Եկատերինա Կոտրիկաձե

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Եկատերինա Կոտրիկաձե
ռուս.՝ Екатерина Котрикадзе[1]
Դիմանկար
Ծնվել էմարտի 23, 1984(1984-03-23)[2] (40 տարեկան)
ԾննդավայրԹբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]
Քաղաքացիություն Ռուսաստան
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրթությունՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ (2005)[2][3]
Մասնագիտությունլրագրող, հաղորդավար և media manager
ԱշխատավայրTV Rain?[4]
ԱմուսինՏիխոն Ձյադկո[2]
Զբաղեցրած պաշտոններհեռուստահաղորդավար
Պարգևներ և
մրցանակներ
 Ekaterina Kotrikadze Վիքիպահեստում

Եկատերինա Բեսիկիևնա Կոտրիկաձե (վրաց.՝ ეკატერინე კოტრიკაძე, մարտի 23, 1984(1984-03-23)[2], Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), վրացական ծագմամբ ռուսաստանցի լրագրող և մեդիամենեջեր։ 2020 թվականի սեպտեմբերից «Дождь» հեռուստաընկերության տեղեկատվական ծառայության ղեկավար և հաղորդավարուհի։ 2012 թվականից մինչև 2020 թվականի օգոստոս ամիսը զբաղեցրել է RTVi հեռուստաընկերության տեղեկատվական ծառայության ղեկավարի պաշտոնը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եկատերինա Կոտրիկաձեն Վլադիմիր Պուտինի մամլո ասուլիսի ժամանակ, 2013 թվական։

Ծնվել է Թբիլիսիում, որտեղ ավարտել է միջնակարգ դպրոցը։ Բարձրագույն կրթությունն ստացել է Լոմոնոսովի անվան Մոսկվայի պետական համալսարանի Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում, որը 2005 թվականին ավարտել է գերազանցության դիպլոմով[6]։

Մայրը մահացել է 1999 թվականին Մոսկվայում Գուրյանովի փողոցի N19 բնակելի շենքում ահաբեկչական պայթյունի հետևանքով[7]։ Նրանց բնակարանը գտնվում էր պայթյունի էպիկենտրոնում, մարմինը չի հայտնաբերվել[8]։

2003-2005 թվականներին աշխատել է ТВЦ-ի «Վտանգավոր գոտի» ծրագրում։ 2006 թվականին վերադարձել է Վրաստան։ Վրաստանում նրա առաջին աշխատավայրը եղել է «Ալանիա» հեռուստաընկերությունը, որտեղ Կոտրիկաձեն շուրջ երեք տարի աշխատել է որպես շարքային թղթակից։ Միաժամանակ 2008 թվականին սկսել է համագործակցել RTVi հեռուստաընկերության հետ՝ դառնալով Վրաստանում հեռուստաընկերության թղթակիցը։ Մեկ տարի անց այդ աշխատանքին զուգահեռ դառնում է նաև «Эхо Москвы» ռուսական ռադիոկայանի վրացական թղթակիցը։

2009 թվականի հոկտեմբերին ներառվել է Վրաստանում նոր ռուսալեզու «Первый информационный кавказский» հեռուստաընկերության հիմնադիրների շարքում և ղեկավարել տեղեկատվական ծառայությունը։ Իսկ արդեն 2011 թվականին զբաղեցրել է գլխավոր տնօրենի պաշտոնը[9]։ 2012 թվականին էլ եղել է տեղեկատվական ծառայության գլխավոր խմբագիր[10][11]։

2012 թվականին այս հեռուստաընկերության փակումից հետո[12]՝ Կոտրիկաձեն որոշում է ընդունել RTVi-ի հրավերը՝ զբաղեցնելու հեռուստաընկերության տեղեկատվական ծառայության ղեկավարի պաշտոնը ու ձևավորել հեռուստաընկերության խմբագրական քաղաքականությունը։ 2016 թվակաին, հեռուստաընկերություն, որպես գլխավոր պրոդյուսեր ու գլխավոր խմբագիր Ալեքսեյ Պիվովարովի գալուց հետո, Կոտրիկաձեն նշանակվում է գլխավոր խմբագրի տեղակալ[13]։

2018 թվականի փետրվարին Ռուսաստանի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցություն Պետդումայի պատգամավոր Լեոնիդ Սլուցկիին մեղադրել է սեռական ոտնձգությունների մեջ[14]։ 2019 թվականի ապրիլին կին լրագրողների անվտանգության թեմայով, որպես խոսնակ, Իտալիայի Պերուջա քաղաքում հրավիրվել է միջազգային լրագրողական փառատոններից մեկին[15]։

2020 թվականի հունիսին մեկնել է մայրության արձակուրդի[16], իսկ ավելի ուշ հեռացել RTVi-ից։

2020 թվականի սեպտեմբերից աշխատում է «Дождь» հեռուստաընկերությունում՝ որպես տեղեկատվական ծառայության ղեկավար ու հաղորդավարուհի[17]։

