1963-1964 թվականների միջհամայնքային խռովություններ
Արյունոտ Սուրբ ծնունդ (թուրքերեն՝ Kanlı Noel), տերմին, որն օգտագործվում է հիմնականում, բայց ոչ բացառապես, թուրք կիպրական և թուրքական պատմագրության մեջ՝ նկարագրելու 1963-1964 թվականներին Կիպրոսի ճգնաժամի ժամանակ հույն և թուրք կիպրոսցիների միջև ծագած միջհամայնքային անկարգությունները, 1963 թվականի դեկտեմբերի 20-21-ի գիշերը և ամբողջ կղզու տարածքում հետագա անկարգությունների շրջանը[1], որոնք հավասարազոր էին քաղաքացիական պատերազմի[2]։ Հունական պատմագրության մեջ այս դեպքերը կոչվում են 1963-1964 թվականների միջհամայնքային խռովություններ։ Անկարգությունների պոռթկման արդյունքում զոհվել է 364 թուրք կիպրոսցի և 174 հույն կիպրոսցի[3]։ 104 տարբեր գյուղերից շուրջ 25 000 թուրք կիպրոսցիներ փախել են իրենց գյուղերից[4]։ Շուրջ 1200 կիպրոսցի հայեր և 500 հույն կիպրոսցիներ տեղահանվել են[5]։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կիպրոսի Հանրապետությունը ստեղծվել է 1960 թվականին՝ որպես երկհամայնք ունիտար պետություն։ Երկու համայնքներից ոչ մեկը գոհ չէր ստեղծված դրությունից, քանի որ հույն կիպրոսցիները կարծում էին, որ պետք է Կիպրոսը միավորվի Հունաստանի հետ (էնոզիս), իսկ թուրք կիպրոսցիները ձգտում էին բաժանել կղզին (թաքսիմ)։ Հարաբերական խաղաղության երկու տարիներից հետո 1963 թվականի նոյեմբերին լարվածությունը հասել է իր գագաթնակետին, երբ նախագահ Մակարիոս III-ը առաջարկել է սահմանադրական 13 փոփոխություններ, որոնք թուրք կիպրոսցիների դժգոհության պատճառ են դարձել[6]։
Զարգացումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Դեկտեմբերի 21․ պոռթկում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1963-1964 թվականների միջհամայնքային խռովությունների պատճառ դարձած միջադեպը տեղի է ունեցել 1963 թվականի դեկտեմբերի 21-ի վաղ առավոտյան։ Նիկոսիայի հին վենետիկյան պատերի մոտ գործող հույն կիպրական ոստիկանությունը պահանջել է տաքսիով տուն վերադարձող թուրք կիպրոսցիներից ներկայացնել իրենց անձը հաստատող փաստաթղթերը։ Երբ ոստիկանները փորձել են խուզարկել մեքենայում գտնվող կանանց, վարորդն առարկել է, որի արդյունքում վեճ է սկսվել։ Շուտով բազմություն է հավաքվել և կրակոցներ են հնչել[7][8]։ Մինչև լուսաբաց երկու թուրք կիպրոսցի է զոհվել և 8 այլ անձինք՝ ինչպես հույն, այնպես էլ թուրք կիպրոսցիներ, վիրավորվել են[9]։
Դեկտեմբերի 21-23[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կրակոցներից հետո Նիկոսիայի հյուսիսային հատվածում թուրք կիպրական բազմություն է հավաքվել, որոնց հաճախ գլխավորել է Թուրքական դիմադրության կազմակերպությունը։ Դեկտեմբերի 22-ին առանց որևէ միջադեպերի իրականացվել է զոհված երկու թուրք կիպրոսցիների հուղարկավորությունը[10]։ Սակայն նույն օրվա երեկոյան կրկին հրաձգություն է սկսվել։ Հույն կիպրոսցիներով լեցուն մեքենաները շրջել են Նիկոսիայի փողոցներում և անկանոն կրակ բացել, իսկ թուրք