Բենզոիլ քլորիդ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Բենզոիլ քլորիդ
Ընդհանուր տեղեկություններ
Դասական անվանակարգումԲենզոիլքլորիդ
Ավանդական անվանումԲենզոլիլքլորիդ, քլորի բենզոիլ, քլորանհիդրիդ բենզոնաթթվի
Քիմիական բանաձևC7H5ClO
Ռացիոնալ բանաձևС6Н5СОСl
Ֆիզիկական հատկություններ
Ագրեգատային վիճակսուր հոտով անգույն հեղուկ
Մոլային զանգված2,3E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ
Խտություն1,212 գ/սմ³ գ/սմ³
Իոնիզացման էներգիա1,5E−18 ջոուլ[2] կՋ/մոլ
Ջերմային հատկություններ
Հալման ջերմաստիճան-1 °C °C
Եռման ջերմաստիճան197,2 °C °C
Բռնկման ջերմաստիճան72 °C °C
Ինքնաբռնկման ջերմաստիճանя 591 °C
Պայթուցիկության աստիճան81-99 % %
Օպտիկական հատկություններ
Բեկման ցուցիչ1,5537
Դասակարգում
CAS համար98-88-4
PubChem7412
EINECS համար202-710-8
SMILESC1=CC=C(C=C1)C(=O)Cl
ЕС202-710-8
RTECSDM6600000
ChEBI7134
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա)

Բենզոիլ քլորիդը, նաև քլորի բենզոիլը, բենզոյաթթվի քլորիդն է, քլորօրգանական միացություն է՝ C7H 5ClO էմպիրիկ բանաձևով։ Լայնորեն օգտագործվող հումքը օրգանական սինթեզում։

Ֆիզիկաքիմիական հատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այն անգույն հեղուկ է, օդում թեթևակի մխող, սուր և գրգռիչ հոտով, ջրում վատ է լուծվում, լավ լուծվում էածխածնի դիսուլֆիդում և օրգանական լուծիչներում ( դիէթիլ եթեր, բենզոլ, քլորոֆորմ )[3]։ Շարժուն քլորի ատոմի առկայության դեպքում այն հեշտությամբ մտնում է թթվային քլորիդներին բնորոշ ռեակցիաների մեջ, սակայն չի արձագանքում այնքան բուռն, որքան ցածր ճարպաթթուների քլորիդները[4]։ Ջրի հետ այն դանդաղորեն է ռեակցիայի մեջ մտնում ( հիդրոլիզը ուժեղանում է եռացող ջրում կամ ալկալային լուծույթների ազդեցության տակ)՝ առաջացնելով բենզոաթթու .

Վերականգնվում է ջրածնով պալադիումի առկայության դեպքում ինչի արդյունքում առաջանում է բենզալդեհիդ.

Արոմատիկ ածխաջրածինների հետ մտնում է կոնդեսացման ռեակցիայի մեջ՝ ձևավորելով դիարիլ կետոններ ( Ֆրիդել-Կրաֆտսի ռեակցիա ).

Բենզոիլ քլորիդի պերօքսիդների հետ փոխազդեցությամբ ձևավորվում է բենզոիլ պերօքսիդ.

Ստացումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լաբորատորիայում բենզոիլ քլորիդը ստացումն իրականացվում է բենզոյաթթվի լուծույթը ըստ հետևյալ ռեակցիայի ֆոսֆորի պենտաքլորիդի հետ փոխազդելով.

Հնարավոր է նաև կիրառել այն որպես սիլիցիումի տետրաքլորիդը քլորացնող նյութ[5] .

Արդյունաբերության մեջ բենզոիլ քլորիդը ստացվում է կատալիզատորների առկայությամբ բենզոտրիքլորիդի ջրով կամ կարբոքսիլաթթվի (մասնավորապես քացախաթթվի ) լուծույթով հիդրոլիզից .

Ֆոսգենի փոխազդեցությունը բենզոաթթվի հետ.

Հնարավոր է նաև բենզոլդեհիդից բենզոիլ քլորիդ ստանալու մեթոդ՝ վերջինիս քլորացման կամ ածխածնի քառաքլորիդի հետ փոխազդեցության ենթարկելու միջոցով.

Կիրառությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բենզոիլ քլորիդի մեծ մասն օգտագործվում է որպես արիլացնող (բենզոիլացնող) նյութ, մասնավորապես ինդիգոիդ ներկերի սինթեզի ժամանակ. այն նաև կիրառվում է բենզոիլ պերօքսիդ, բենզոյան անհիդրիդ ստանալու համար, ինչպես նաև դեղամիջոցների արտադրության մեջ։

Անվտանգությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բենզոիլ քլորիդը այրվող նյութ է։ Այն ունի ուժեղ գրգռիչ ազդեցություն (իրրիտանտ) աչքերի լորձաթաղանթի, շնչուղիների և մաշկի վրա։ Առաջացնում է լակրիմացիա - արցունքաբեր է։ Արդյունաբերական արտադրության աշխատանքային տարածքի օդում ՍԹԿ-ն 5 մգ/մ 3 է։

Նշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 BENZOYL CHLORIDE
  2. 2,0 2,1 David R. Lide, Jr. Basic laboratory and industrial chemicals: A CRC quick reference handbookCRC Press, 1993. — ISBN 978-0-8493-4498-5
  3. Храмкина М.Н. Практикум по органическому синтезу. — 5-е. — Л.: Химия, 1988. — С. 121. — 312 с. — ISBN 5—7245—0024—8
  4. Чичибабин А.Е. Основные начала органического химии. — М.: ГХИ, 1957. — Т. 2. — С. 290. — 770 с.
  5. Юрьев Ю. К Практические работы по органической химии. — вып.3, 2-е изд.. — М.: Типография издательства МГУ, 1964. — С. 252-253.