Լևոն Շաթրյան

Լևոն Շաթրյան; արմտ. հայ.՝ Լեւոն Շաթրեան
Ծնվել է	1880
Ծննդավայր	Կոստանդնուպոլիս
Վախճանվել է	սեպտեմբերի 28, 1938
Վախճանի վայր	Բուխարեստ, Ռումինիա
Մասնագիտություն	գրող, երգիծաբան, հրապարակախոս և ուսուցիչ
Ազգություն	հայ
Քաղաքացիություն	Օսմանյան կայսրություն և Ռումինիայի թագավորություն
Կրթություն	Կեդրոնական վարժարան
Աշխատավայր	Պահակ

Լևոն Շաթրյան, Սիլվիա-Մարիա, (1880^[1], Կոստանդնուպոլիս^[1] - սեպտեմբերի 28, 1938(1938-09-28)^[1], Բուխարեստ, Ռումինիա^[1]), հայ գրող-երգիծաբան, հրապարակախոս։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավարտել է Կոստանդնուպոլսի Կեդրոնական վարժարանը։ Զբաղվել է մանկավարժությամբ։ 1920-1922 թվականներին խմբագրել է (Ե․ Օտյանի հետ), «Շավիղ-Իգնատ աղա» երգիծական շաբաթաթերթը։ 1922 թվականից հաստատվել է Բուխարեստում։ «Նոր արշալույս» և «Պահակ» թերթերում «Չորս հովերեն» խորագրի տակ տպագրած հոդվածներով ծաղրել է տիրող հոռի բարքերը, աղայական մտայնությունը, դատապարտել Թուրքիայի հայատյաց քաղաքականությունը, ֆաշիզմը, նորաստեղծ Խորհրդային Հայաստանի հակառակորդներին։ Հրատարակվել են նրա «Ցավին տունը» երկը, «Բերայի հովարտաները» (1913) երգիծական նովելը։ Հիշատակելի է Շաթրյանի «Բաբելոնի աշտարակը» կատակերգությունը (բեմ Բուխարեստում, 1936), որտեղ ծաղրված են գաղութահայ «փանջունիները»։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 8 (հայ.) — հատոր 8. — էջ 412—413.

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 412)։

[_194279270bd90df2-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 8 (հայ.) — հատոր 8. — էջ 412—413.

[1]