կիպրոսցիները կրակել են պարեկային ոստիկանական մեքենաների ուղղությամբ։ Թուրք կիպրոսցի դիպուկահարները կրակել են մինարեթներից և Սարայոնու հրապարակի Սարայ հյուրանոցի տանիքից։ Հրաձգությունները տարածվել են արվարձաններում և Լառնակայում[2]։ Հույն կիպրական վարչակազմը կտրել է Նիկոսիա քաղաքի թուրք կիպրական հատվածների հեռախոսային և հեռագրային կապերը, իսկ ոստիկանությունն իր վերահսկողության տակ է վերցրել Նիկոսիայի միջազգային օդանավակայանը[10]։ Ակտիվացվեցին հունական ռազմական խմբավորումները՝ Նիկոս Սամփսոնի և Վասոս Լիսարիդիսի գլխավորությամբ[2]։
Դեկտեմբերի 23-ին Մակարիոս III-ը և թուրք կիպրական ղեկավարությունը համաձայնություն են ձեռք բերել հրադադարի վերաբերյալ։ Սակայն կռիվները շարունակվել և ավելի են թեժացել Նիկոսիայում և Լառնակայում[11]։
Հետագա գործողություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թուրք կիպրական մի շարք մզկիթներ, սրբավայրեր և այլ պաշտամունքային վայրեր պղծվել են[12]։
Հույն կիպրական անկանոն ուժերը հարձակվել են թուրք կիպրոսցիների վրա մի շարք շրջաններում, մասնավորապես խառը բնակչություն ունեցող Մաթիատիս գյուղում դեկտեմբերի 23-ին և Այոս Վասիլիոս գյուղում դեկտեմբերի 24-ին[13]։ Մաթիատիս գյուղի թուրք կիպրական ամբողջ բնակչությունը՝ 208 հոգի, փախուստի է դիմել մոտական թուրք կիպրական գյուղեր[14]։
Այդ ժամանակ Կիպրոսում գտնվող լրագրող Հերի Սքոթ Գիբոնսը զեկուցել է, որ Սուրբ ծննդյան օրը Նիկոսիայի գլխավոր հիվանդանոցում սպանվել են թուրք կիպրոսցի 21 հիվանդներ։ Թուրք կիպրական կողմը սա ընդունում է որպես փաստ, մինչդեռ հույն կիպրոսցիները վիճարկում են այն[15]։
Դեկտեմբերի 23-ին Կիպրոսի արտաքին գործերի նախարար Սպիրոս Կիպրիանուն, ով գտնվում էր Լոնդոնում, նշել է, որ Միացյալ Թագավորությունը Կիպրոսում տեղի ունեցող իրադարձությունները համարում է «ներքին խնդիր», սակայն հաջորդ օրը վերջինիս տեսակետը փոխվել է[16]։ Դեկտեմբերի 24-ին Թուրքիայի, Հունաստանի և Միացյալ Թագավորության կառավարությունները խաղաղության կոչ են արել[17]։ Երեք երաշխավոր պետությունները Մակարիոսի համաձայնությամբ ստեղծել են Համատեղ զինադադարի ուժեր՝ գեներալ Փիթեր Յանգի գլխավորությամբ, որի նպատակն էր պահպանել և կարգուկանոն ու խաղաղություն հաստատել Կիպրոսում։ Մինչև դեկտեմբերի 31-ը 49 թուրք կիպրոսցի և 20 հույն կիպրոսցի է զոհվել, իսկ համապատասխանաբար 30 և 4 թուրք և հույն կիպրոսցիներ համարվում էին անհայտ կորած[18]։
Հունվարին Լոնդոնում կազմակերպված համաժողովը, սակայն, ձախողվել է թուրք և հույն կիպրական ղեկավարության մաքսիմալիստական դիրքորոշումների պատճառով[19]։
