Գառնիկ Շախկյան

Գառնիկ Շախկյան
Ծնվել է	ապրիլի 22, 1937(1937-04-22)
Ծննդավայր	Շնող, Ալավերդու շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	նոյեմբերի 29, 2018(2018-11-29) (81 տարեկան)
Կրթություն	ՀԱՊՀ, Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտ և ՀՀ ԳԱԱ արվեստի ինստիտուտ
Պարգևներ

Գառնիկ Սմբատի Շախկյան (ապրիլի 22, 1937(1937-04-22), Շնող, Ալավերդու շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - նոյեմբերի 29, 2018(2018-11-29)), հայ ճարտարապետ, (1993), պրոֆեսոր (1994), ՀՀ գիտության վաստակավոր գործիչ, (2012)։

Կենսագրություն

1961 թվականին ավարտել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը, սովորել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ասպիրանտուրան՝ ճարտարապետություն մասնագիտության գծով։ 1987 թվականին վերապատրաստման դասընթացներ է անցել Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտում։ 1992 թվականին սովորել է ՀՀ ԳԱԱ Արվեստի ինստիտուտում։ 1961-1967 թվականներին եղել է Ալավերդի քաղաքի գլխավոր ճարտարապետը, 1967-1978 թվականներին` Հայկոմուննախագիծ ինստիտուտի գլխավոր մասնագետ, ճարտարաշինական բաժնի վարիչ։ 1978 թվականից դասախոսում է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ճարտարապետության տեսության, պատմության և հուշարձանների վերականգնման ամբիոնում։ Հեղինակ է 15 գրքի, 250-ից ավելի հոդվածների։
Հեղինակ է հետևյալ ճարտարապետական կառույցների`

• Գրողների ստեղծագործական տունը Ծաղկաձորում, 1976
• Հյուրանոցներ Արմավիր (1974), Մարտունի (1980) քաղաքներում
• Ալավերդի քաղաքի քաղաքապետարանի շենքը, 1975
• Մանկական ճամբար Ծաղկաձորում, 1977
• Նեղուցի մատուռ, 2006
• Հուշակառույցներ Ալավերդի քաղաքում, Շնող (1980), Լճկաձոր (1986) գյուղերում
• Բնակելի տներ, կոմունալ օբյեկտներ ՀՀ տարբեր շրջաններում

Անդամակցություն

• ՀՀ Լեզվի գերագույն խորհրդի անդամ ճարտարապետության գծով
• ՀՀ Պետական մրցանակների ճարտարապետության հանձնախմբի անդամ
• ՀՀ մշակույթի և երիտասարդության հարցերի նախարարության Պատմամշակութային ժառանգության գիտահետազոտական կենտրոնի խորհրդի անդամ
• Հայաստանի ճարտարապետների միության անդամ
• Հայաստանի գրողների միության անդամ, 2007
• Հայաստանի ճարտարագիտական ակադեմիայի թղթակից անդամ
• ԵՐՃՇՊՀ-ի ճարտարապետական ֆակուլտետի և մասնագիտական խորհուրդների անդամ
• Ճարտարապետական գծով դոկտորական ատենախոսությունների մասնագիտական խորհրդի անդամ

Գործունեություն

Գիտական ուսումնասիրությունները վերաբերում են հայ ճարտարապետության պատմության և տեսության հարցերին, Լոռու ճարտարապետական դպրոցին («Օձունի եկեղեցին», 1983, «Լոռի. պատմության քարակերտ էջերը», 1986)։ Մասնավորապես հիմնավորել է 8-9-րդ դդ. Հայաստանում շինարարական գործունեության ընթացքը, շրջանառության մեջ դրել մինչ այդ անհայտ կամ սակավ հայտնի հուշարձաններ և շինարարական իրողություններ։

Պարգևներ

• Սոֆիայի «Բիենալե-91»-ի դափնեկիր
• Հայաստանի Հանրապետության գիտության վաստակավոր գործիչ (2012)

Երկեր

• Օձունի եկեղեցին։ Ճարտարապետական-քննական ակնարկ, Երևան, «Սովետական գրող», 1983 (համահեղինակ)։
• Զվարթնոց, Գագկաշեն։ [Ճարտարապետական գիտական ուսումնասիրություն], Երևան, «Սովետական գրող», 1984 (համահեղինակ)։
• Հայ ժողովրդի ճարտարապետական ժառանգությունը։ (Համառոտ պատմական ակնարկ), Բարելավված վերահրատարակություն, Երևան, «Հայաստան», 1985 (համահեղինակ)։
• Լոռիի պատմության քարակերտ էջերը, Երևան, 1986։
• Խորհրդային Հայաստանի ճարտարապետական հուշարձանները (հայերեն, ռուսերեն, անգլերեն), Երևան, 1999։
• Կայծոն-Շնող հայրենագիտարան, Երևան, 1999։
• Հայ ճարտարապետության յոթ հրաշալիքներ, Երևան, 2001։
• Հայ ժողովրդի ճարտարապետական-շինարարական գործունեությունը 7-9-րդ դարերում, Երևան, 2004։
• Պատկերազարդ կենսագրական հայրենագիտարան, Երևան, 2004։
• Հովհաննես Թումանյան, Հայրենագիտական համանվագներ, Երևան, 2005
• Ոգի, գույն, կերպար, Երևան, 2009։
• Թումանյանի ընտանեկան աշխարհը, Երևան, 2011։