«Խաչենի իշխանական տուն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
ըստ Ուլուբաբյանի Վահրամը եղել է Հասան Գ-ի միակ կենդանի մանացած զավակը
չ →‎Ներքին-Խաչեն: կաղապարի վերահղում using AWB
Տող 48. Տող 48.
<small>(նշանավոր Հասան-Ջալալից հետո Վերին-Խաչենի տոհմը կոչվում է '''[[Հասան-Ջալալյաններ|Հասան-Ջալալյան]]''')</small>
<small>(նշանավոր Հասան-Ջալալից հետո Վերին-Խաչենի տոհմը կոչվում է '''[[Հասան-Ջալալյաններ|Հասան-Ջալալյան]]''')</small>
* [[Աթաբակ Իվանե Ա(Խաչենի իշխան)|Աթաբակ Իվանե Ա]] ([[1261]]-[[1287]])
* [[Աթաբակ Իվանե Ա(Խաչենի իշխան)|Աթաբակ Իվանե Ա]] ([[1261]]-[[1287]])
* [[Ջալալ Բ]] ([[1287]]-մոտ[[1318]])
* [[Ջալալ Բ]] ([[1287]]-մոտ[[1318]])
* [[Աթաբակ Իվանե Բ|Իվանե Բ]] (†[[1361]])
* [[Աթաբակ Իվանե Բ|Իվանե Բ]] (†[[1361]])
* [[Ջալալ Գ]] (†[[1431]])
* [[Ջալալ Գ]] (†[[1431]])
* [[Աղբաստ]] (15-րդ դարի կես)
* [[Աղբաստ]] (15-րդ դարի կես)
* [[Սայտուն]]
* [[Սայտուն]]
* [[Վելիճան]] (մինչև 16-րդ դարի սկիզբ)
* [[Վելիճան]] (մինչև 16-րդ դարի սկիզբ)
* [[Մեհրաբ]] ∞ Շահում
* [[Մեհրաբ]] ∞ Շահում

16:41, 16 Դեկտեմբերի 2010-ի տարբերակ


Խաչենի իշխանականն տունը իշխել է Արցախում 9-րդ դարից մինչև 19-րդ դարի սկիզբ։ 12-րդ դարում Խաչենի իշխանությունը բաժանված է եղել երեք ճյուղերի՝ Հաթերք, Ծար (կամ Վերին-Խաչեն) և Ներքին-Խաչեն (Գանձասար կենտրոնով)։ Սկզբնապես գահերեց են եղել Հաթերքի իշխանները։ Սակայն Հասան Բ-ի մահից հետո Հաթերքի ճյուղը սպառվել է և նրա տիրույթները բաժանվել են Ծարի ու Ներքին Խաչենի միջև։ Իսկ 13-րդ դարի սկզբից գահերեցությունը մեկընդմիշտ անցել է Ներքին-Խաչենի իշխանները։ Հետագա դարերում Խաչենի իշխանությունը կազմված է եղել երկու նշանավոր տոհմերից՝ Դոփյաններ (Ծարում կամ Վերին-Խաչեն) և Հասան-Ջալալյաններ (Ներքին Խաչեն)։ Հասան-Ջալալյանները իշխել են Խաչենի մելիքությունում մինջև 1827 թվականը, որից հետո ավարտվել է Խաչենի իշխանական տունը։

Ստորև ներկայացված է Խաչենի իշանների ցանկը։

Տոհմաբանություն

Խաչենի իշխանական տան տոհմաբանություն.

Հաթերք

(1182թ. քառասուն տարի իշխելուց հետո Հասան Կրոնավորյալը իր իշխանությունը թողնում է վեց որդիներին և կնոջ Մամայի հետ կրոնավորելու է գնում Դադիվանք։)

(1216 թ. սելջուկ-թուրքերի դեմ պատերազմին զոհվում է Հասան Բ-ն, որով ավարտվում է Հաթերքի ճյուղը և նրա տարածքը միանում է Ծարին։

Ծար (Վերին-Խաչեն)

(Դոփի իշխանուհին նշանավոր դեր է խաղւմ Վերին-Խաչենում և նրա մահից հետո այստեղի տոհմը կոչվում է Դոփյան)

Ներքին-Խաչեն

(նշանավոր Հասան-Ջալալից հետո Վերին-Խաչենի տոհմը կոչվում է Հասան-Ջալալյան)

Մելիք Ալավերդու մահից հետո ավարտվում է Խաչենի իշխանությունը։[1]