Կիպրոսի Հանրապետությունը հայտարարում է, որ 1963 թվականի դեկտեմբերի 21-ից մինչև 1964 թվականի օգոստոսի 10-ը 191 թուրք կիպրոսցի է սպանվել և 173-ը անհայտ կորած են, ամենայն հավանականությամբ զոհված, մինչդեռ հույն կիպրոսցիների զոհերի թիվը նշվում է 133 և 41 անհայտ կորած, ենթադրաբար զոհված[20]։ Ընդհանուր առմամբ 1963-1964 թվականների ճգնաժամի ընթացքում զոհվել է 364 թուրք կիպրոսցի և 174 հույն կիպրոսցի[3]։ 104 տարբեր գյուղերից շուրջ 25 000 թուրք կիպրոսցիներ լքել են իրենց տները։ 72 խառը և 24 թուրք կիպրական գյուղերից բնակչությունն ամբողջությամբ տարհանվել է, իսկ 8 խառը գյուղերից մասմաբ է տարհանվել։ Թուրք կիպրական բնակչության մեկ քառորդը տեղահանության է ենթարկվել։ Մոտավորապես 1200 կիպրոսցի հայեր և 500 հույն կիպրոսցիներ ևս տեղահանվել են[5]։
Թուրք կիպրոսցիների կողմից լքված գույքի մեծ մասը հափշտակվել, վնասվել, այրվել կամ ավերվել է հույն կիպրոսցիների կողմից։ Միավորված ազգերի կազմակերպության 1964 թվականի զեկույցը, որն օգտագործել է օդային լուսանկարները, պարզել է, որ առնվազն 977 թուրք կիպրական տներ ավերվել են և որ 2000 թուրք կիպրոսցիների տներ լուրջ վնասներ են կրել[21]։
Այոս Վասիլիոսի զանգվածային գերեզման[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1964 թվականի հունվարի 12-ին Այոս Վասիլիոս գյուղում արտասահմանցի լրագրողների, բրիտանական բանակի սպաների, Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի ներկայացուցիչների ներկայությամբ զանգվածային գերեզման է արտաշիրմվել։ Գերեզմանում հայտնաբերվել են 21 թուրք կիպրոսցիների դիեր[22]։ Ենթադրվում է, որ նրանք սպանվել են 1963 թվականի դեկտմեբերի 24-ին Այոս Վասիլիոսում կամ դրա մոտակայքում[13]։
Անկախ բրիտանացի քննիչների գլխավորած քննչական կոմիտեն այնուհետև դեպքը կապել է Նիկոսիայի գլխավոր հիվանդանոցում թուրք կիպրոսցի հիվանդների առերևույթ անհետացման հետ, սակայն տասնամյակներ անց պարզվել է, որ դիակներից շատերը սպանվել են այլ վայրում, պահվել են հիվանդանոցում, իսկ հետո թաղվել Այոս Վասիլիոսում[22]։ Սակայն նրանց շարքում եղել են նաև գյուղի բնակիչներ[23]։ Արտաշիրմված դիակները թուրք կիպրական իշխանությունները թաղել են Նիկոսիայի Մևլևի թեքեի բակում։ 2010-ական թվականներին Անհայտ կորածների հանձնաժողովը դիակները արտաշիրմել է, ճանաչվել են Այոս Վասիլիոս գյուղի 8 բնակիչները և թաղվել առանձին[24]։
Ոգեկոչում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թուրք կիպրոսցիները ամեն տարի պաշտոնապես նշում են 1963 թվականի դեկտեմբերի 21-ը որպես Արյունոտ Սուրբ ծնունդ (Kanlı Noel)՝ որպես ողբերգություն, մինչդեռ հույն կիպրոսցիները պաշտոնական ոգեկոչման օր չունեն[25]։ Այս դեպքերի տարելիցի օրը, որը թուրք կիպրոսցիները կոչում են «հիշատակության շաբաթ» և 1963-1974 թվականների «նահատակների» պայքարի շրջան, հաջորդում է չճանաչված Հյուսիսային Կիպրոսի Թուրքական Հանրապետության անկախության օրվան՝ նոյեմբերի 15-ին[26]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Hadjipavlou 2016, p. 2017; Hazou 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Richter, 2010, էջ 120
- ↑ 3,0 3,1 Oberling, 1982, էջ 120
- ↑ Bryant 2012, p. 5–15; Hoffmeister 2006, p. 17–20; Risini 2018, p. 117; Smit 2012, p. 51; United Nations 1964.
