Մարգինալացում

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Տնանկ մարդ Փարիզում

Մարգինալացում (լատին․՝ marginalis, ծայրին, եզրին գտնվող), սոցիոլոգիական երևույթ, ծայրահեղայնություն ցույց տվող հասկացություն, որևէ սոցիալական խմբերի միջև մարդու դիրքորոշման «սահմանային» հասկացություն, որը որոշակի հետք է թողնում նրա հոգեբանության վրա։ Այս հասկացությունը հայտնվել է ամերիկյան սոցիոլոգիայում 1920-ական թվականներին` նոր սոցիալական պայմաններին ներգաղթողների չադապտացման իրավիճակը նշելու համար։

Ավելի հստակ, մարգինալացումը կարելի է բնութագրել որպես քաղաքացիական հասարակության կազմաքանդման գործընթաց, որն արտահայտվում է սոցիալական խմբերի քայքայմամբ, մարդկանց միջև ավանդական կապերի խզմամբ, անհատների կողմից օբյեկտիվորեն այս կամ այն սոցիալական համայնքին պատկանելու կորստով, գեղագիտական, Էթիկական, իրավական, ֆիզիոլոգիական և այլ համամարդկային նորմերի ու արժեքների խեղաթյուրման, մարդկանց հոգևոր և սոցիալական լյումպենների վերածման, լիովին կախված իշխանությունների, դեմագոգների և արկածախնդիրների անկանխատեսելի և անվերահսկելի գործողություններից[1]։

Մարգինալացման հետևանքը անհատի կամ մարդկանց խմբի մարգինալությունն է։ Մարդկանց մարգինալ խումբը մի խումբ է, որը մերժում է մշակույթի որոշակի արժեքներ և ավանդույթներ, որում գտնվում է այս խումբը և պնդում է իր սեփական նորմերի և արժեքների համակարգը։

Հետևանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարգինալացումը միշտ չէ, որ հանգեցնում է «դեպի խորքը սուզվելու»։ Բնական մարգինալացումը կապված է հիմնականում հորիզոնական կամ վերընթաց շարժունակության հետ։ Եթե մարգինալացումը կապված է սոցիալական կառուցվածքի արմատական փոփոխության (հեղափոխություն, բարեփոխում), կայուն համայնքների մասնակի կամ ամբողջական ոչնչացման հետ, ապա դա հաճախ հանգեցնում է սոցիալական կարգավիճակի զանգվածային անկման։

Այնուամենայնիվ, մարգինալ տարրերը (ավելի ճիշտ, դրանցից առավել հավակնոտները) փորձում են վերաինտեգրվել սոցիալական համակարգին։ Սա կարող է հանգեցնել խռովությունների և սպանությունների (հեղաշրջումներ և հեղափոխություններ, ապստամբություններ և պատերազմներ) կամ սոցիալական նոր տարածքի ձևավորմանը այլ խմբերի հետ սոցիալական տարածքում տեղ ունենալու համար[2]։ Այսպիսով, փորձեր կան բացատրել էթնիկական ձեռներեցության ծաղկումը հենց այն փոքրամասնությունների սահմանային դիրքով, որոնց համար բարձր կարգավիճակ ձեռք բերելու սովորական եղանակները (ժառանգության, պետական և զինվորական ծառայության միջոցով և այլն) դժվար են, և որոնք զարգացման մեջ են, և որոնք ձեռներեցության զարգացման մեջ (այդ թվում նաև քրեական բնույթի) իրենց համար ուղղահայաց շարժունակության արդյունավետ ալիքներ են գտնում։

Անհատական և խմբային մարգինալություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անհատական մարգինալությունը բնութագրվում է անհատի թերի ներգրավմամբ մի խումբ, որը լիովին չի ընդունում նրան, և իրեն օտարում է ծագման խմբից, անվանելով ուրացող։ Անհատը «մշակութային հիբրիդ» է, որը բաժանում է երկու և ավելի տարբեր խմբերի կյանքն ու ավանդույթները։ Խմբակային մարգինալությունն առաջանում է հասարակության սոցիալական կառուցվածքի փոփոխությունների, տնտեսության և քաղաքականության մեջ նոր ֆունկցիոնալ խմբերի ձևավորման արդյունքում, որոնք դուրս են մղում հին խմբերին, որոնք ապակայունացնում են նրանց սոցիալական վիճակը։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Яценко Н. Е. Толковый словарь обществоведческих терминов. — СПб.: Лань, 1999. — ISBN 5-8114-0167-1
  2. «Новые пути старого фашизма». Migracio.ru (ռուսերեն). 2014 թ․ մարտի 1. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հուլիսի 23-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]