Կեսարը պետք է մահանա
 իտալ.՝ Cesare deve morire | |
|---|---|
 | |
| Երկիր |  Իտալիա[1][2] |
| Ժանր | վավերագրական ֆիլմ[3], դրամա, վավերագրական դրամա[4][5][6] և ֆիլմ բանտի մասին |
| Հիմք | Հուլիոս Կեսար |
| Թվական | փետրվարի 11, 2012[7], դեկտեմբերի 27, 2012[8] և օգոստոսի 29, 2013[9] |
| Լեզու | իտալերեն[10] |
| Ռեժիսոր | Վիտորիո Տավիանի և Պաոլո Տավիանի |
| Պրոդյուսեր | Գրացիա Վոլպի և Ագնես Ֆոնտանա |
| Սցենարի հեղինակ | Տավիանի եղբայրներ |
| Դերակատարներ | Սալվատորե Ստրիանո |
| Երաժշտություն | Գիլյանո Տավիանի |
| Մոնտաժ | Ռոբերտո Պերպինիանի |
| Պատմվածքի վայր | Ռեբիբիա |
| Նկարահանման վայր | Հռոմ |
| Կինոընկերություն | Rai Cinema |
| Տևողություն | 76 րոպե |
Կեսարը պետք է մահանա (իտալ.՝ Cesare deve morire), իտալական գեղարվեստական (կիսավավերագրական) ֆիլմ, որը նկարահանվել է Պաոլո և Վիտորիո Տավիանիների կողմից և թողարկվել 2012 թվականին։ Գլխավոր դերերը կատարել են Կոզիմո Ռեգան և Սալվատորե Ստրիանոն։ Բեռլինի 62-րդ միջազգային կինոփառատոնում ֆիլմն արժանացել է գլխավոր մրցանակի` «Ոսկե արջի»[11]։
2012 թվականի սեպտեմբերին Իտալիան ներկայացրել է ընդգրկվելու «Օսկարի» թեկնածուների ցանկում «Լավագույն ֆիլմ օտար լեզվով» անվանակարգում[12]։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հռոմեական «Ռեբբիա» բանտում գործում է թատրոնի ստուդիա։ Նոր խաղաշրջանում ռեժիսոր Ֆաբիո Կավալլին որոշում է բեմադրել Վիլյամ Շեքսպիրի «Հուլիոս Կեսար» ողբերգությունը, սակայն թատրոնի շենքում ընթացող վերանորոգման պատճառով թատերախումբը փորձեր է անում բանտի տարբեր մասերում։ Ցուցադրվում է դերասանների թեկնածուների լսումները։ Այնուհետև ցուցադրվում են պիեսի հիմնական տեսարանները. Կեսարի հանդիպումը գուշակի հետ, Բրուտուսի և Կասիուսի երկխոսությունը, դավադիրների ժողովը, Կեսարի զրույցը Դեցիմոսի հետ, դիկտատորի սպանությունը, Բրուտուսի և Անտոնիոսի ելույթները ֆորումում Կեսարի հոգու հայտնվելը Բրուտուսին, Բրուտուսի և Կասիուսի հրաժեշտը, Ֆիլիպիի ճակատամարտը, Կասիուսի և Բրուտուսի ինքնասպանությունները (նրա մահը ցուցադրվում է նաև ֆիլմի սկզբում)։ Բարբառներով խոսող բանտարկյալները փորձում են «մտնել դերի մեջ»՝ պիեսի գործողությունները համեմատելով սեփական փորձի հետ։
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆիլմի գրեթե բոլոր դերերը կատարում են իսկական բանտարկյալները[13]։
| Դերասան | Դեր |
|---|---|
| Կոզիմո Ռեգա | Գայոս Կասիոս Լոնգինոս |
| Սալվատորե Ստրիանո | Մարկոս Հունիոս Բրուտոս |
| Ջովանի Առկուռի | Գայոս Հուլիոս Կեսար |
| Անտոնա Ֆռասկա | Մարկոս Անտոնիոս |
| Խուան Դառիո Բոնետի | Դեցիմոս |
| Վինչեցո Գալլո | Լուցիլիուս |
| Ռոզառիա Մայորանո | Մետելոս |
| Ֆրանչեսկո Դե Մասի | Գայոս Տրոբիոնոս |
| Ջենարա Սոլիտո | Լուցիոս Կոռնելիոս Ցիննա |
| Վիտորինո Պառելլա | Գայոս Սերվիլիոս Կասկա |
| Ֆաբիո Կավալի |
Քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Չնայած Բեռլինի կինոփառատոնում ֆիլմի հաղթելուն՝ շատ քննադատներ անհանգստացած էին ժյուրիի ընտրությամբ. «The Hollywood Reporter» ամսագիրը ֆիլմը անվանել է «Բեռլինալեի գլխավոր հիասթափությունը»[14], իսկ գերմանական Der Spiegel ամսագիրը` «շատ պահպանողական ընտրություն»[11]։ Բացի այդ, Der Der Tagesspiegel թերթը ամփոփեց, որ «ժյուրին խուսափեց գրեթե բոլոր ժամանակակից ֆիլմերից, որոնք հիացած էին կամ քննարկումներով»։ Բացի այդ, Der Der Tagesspiegel թերթը ամփոփեց, որ «ժյուրին խուսափել է գրեթե բոլոր ժամանակակից ֆիլմերից, որոնք հիացած էին կամ որոնց շուրջը ծավալվել են բուռն քննարկումներ»[15]։
