Բերնար Մարիս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Բերնար Մարիս
ֆր.՝ Bernard Maris
Visage de Bernard Maris sur une fresque d'hommage à Charlie Hebdo.jpg
Ծնվել էսեպտեմբերի 23, 1946(1946-09-23)[1][2][3][…]
Թուլուզ
Մահացել էհունվարի 7, 2015(2015-01-07)[1][2][3] (68 տարեկան)
Փարիզի 11-րդ շրջան, Փարիզ, Իլ-դը-Ֆրանս
մարդասպանություն
ՔաղաքացիությունFlag of France.svg Ֆրանսիա
Մասնագիտությունտնտեսագետ, լրագրող և գրող
Հաստատություն(ներ)Institut d'études politiques de Toulouse?, Փարիզ 8 համալսարան, Այովայի համալսարան, Marianne?, L'Obs?, Le Figaro Magazine?, Լե Մոնդ, Շառլի Էբդո, France Inter, CNews? և Թուլուզի համալսարան
ԱնդամակցությունՄասոնականություն[4]
Ալմա մատերInstitut d'études politiques de Toulouse?, Տուլուզա 1 համալսարան (1975)[5] և Թուլուզի համալսարան
Գիտական աստիճանդոկտոր[5] (1975)
Տիրապետում է լեզուներինֆրանսերեն[2]
Գիտական ղեկավարJean Vincens?
Եղել է գիտական ղեկավարGeneviève Azam?
ՊարգևներՊատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ և Լիսենկոյի մրցանակ[6]
Ամուսին(ներ)Sylvie Genevoix?
Bernard Maris Վիքիպահեստում

Բերնար Մարիս (ֆր.՝ Bernard Maris, սեպտեմբերի 23, 1946(1946-09-23)[1][2][3][…], Թուլուզ - հունվարի 7, 2015(2015-01-07)[1][2][3], Փարիզի 11-րդ շրջան, Փարիզ, Իլ-դը-Ֆրանս), ֆրանսիացի տնտեսագետ, լրագրող և գրող: Հայտնի է նաև Օնքլ Բերնար՝ Քեռի Բերնար (Oncle Bernard) կեղծանունով: Charlie Hebdo շաբաթաթերթում լույս են տեսել բազմաթիվ տեքստեր Օնկլ Բերնար կեղծանունով: Զոհվել է 2015 թվականի հունվարի 7-ին Charlie Hebdo շաբաթաթերթի խմբագրությունում տեռորիստական ակտի ժամանակ:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուսում և ուսուցչական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1968 թվականին ավարտել է Թուլուզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտը[7]: 1975 թվականին Թուլուզ I համալսարանում պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսություն «Անձնական եկամուտների բաշխում. կայուն զարգացման տեսանկյունից տեսական մոտեցում» թեմայով, որից հետո մրցույթի արդյունքում համալսարանում ստանում է պրոֆեսորի պաշտոն[8]: Եղել է Փարիզի VIII համալսարանի դասախոս, Այովայի համալսարանում և Պերուի Կենտրոնական բանկում կարդացել է միկրոէկոնոմիկա թեմայով դասախոսություն[8]:

Լրագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բերնար Մարիսը գրել է հոդվածներ, որոնք հրապարակվել են տարբեր ֆրանսիական լրատվամիջոցների՝ Marianne, Le Nouvel Observateur, Le Figaro Magazine, Le Monde կողմից: «Քեռի Բերնար» կեղծանունով նա Charlie Hebdo շաբաթաթերթում հանդես է եկել որպես տնտեսական գծով խրոնիկյոր, որտեղ նա ունեցել է 13 % սեփականություն[9]: France Inter ռադիոկայանում վարել է շաբաթական հաղորդում, որը կոչվում էր «Ես տնտեսությունից ամեն ինչ հասկացա»: Բազմիցս մասնակցել է տարբեր ծրագրերի և ֆրանսիական հեռուստատեսությունում տնտեսական թեմաներով բանավեճերի:

