Աղաբաբյանի երկարաբեղիկ
| Աղաբաբյանի երկարաբեղիկ | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Գիտական դասակարգում | ||||||||
|
||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||
| Asias aghababiani
|
Աղաբաբյանի երկարաբեղիկ (լատին․՝ Asias aghababiani), երկարաբեղիկների ընտանիքին պատկանող միջատ։ Գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
10,5-11,5 մմ մարմնի երկարությամբ, զուգահեռակող, նեղ, սև մարմնով, չափավոր փայլուն ծածկույթով, մուգ կարմիր, սև նախշերով, ոչ մեծ չափի բզեզ է[1]։
Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Համարվում է Հայաստանի էնդեմիկ։ Հայաստանում հայտնի է միայն Մեղրի քաղաքի շրջակայքից` Արծվաքար կիրճից (Սյունիքի մարզ)[1]։
Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ապրում են ինչպես նուշի գերակայությամբ վարդազգիների, այնպես էլ գիհու ընդգրկմամբ չոր նոսրանտառներում, հանդիպում՝ հունիսի երկրորդ կեսին, հուլիսի սկզբին, թռիչքը ցերեկն է, նստում են տափաստանամորու փշերի վրա, որի բներում էլ զարգանում է թրթուրը։ Զարգացումը հավանաբար տևում է մեկ տարի[1]։
Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծայրահեղ սահմանափակ արեալով տեսակ է։ Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակի չափորոշիչներով գնահատվում է որպես կրիտիկական վիճակում գտնվող տեսակ։
Թվաքանակը չափավոր բարձր է, փոփոխության միտումները` անհայտ։
Վտանգման հիմնական գործոններից են անասունների, հատկապես` այծերի չկարգավորված արածեցմամբ պայմանավորված էկոհամակարգերի դեգրադացումը և տեսակի տարածման վայրերի որպես ամբարապոչերի օգտագործումը։
Պահպանվում է «Արևիկ» ազգային պարկում[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.