Պաոլո Տավիանին ֆիլմի մասին ասաց. «Հույս ունենք, որ երբ ֆիլմը ցուցադրվի լայն հասարակությանը, հանդիսատեսը կասի ինքն իրեն կամ նույնիսկ ուրիշներին, որ նույնիսկ բանտարկյալը, որը սարսափելի պատիժ է կրում, եղել և մնում է մարդ»[16]։
Մրցանակներ և անվանակարգեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2012 - Իտալացի լրագրողների ազգային միության «Արծաթե ժապավեն» մրցանակ տարվա լավագույն ֆիլմի համար,
- 2012 — ներկայացվել է իտալական« Ոսկե գլոբուս» մրցանակի երկու անվանակարգերում՝ լավագույն ֆիլմ և լավագույն ռեժիսոր (Տավիանի եղբայրներ),
- 2012 - «Դևիդ դի Դոնատելլո» հինգ մրցանակ Լավագույն ֆիլմ, Լավագույն ռեժիսոր (Տավիանի եղբայրներ), լավագույն պրոդյուսեր (Գրացիա Վոլպի), լավագույն մոնտաժ և լավագույն ձայն անվանակարգերում, ինչպես նաև ներկայացվել է ևս երեք անվանակարգում՝ լավագույն երաժշտություն (Ջուլիանո Տավիանի, Կարմելո Տրավիա), լավագույն սցենար (Տավիանի եղբայրներ, Ֆաբիո Կավալլի), օպերատորի լավագույն աշխատանք (Սիմոնե Ձամպանի),
- 2012 - Բեռլինի կինոփառատոնի երկու մրցանակ՝ «Ոսկե արջ» և էկումենյան ժյուրիի մրցանակ,
- 2012 - Եվրոպական կինոակադեմիայի երեք մրցանակ` լավագույն եվրոպական կինոնկար, լավագույն ռեժիսորական աշխատանք (Տավիանի եղբայրներ), լավագույն մոնտաժ (Ռոբերտո Պերպիյանի),
- 2012 - ներկայացվել է «Արբանյակ» մրցանակի որպես լավագույն միջազգային ֆիլմ։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ http://flickfacts.com/movie/20215/cesare-deve-morire
- ↑ http://www.listal.com/list/italian-very-independent-movies
- ↑ http://www.nytimes.com/movies/movie/468085/Caesar-Must-Die/overview
- ↑ http://www.cornerhouse.org/film/cinema-listings/caesar-must-die
- ↑ http://www.flickchart.com/Charts.aspx?user=PALOMA&sort=DateAdded&seen=no
- ↑ http://www.hollywoodreporter.com/news/berlin-film-festival-winners-caesar-must-die-292587
- ↑ http://www.pariscine.com/en/fiche/242047
- ↑ Internet Movie Database — 1990.
- ↑ http://nmhh.hu/dokumentum/198182/terjesztett_filmalkotasok_art_filmek_nyilvantartasa.xlsx
- ↑ http://www.listal.com/viewimage/3329970
- ↑ 11,0 11,1 «Jail docu-drama Caesar Must Die wins Berlin award» (անգլերեն). BBC News. 19 февраля 2012. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 21-ին.
- ↑ Эрик Дж. Лайман (26 сентября 2012). «Italy Selects Berlin Golden Bear Winner 'Caesar Must Die' as Oscar Candidate» (անգլերեն). The Hollywood Reporter. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
- ↑ «Названы победители кинофестиваля Берлинале» (ռուսերեն). Вести. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 21-ին.
- ↑ «Berlin 2012: 'Caesar Must Die' Wins Golden Bear Award» (անգլերեն). The Hollywood Reporter. 18 февраля 2012. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 21-ին.
- ↑ «Critics lament conservative winner at edgy Berlin film fest» (անգլերեն). Expatica. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 28-ին. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 21-ին.
- ↑ «Berlin fest crowns Italian prison docu-drama» (անգլերեն). Saudi Gazette. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 21-ին.(չաշխատող հղում)
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Կեսարը պետք է մահանա»(անգլ.) ֆիլմը Internet Movie Database կայքում
|