Քաղաքական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2002 թվականին որպես թեկնածու կանաչների կուսակցության ցուցակում մասնակցել է խորհրդարանական ընտրությունների[8]:

Բերնար Մարիսը եղել է ֆրանկմասոն, ով 2008 թվականին սկսել է «Ռոժե Լերե» աշխատությունը, որը կազմում է Ֆրանսիայի Մեծ արևելքի մի մասը: «Ռոժե Լերե»-ն համարվում է շատ քաղաքականացված և անունը ստացել է ի պատիվ Ֆրանսիայի Մեծ արևելքի հայտնի մագիստրոսի անունը: Նա 1981 թվականի Ֆրանսուա Միտտերանի նախագահական ընտրությունների ժամանակ աջակցում էր նրան: Արդյունքում նա հաղթեց այդ ընտրությունները[10]:

Գրող[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բերնար Մարիսը հրապարակել է մի քանի վեպեր, որոնց թվում է «Երեխան, ով ուզում է լինել համր» (ֆր.՝ L'enfant qui voulait être muet) վեպը: Այն 2003 թվականին արժանացել է Լեկրերկ մրցանակի (ֆր.՝ Prix Leclerc) 2003:

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2007 թվականի սեպտեմբերի 7-ին Բերնար Մարիսը կրկին ամուսնացել է Սիլվի Ժենևուայի հետ (մահացել է 2012 թվականի սեպտեմբերի 20-ին)[11]: Այնուհետև ամուսնացել է լրագրող Էլեն Ֆրեսնելի հետ[12]: Նրանք ունեցել են երկու տղա՝ Գաբրիելը և Ռաֆայելը, որոնց ծննդյան օրերը համապատասխանել են: Զոհվել է 2015 թվականի հունվարի 7-ին Charlie Hebdo շաբաթաթերթի խմբագրությունում տեռորիստական ակտի ժամանակ: Հունվարի 15-ին նրա աճյունափորը մասունքների հետ միասին թաղվել է Մոնժիսկարի Նոտր Դամ դե Ռոկվիլ կաթոլիկական մատուռում[13]:

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մատենագիտություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էկոնոմիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Éléments de politique économique : l’expérience française de 1945 à 1984, 1985
  • Des économistes au-dessus de tout soupçon ou la grande mascarade des prédictions, 1990
  • Les Sept Péchés capitaux des universitaires, 1991
  • Jacques Delors, artiste et martyr, 1993 (ISBN 978-2226254559)
  • Parlant pognon mon petit, 1994 (ISBN 978-2841460755)
  • Ah Dieu ! que la guerre économique est jolie !, Albin Michel, 1998 (ISBN 2-226-09574-8, coécrit avec Philippe Labarde (ISBN 978-2702818008)
  • Keynes ou l'économiste citoyen, 1999 (ISBN 978-2724610376)
  • Lettre ouverte aux gourous de l'économie qui nous prennent pour des imbéciles, 1999 (ISBN 978-2020591065)
  • La Bourse ou la vie — La grande manipulation des petits actionnaires, 2000, coécrit avec Philippe Labarde (ISBN 978-2253150930)
  • Malheur aux vaincus : Ah, si le s riches pouvaient rester entre riches, 2002 (ISBN 2-226-13146-9, coécrit avec Philippe Labarde
  • Antimanuel d'économie : Tome 1, les fourmis, Bréal, 2003 (ISBN 2-7495-0078-8)
  • Antimanuel d'économie : Tome 2, les cigales, Bréal, 2006 (ISBN 2-7495-0629-8)
  • Gouverner par la peur, 2007 (ISBN 978-2-213-63287-2), avec Leyla Dakhli, Roger Sue, Georges Vigarello
  • Petits principes de langue de bois économique, Bréal et Charlie Hebdo, 2008 (ISBN 9782749501499)
  • Capitalisme et pulsion de mort, Albin Michel 2009 ISBN 2-226-18699-9, coécrit avec Gilles Dostaler
  • Marx, ô Marx, pourquoi m’as-tu abandonné ? Éditions Les Échappés, 2010 (ISBN 978-2-35766-022-9)
  • Plaidoyer (impossible) pour les socialistes, Albin Michel, 2012 ISBN 978-2226240200)

