Առտիալի բարբառ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Առտիալի բարբառ - հայերենի կը ճյուղի եռաստիճան բաղաձայնական համարգ ունեցող բարբառ։

Խոսվում է Լեհաստանի, Բուկովինայի, Սուչավայի, Տրանսիլվանիայի, Հունգարիայի և Ռումինիայի տարբեր կողմերը ցրված հայաբնակ վայրերում։ Ներկայանում է տարբեր խոսվածքներով, որոնք ընդհանոր առմամբ այդպես են կոչվել Հրաչյա Աճառյանի կողմից։ Հնչյունական երևույթներով այս բարբառը նման է գրաբարին. սահմանական ներկան կազմվում է գի մասնիկով (գի սիրիմ). հայցականը ստանում է զ նախդիրը (ըզընկերը)[1]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան (1975). Լեզվաբանական բառարան. Երևան: ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն. էջ էջ 29.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հրաչյա Աճառյան, Քննություն Առտիալի բարբառի, Երևան, 1953։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 1, էջ 551