- ↑ 5,0 5,1 Bryant 2012, pp. 5–15; Hoffmeister 2006, pp. 17–20.
- ↑ Richter, 2010, էջեր 106–115
- ↑ Richter, 2010, էջ 94
- ↑ Havadis, 2014
- ↑ Ker-Lindsay, 2009, էջ 24
- ↑ 10,0 10,1 Borowiec, 2000, էջեր 56–57
- ↑ Borowiec 2000, pp. 56–57; Richter 2010, p. 121.
- ↑ The Guardian, 1999
- ↑ 13,0 13,1 Patrick, 1976
- ↑ «Mathiatis». PRIO Cyprus Displacement Centre. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
- ↑ Bryant, Papadakis, էջ 249
- ↑ Ker-Lindsay, James (2004). Britain and the Cyprus Crisis 1963-1964. Bibliopolis.
- ↑ Richter 2010, p. 120; Goktepe 2013, p. 130.
- ↑ Richter, 2010, էջեր 121–122
- ↑ Richter, 2010, էջ 122
- ↑ Soulioti, 1996, էջեր 275–281, 350
- ↑ Bryant, 2012, էջեր 5–15
- ↑ 22,0 22,1 O'Malley, Craig, էջ 93
- ↑ «AGIOS VASILEIOS». PRIO Displacement Centre. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
- ↑ Bayrak, 2018
- ↑ Demetriou, 2006
- ↑ Yakinthou, 2009
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Bayrak (2018 թ․ հունվարի 22). «Final farewell to martyrs». Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
- Borowiec, Andrew (2000). Cyprus: A Troubled Island. Greenwood Publishing Group. ISBN 9780275965334.
- Bryant, Rebecca (2012). Displacement in Cyprus Consequences of Civil and Military Strife Report 2 Life Stories: Turkish Cypriot Community (PDF). Oslo: PRIO Cyprus Centre.
- Bryant, Rebecca; Papadakis, Yiannis, eds. (2012). Cyprus and the Politics of Memory: History, Community and Conflict. I.B.Tauris. ISBN 978-1780761077.
- Charalambous, Loucas (2004 թ․ սեպտեմբերի 12). «Does the President have memory problems?». Cyprus Mail. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 5-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 26-ին.
- Demetriou, Olga (2006). «EU and the Cyprus Conflict: Perceptions of the border and Europe in the Cyprus conflict» (PDF). Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
- Demetriou, Olga (2014). «'Struck by the Turks': reflections on Armenian refugeehood in Cyprus». Patterns of Prejudice. 48 (2): 167–181. doi:10.1080/0031322X.2014.905369.
- Goktepe, Cihat (2013). British Foreign Policy Towards Turkey, 1959-1965. Routledge. ISBN 978-1135294144.
- Hadjipavlou, Maria (2016). The Walls between Conflict and Peace. BRILL. էջ 207. ISBN 978-9004272859.
- Havadis (2014 թ․ դեկտեմբերի 21). «Her şey buradan başladı [Everything started here]». Havadis. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 28-ին. The paper summarises a book by Tzambazis, who investigated this precise event using police records and eyewitness accounts.
- Hazou, Elias (2013). «1963 is still a historical minefield». Cyprus Mail. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 28-ին.
