Աղտք
| Արևմտյան Հայաստանի բնակավայրեր | ||
|---|---|---|
| Աղտք | ||
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
| Վիլայեթ | Սեբաստիայի վիլայեթ | |
| Գավառակ | Քոչհիսարի գավառակ | |
| Այլ անվանումներ | Ազդ, Աղդ, Աղտեղ, Աղտու, Աղտքն, Դուզասար, Դուզհիսար, Կաղթ, Հաղթ, Յաղթ, Տեր Վասիլ, Տուզասրա, Տուզլասար, Տուզհիսար, Փոքր Եգիպտոս | |
| Բնակչություն | 3200 մարդ (1914) | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Տեղաբնականուն | աղտքեցի | |
| ||
Աղտք, գյուղ պամական Փոքր Հայքում, իսկ ապա Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթի Քոչհիսարի գավառակում[1], սակավաջուր սարահարթում։ Գտնվում է Սեբաստիա քաղաքից 25-28 կմ արևելք, սակավաջուր սարահարթում։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աղտքի բնակիչները Մեծ եղեռնի տարիներին տեղահանվեցին, մեծ մասը զոհվեց, փրկվածները գաղթեցին օտար երկրներ։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1850-ական թվականներին ուներ 1631, իսկ 1914 թվականին՝ 3200 հայ բնակիչ։
Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բնակիչները զբաղվում էին երկրագործությամբ, անասնապահությամբ և այգեգործությամբ։
Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աղտքն ուներ 1253 թվականին կառուցված Ս. Կարապետ անունով եկեղեցի։ Գյուղի մոտակայքում գտնվում էր Ս. Հրեշտակապետաց վանքը և Դանուշման բերդի ավերակները։
Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղում գործում էր Հրեշտակապետյան վարժարանը, ուր սովորում էր 200 աշակերտ[2]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Սեբաստիայի նահանգ»։ Վերցված է 2015 ապրիլի 14
- ↑ Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 1 [Ա-Գ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի Համալսարանի Հրատարակչություն», 1986, էջ 198 — 992 էջ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 266)։ 
|
| ||||||||||||||