներից մեկը՝ գերիների առք ու վաճառքը։ 1958 թվականին «Վրացֆիլմ» կինոստուդիայում «Մամլուք» վիպակի հիման վրա նկարահանվել է համանուն գեղարվեստական ֆիլմը[1][2]։
Գրողի մյուս հայտնի գիրքն է «Որոնողները», որում պատկերված է 1880-1890-ական թվականների Մեգրելիայի բնությունը, բնակիչների առօրյան, կյանքը, հասարակական հարաբերություններն ու սովորույթները։ Դրանում արտացոլված են նաև ազնվականական կարգերի անկումը, առևտրական կապիտալի ձևավորումը, գյուղացիների շրջանում սոցիալական շերտավորման առաջացումն ու բուրժուական հարաբերությունների ձևավորումը XIX դարի վերջին։
1957-1958 թվականներին լույս է տեսել Ուիարագոյի ստեղծագործությունների երկհատորյա ժողովածուն։
Ուիարագոն քննադատական ռեալիզմի ամենավառ ներկայացուցիչներից մեկն է վրաց գրականության մեջ։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Վրացական սովետական հանրագիտարան, հատոր 10, Թբիլիսի, 1986, էջ 116։