- Hoffmeister, Frank (2006). Legal aspects of the Cyprus problem: Annan Plan and EU accession. EMartinus Nijhoff Publishers. ISBN 978-90-04-15223-6.
- Ioannou, Gregoris (2020). The normalisation of Cyprus' partition among Greek Cypriots : political economy and political culture in a divided society. Cham, Switzerland. ISBN 9783030508166.
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - Ker-Lindsay, James (April 2009). Britain and the Cyprus Crisis 1963-1964. Bibliopolis. ISBN 978-3-447-05973-2.
- Keser, Ulvi (2013). «Bloody Christmas of 1963 in Cyprus in the Light of American Documents». Journal of Modern Turkish History Studies. XIII (26): 249–271. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 8-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
- Kızılyürek, Niyazi (2016). Bir Hınç ve Şiddet Tarihi: Kıbrıs'ta Statü Kavgası ve Etnik Çatışma (Turkish). Istanbul: Istanbul Bilgi University Press. ISBN 978-605-399-404-6.
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link) - Kovras, Iosif (2014). Truth Recovery and Transitional Justice: Deferring Human Rights Issues. Routledge. ISBN 978-1136186851.
- Lieberman, Benjamin (2013). Terrible Fate: Ethnic Cleansing in the Making of Modern Europe. Rowman & Littlefield. էջ 264. ISBN 9781442230385.
- Oberling, Pierre (1982). The road to Bellapais: The Turkish Cypriot exodus to northern Cyprus. էջ 120. ISBN 978-0880330008.
- O'Malley, Brendan; Craig, Ian (1999). The Cyprus Conspiracy: America, Espionage and the Turkish Invasion. I.B. Tauris.
- Papadakis, Yiannis (2005). Echoes from the Dead Zone: Across the Cyprus Divide. I.B.Tauris. էջ 149. ISBN 978-1850434283.
- Papadakis, Yiannis (2008). «Narrative, Memory and History Education in Divided Cyprus: A Comparison of Schoolbooks on the "History of Cyprus"». History & Memory. 20 (2): 128. doi:10.2979/his.2008.20.2.128. S2CID 159912409.
- Patrick, Richard Arthur (1976). Political geography and the Cyprus conflict, 1963–1971. Dept. of Geography, Faculty of Environmental Studies, University of Waterloo. ISBN 9780921083054.
- Richter, Heinz (2010). A Concise History of Modern Cyprus, 1878–2009. Verlag Franz Philipp Rutzen. ISBN 978-3-938646-53-3.
- Risini, Isabella (2018). The Inter-State Application under the European Convention on Human Rights: Between Collective Enforcement of Human Rights and International Dispute Settlement. BRILL. էջ 117. ISBN 9789004357266.
- Soulioti, Stella (1996). Fettered Independence. Minneapolis, United States: Minnesota Mediterranean and East European Monographs.
- Smit, Anneke (2012). The Property Rights of Refugees and Internally Displaced Persons: Beyond Restitution. Routledge. էջ 51. ISBN 9781136331435.
- Stavrinides, Zenon (Spring 2009). «Dementia Cypria: On the Social Psychological Environment of the Intercommunal Negotiations». The Cyprus Review. 21 (1): 175–186.
- The Guardian (1999). «Split for infinity?». The Guardian. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 28-ին.
- Tzermias, Pavlos N. Tzermias (2001). Ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας (History of the Republic of Cyprus). Vol. 2. Libro Publications.
- United Nations (1964 թ․ սեպտեմբերի 10). «REPORT BY THE SECRETARY-GENERAL ON THE UNITED NATIONS OPERATION IN CYPRUS» (PDF). Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 17-ին.
- Yakinthou, Christalla (2009 թ․ օգոստոսի 15). Political Settlements in Divided Societies: Consociationalism and Cyprus. Palgrave Macmillan. ISBN 9780230223752.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «1963-1964 թվականների միջհամայնքային խռովություններ» հոդվածին։ |
|