Էսսե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Bernard Maris L’Homme dans la guerre. Maurice Genevoix face à Ernst Jünger. — Éditions Grasset & Fasquelle, 2013. — ISBN 978-2-246-80338-6
  • Bernard Maris Houellebecq économiste. — Flammarion, 2014. — ISBN 9782081296077
  • Bernard Maris Et si on aimait la France. — Éditions Grasset & Fasquelle, 2015.

Վեպեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Pertinentes Questions morales et sexuelles dans le Dakota du Nord, Albin Michel, 1995
  • L’Enfant qui voulait être muet, 2003
  • Le Journal, 2005 (ISBN 2-226-15393-4)

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2008 : L’Encerclement de Richard Brouillette
  • 2010 : Film Socialisme de Jean-Luc Godard
  • 2015 : Oncle Bernard — L’anti-leçon d'économie de Richard Brouillette
  • 2015 : À la recherche de Bernard Maris, l’anti-économiste[16] (Ռեժիսոր Էլեն Ֆրեսնել / Hélène Fresnel, Элен Риссер / Hélène Risser)

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Michel Bernard, Alain Leygonie, Jacques Sapir, Sébastin Lapague, Arnaud Teyssier, Julien Larère-Genevoix, Michel Naudy, Christian Authier, Pour saluer Bernard Maris, Flammarion, 2015, 120 pages.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Internet Movie Database — 1990.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 https://www.bedetheque.com/auteur-8816-BD-.html (фр.)
  4. ↑ http://blogs.lexpress.fr/lumiere-franc-macon/2015/01/08/charlie-le-godf-en-deuil-de-bernard-maris/
  5. ↑ 5,0 5,1 http://www.sudoc.fr/040903915
  6. ↑ http://www.clubdelhorloge.fr/index.php?option=com_content&view=article&id=33&Itemid=129
  7. ↑ Annuaire des diplômés. Édition du cinquantenaire 2007-2009. — Association des diplômés de l'Institut d'études politiques de Toulouse, 3e trimestre 2009. — 198 p.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Bernard Maris. Un humaniste, un penseur critique de l'économie dominante» (ֆրանսերեն)։ Mondes Sociaux։ Վերցված է 2016-02-04 
  9. ↑ Yves-Marie Labé et Dorian Saigre (2008-07-29)։ «De la bande de copains à l'entreprise prospère»։ Le Monde։ Վերցված է 2016-01-28 
  10. ↑ Jean-Laurent Turbet, «Des francs-maçons parmi les victimes de la tuerie de Charlie Hebdo».
  11. ↑ «Décès de Sylvie Genevoix, journaliste, écrivain et ancien membre du CSA» (ֆրանսերեն)։ L'Express/L'Expansion։ 2012-09-20։ Վերցված է 2016-01-28 
  12. ↑ Hommage à " Charlie Hebdo " : focus sur les douze victimes de la tuerie
  13. ↑ B. C. (Attaques à «Charlie Hebdo»: Les obsèques de Bernard Maris ont eu lieu ce jeudi à Montgiscard)։ «Obsèques de Bernard Maris» (ֆրանսերեն)։ 20 minutes։ Վերցված է 2016-02-04 
  14. ↑ «Bernard Maris était un homme libre» (ֆրանսերեն)։ France Inter։ 2015.01.08։ Վերցված է 2016-03-18 
  15. ↑ «Prix Lyssenko» (ֆրանսերեն)։ Club de l’Horloge։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-03-ին։ Վերցված է 2016-02-04 
  16. ↑ Hélène Risser , Hélène Fresnel (2016-02-07)։ «A la recherche de Bernard Maris, l'anti-économiste» (ֆրանսերեն)։ Télérama։ Վերցված է 2016-02-04 
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Բերնար_Մարիս&oldid=7078118» էջից