Jump to content

Ներմին Նեֆթչի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ներմին Նեֆթչի
 
Կուսակցություն՝ Հանրապետական ժողովրդավարական կուսակցություն և Republican Reliance Party?
Կրթություն՝ Անկարայի համալսարան, իրավաբանության ֆակուլտետ
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և փաստաբան
Ծննդյան օր 1924
Ծննդավայր Ստամբուլ, Թուրքիա
Վախճանի օր օգոստոսի 20, 2003(2003-08-20)
Վախճանի վայր Բոդրում, Մուղլայի մարզ, Թուրքիա
Քաղաքացիություն  Թուրքիա

Հայրիե Այշե Ներմին Նեֆթչին (1924, Ստամբուլ, Թուրքիա - օգոստոսի 20, 2003(2003-08-20), Բոդրում, Մուղլայի մարզ, Թուրքիա), թուրք իրավաբան և քաղաքական գործիչ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1924 թվականին Ստամբուլում։ Ավարտել է Անկարայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը[1]։

1969 թվականին ընտրվել է Մուշ քաղաքի Ազգային մեծ ժողովի պատգամավոր։ Դարձել է առաջին կինը, որն ընտրվել է Թուրքիայի արևելյան իշխանություններից Ազգային մեծ ժողովում։ Ընտրվել է նաև Մեծ Ազգային ժողովի նախագահի տեղակալ։ Ինչպես նաև, առաջին կինն էր, որը զբաղեցնում էր այդ պաշտոնը։ 1973 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում չառաջադրվեց, սակայն մտավ Սադի Ըրմակի կառավարություն՝ որպես Մշակույթի նախարար։ Զբաղեցրել է այդ պաշտոնը 1974 թվականի նոյեմբերի 17-ից մինչև 1975 թվականի մարտի 31-ը[1]։

Մասնակցել է 1972 թվականի ապրիլի 24-ին տեղի ունեցած քվեարկությանը՝ 1971 թվականի մարտի 12-ի հեղաշրջումից հետո ձերբակալված Թուրքիայի Ժողովրդա-ազատագրական բանակի երեք անդամների մահապատժի հարցով։ Նեֆթչին 48 խորհրդարանականների թվում էր, որոնք դեմ են քվեարկել, կողմ է քվեարկել 273 մարդ։ Այն բանից հետո, երբ նախագահը ստորագրել է դատավճիռը, բոլոր երեք դատապարտյալները, որոնց թվում էր Դենիզ Հերմիշը, կախաղան են բարձրացվել 1972 թվականի մայիսի 6-ին։ Այս մահապատիժը երկար ժամանակ դարձել է թեժ վեճերի առարկա[2]։

Գրել է հոդվածներ և շարականներ վարել մի շարք պարբերականներում։ Նա գիրք է գրել թուրքերենի կառուցվածքի և Քիրքուքի իրաքյան թուրքմենների բանահյուսության մասին[1]։

Մահացել է 2003 թվականի օգոստոսի 20-ին Բոդրումում։ Ուներ երկու որդի՝ Սալիհը (1947-2009) և Սինանը[1]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «İlk kadın TBMM başkanvekili vefat etti». Հուրիեթ (Turkish). 2003 թ․ օգոստոսի 20. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 24-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  2. «İşte 'Üç Fidan'ın İdamına evet ve hayır diyenler». Cumhuriyet (Turkish). 2014 թ․ մայիսի 6. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 25-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)