Հոր՝ Վաղարշ Դ-ի մահից հետո, Սասանի որդի Պապակը հափշտակում է Պարսքի արքայական գահը, դառնում Պարսքի «մարզպան և շահրդար», իսկ 208-209 թվականներին կատարված հեղաշրջման արդյունքում Պապակը իր որդի Շապուհին հռչակում է Պարսքի արքա[1]։
213 թվականին Վաղարշ Ե-ի եղբայր Արտավանն իրեն արքայից արքա է հռչակում, որով սկսված` գահակալական կռիվները շարունակվում են մինչև 222 թվականը։ Մեծ Հայքի արքա Խոսրով Ա-ն (198-216) դաշնակցում է Արտավանին, և նրա հետ միասին պայքարում Վաղարշ Ե-ի դեմ։ Ըստ Ագաթանգեղոսի և Մովսես Խորենացու՝ Խոսրով Ա-ն մի շարք արշավանքներ է ձեռնարկում դեպի հարավ՝ Պապակի դեմ և վերադառնում հարուստ ավարով[2]։ Հավանական է համարվում, որ Խոսրով Ա-ն արշավանքներ է ձեռնարկել նաև Արտավանի մրցակից Վաղարշ Ե-ի դեմ։ Ի վերջո, Վաղարշ Ե-ն պարտության է մատնվում եղբորը և հեռանում Տիզբոնից[1]։