Արտաքսերքսես I

Արտաքսերքսես I;
Ծնվել է	մ.թ.ա. 5-րդ դար
Մահացել է	մ. թ. ա. 424
Մահվան վայր	Շոշ
Գերեզման	Նաղշե Ռոսթամ
Կրոն	Զրադաշտականություն
Մասնագիտություն	գերիշխան
Ամուսին	Damaspia?
Ծնողներ	հայր՝ Քսերքսես I, մայր՝ Amestris?
Զբաղեցրած պաշտոններ	Great King?
Երեխաներ	Sogdianus of Persia?, Xerxes II?, Դարեհ II, Պարիսատիս և Arsites?
	Artaxerxes I Վիքիպահեստում

Արտաքսերքսես I (մ.թ.ա. մոտ 491 - 25 դեկտեմբեր 424), Աքեմենյան հարստության թագավոր Իրանում։ Գահակալել է մ.թ.ա. 465-424-ին, հոր՝ Քսերքսես թագավորի, և ավագ եղբոր՝ գահաժառանգ Դարեհի, պալատական դավադրությամբ սպանվելուց հետո։ 465-462-ին պատերազմել է թագապահանջ եղբոր՝ Վստասպի, դեմ և, հաղթելով նրան, միանձնյա իշխել։ Շարունակել է պատերազմը Հունաստանի դեմ, 454-ին Նեղոսի գետաբերանում խորտակել աթենական նավատորմիղը։ Սակայն 449-ին Սալամինի ճակատամարտում պարտվել է և ճանաչել Փոքր Ասիայի հունական քաղաքների անկախությունը։ Թաղվել է Նակշ-ի-Ռուստեմում։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ Любкер Ф. Darius (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 372—373.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Артаксеркс»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907
Энциклопедия Ираника: Артаксеркс I
Тураев Б.А.: История древнего Востока
Дандамаев М. А.: Политическая история Ахеменидской державы
Дьяконов М. М.: Очерк истории Древнего Ирана
Эрлихман В.В.: Правители мира

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 147)։

Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։

[_806245dee59a3af6-1] Любкер Ф. Darius (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 372—373.

[1]