Հեռուստաընկերության կայքի արգելափակումից հետո՝ 2022 թվականի մարտի 2-ին Կոտրիկաձեն ամուսնու՝ Տիխոն Դզյադկոյի հետ միասին, իր հասցեին ստացվող սպառնալիքների ֆոնին, հեռացել է Ռուսաստանից և վերադարձել Թբիլիսի[18]։

2022 թվականի մարտի 22-ից ամուսնու հետ միասին YouTube-ում վարում է հեղինակային «Котрикадзе Дзядко» ալիքը։ Ալիքը 5 օրվա ընթացքում հավաքել է ավելի քան 100 000 հետևորդ[19]։ 2022 թվականի հուլիսին Ռիգայից հեռուստաալիքի հեռարձակման վերսկսումից հետո կրկին աշխատում է «Дождь»-ի եթերում։

2022 թվականի հոկտեմբերի 28-ին Ռուսաստանի Դաշնության Արդարադատության նախարարությունը Եկատերինա Կոտրիկաձեին ներառեց «օտարերկրյա գործակալների» ցանկում[20]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Առաջին ամուսին՝ Եգոր Կուրոպտև,
  • Երկրորդ ամուսին՝ Ալեքսեյ Զյունկին, մեդիամենեջեր։ Այս ամուսնությունից ունի որդի՝ Դավիթը։
  • Երրորդ ամուսին՝ լրագրող Տիխոն Դզյադկո։ 2020 թվականի հուլիսի 20-ին զույգն ունեցել է որդի՝ Միխայիլը[21]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2021 թվականի սեպտեմբերին ստացել է «Редколлегия»-ի ամենամսյա լրագրողական մրցանակ՝ «Վերադարձրեք այդ հիշողությունը. ինչպես են հիշում ահաբեկչությունների ժամանակ զոհվածներին ԱՄՆ-ում և Ռուսաստանում» հոդվածի համար[22]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ https://www.golosameriki.com/a/ekaterina-kotrikadze-dozhd-interview/6484939.html
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 https://24smi.org/celebrity/44828-ekaterina-kotrikadze.html
  3. ↑ https://www.linkedin.com/in/ekaterina-kotrikadze-5021a5120/
  4. ↑ https://echo.msk.ru/programs/personalnovash/2716947-echo/
  5. ↑ https://redkollegia.org/archives/text/vernite-etu-pamyat-kak-vspominayut-pogibshih-pri-teraktah-v-ssha-i-v-rossii
  6. ↑ «Наш дом на Моховой» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018 թ․ փետրվարի 20-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 19-ին.
  7. ↑ ««Редакция» — о терактах, с которых началась эпоха Путина». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  8. ↑ «Погибшие на улице Гурьянова». terror1999.narod.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  9. ↑ «Екатерина Котрикадзе возглавила телеканал "ПИК" | Общество | Новости-Грузия». web.archive.org. 2012 թ․ հունվարի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 18. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ unfit URL (link)
  10. ↑ «Компания «Алания» будет управлять каналом «ПИК» до конца 2012 года». Media.ge. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  11. ↑ Кавказский Узел. «Права на управление грузинским телеканалом ПИК на год переданы компании "Алания"». Кавказский Узел. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  12. ↑ «Грузинский русскоязычный телеканал ПИК прекратил свое вещание». РИА Новости (ռուսերեն). 20121020T1516. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  13. ↑ Илья Жегулев (14:58, 2 ноября 2016). «Вечное НТВ Как новый инвестор планирует развивать бывший телеканал Владимира Гусинского RTVi». meduza.io (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 8-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  14. ↑ «Заместитель главреда RTVI Екатерина Котрикадзе рассказала о домогательствах Леонида Слуцкого». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ փետրվարի 27-ին. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 7-ին.
  15. ↑ «International Journalism Festival, Ekaterina Kotrikadze, Speaker». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 9-ին.
  16. ↑ «Шнуров стал генеральным продюсером RTVI». РБК (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  17. ↑ «Екатерина Котрикадзе — Персонально ваш, 30.09.2020». Эхо Москвы (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  18. ↑ Главред «Дождя» Дзядко сообщил об отъезде из России после блокировки
  19. ↑ «Котрикадзе Дзядко». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 22-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 22-ին.
  20. ↑ «Минюст признал иноагентом основательницу "Дождя" Наталью Синдееву». Interfax.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հոկտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 29-ին.
  21. ↑ «Дети Дождя: Екатерина Котрикадзе, Юлия Таратута и Наталья Синдеева о том, как родить, не выходя из эфира». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 12-ին.
  22. ↑ «Верните эту память. Как вспоминают погибших при терактах в США и в России». Редколлегия. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 29-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Եկատերինա Կոտրիկաձե» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Եկատերինա_Կոտրիկաձե&oldid=9447262» էջից