Ինչ-որ տեղ լալիս է պիրոլը...
 ռուս.՝ Где-то плачет иволга… | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Թվական | 1982 |
| Ռեժիսոր | Էդմոնդ Քեոսայան |
| Սցենարի հեղինակ | Էդմոնդ Քեոսայան |
| Երաժշտություն | Յան Ֆրենկել |
| Կինոընկերություն | Մոսֆիլմ |
| Տևողություն | 92 րոպե |
«Ինչ-որ տեղ լալիս է պիրոլը...» (ռուս.՝ «Где-то плачет иволга…»), ռեժիսոր Էդմոնդ Քեոսայանի 1982 թվականի խորհրդային ֆիլմը։
Սյուժե
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]«Ինչ-որ տեղ լալիս է պիրոլը...» ֆիլմի հերոսուհի Մարինա Օռլովան իրական դեմք է։
Պատերազմի դժվար տարիներին, երբ մահացու վտանգը կախված էր Խորհրդային երկրի վրա, նա, ինչպես և որոշ այլ էմիգրանտներ, պայքարում է ֆաշիզմի դեմ բելգիական Դիմադրության շարքերում։Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)Героиня фильма «Где-то плачет иволга…» Марина Орлова — лицо реальное.
В трудные годы войны, когда смертельная опасность нависла над Советской страной, она, как и некоторые другие эмигранты, боролась против фашизма в рядах бельгийского Сопротивления.— Ленинградская панорама, 1983
Սյուժեի հիմքում 1-ին կարգի ռուս կապիտան Շաֆրովի դստեր՝ Մարինա Շաֆրովայի մասին վավերագրական նյութերն են, որին էլ նվիրված է ֆիլմը։
1918 թվական, հեղափոխություն, գեներալ Շաֆարովի ընտանիքը վեցամյա դստեր՝ Մարինայի հետ լքում է Ռուսաստանը և հայտնվում է արտասահմանում։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ, Բելգիա։ Ռուս աղջիկ Մարինան միանում է Դիմադրության շարժմանը։ Նա իրականացնում է հատուկ լիազորված կայսերական անվտանգության ծառայության լիկվիդացիան Բելգիայում։ Նացիստները հեռակա կարգով աղջկան դատապարտում են մահապատժի, նրա նկատմամբ հայտարարում է հետախուզում, բայց Մարինան անորսալի է նրանց համար։ Հույս չունենալով գտնել այն՝ ֆաշիստները պատանդ են վերցնում Բրյուսելի 60 բնակիչների, այդ թվում՝ կանանց ու երեխաների, և հայտարարում են, որ եթե ութ օրվա ընթացքում պարետի տեղակալի մարդասպանը չհանձնվի, ապա պատանդները գնդակահարվելու են…
Դերերում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Գլխավոր դերերում
- Լյուդմիլա Նիլսկայա – Մարինա Օռլովա (նախատիպը՝ Մարինա Շաֆրովա)
- Արնիս Լիցիտիս – Ֆիլիպս Դիքենս
- Վացլավ Դվորժեցկի – Օռլով, Մարինայի հայրը
- Լաուրա Գևորգյան – Անն
- Արմեն Ջիգարխանյան – Ֆրանսուա
- Թոդոր Կոլև – Անրի, Բելգիայում դիմադրության ղեկավար
Մնացած դերերում
- Օմար Վոլմեր – բարոն ֆոն Շտոկ
- Ռամազ Չխիկվաձե – պապաշա Ժակ
- Ներսես Հովհաննիսյան – կոնֆերանսյե
- Դավիթ Քեոսայան – Դոմենիկ
- Կիրիլ Գոսպոդինով – Իվ
- Ուլդիս Լիելդիջ – ինժեներ
- Օլեգ Սավոսին – մարզիչ
- Աննա Լիսյանսկայա – դայակ
- Ալեքսանդր Միկուլին – քաղաքի պարետ
- Ռադի Աֆանասև – էպիզոդ
Նկարահանումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Նկարահանումներն իրականացվել են Էստոնիայում, Բուլղարիայում և Հունգարիայում։
Երբ Տալլինում մեքենայի պայթյունը նկարահանել են, պիրոտեխնիկը չափից ավելի պայթուցիկ է դրել, և Տալլինը ցնցած պայթյունը բնակիչներին հիշեցրել է պատերազմի մասին, իսկ դրա կազմակերպիչներին մի փոքր ավելի ուշ դա հիշեցրել են Մոսկվայում. պայթյունից կոտրվել է ավելի քան վեց հարյուր ապակի՝ հյուրանոցում, դպրոցում, թանգարանում, միլիցիայի բաժանմունքում և շրջակա տներում, հրաշքով ոչ ոք, այդ թվում՝ երեք կասկադյորները, չի տուժել[1]։
Քննադատություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Դերասանուհի Լյուդմիլա Նիլսկայայի առաջին գլխավոր դերերից մեկն է և ամենասիրելիներից մեկը․
Իր սիրելի դերերի թվում Լյուդմիլա Նիլսկայան նշել է «Ինչ-որ տեղ լալիս է պիրոլը» է ֆիլմի հերոսուհուն։ Հերոսական ռուս հայրենասեր Մարինա Շաֆրովան, որը մասնակցել է Բելգիայի Դիմադրության շարժմանը պատերազմի տարիներին, դաստիարակվել է գեղեցկության ձգտման, չարի նկատմամբ անհաշտության, հայրենի հողի հետ հոգևոր կապի ընկալման ոգով։ Դերասանուհին այս կերպարում ճիշտ ցույց է ներկայացրել բարոյական ուժի և կանացիության կապը։
Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)В числе своих любимых ролей Людмила Нильская называет героиню фильма «Где-то плачет иволга». Героическая русская патриотка Марина Шафрова, участница бельгийского движения Сопротивления в годы войны, была воспитана в стремлении к красоте, непримиримости к злу, на понимании духовного родства с родной землей. Актриса верно показала в этом персонаже соединение нравственной силы и женственности.
— «Молодая гвардия» ամսագիր, 1985 թվական
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ В титрах последний / Борис Крыштул, Валерий Артемов. — М.: Русская панорама, 2002. — 487 с. — стр. 77
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Где-то плачет иволга… // Домашняя синематека: отечественное кино 1918—1996 / Сергей Землянухин, Мирослава Сегида. — М.: Дубль-Д, 1996. — 520 с. — стр. 89
- Где-то плачет иволга… // Советские художественные фильмы: 1982—1983. — М.: Нива России, 1999. — стр. 24
- Где-то плачет иволга… Արխիվացված 2022-01-24 Wayback Machine // Мосфильм
|
