Հետաձգված հղիություն

Հետաձգված հղիություն, 42 շաբաթ և ավել տևած հղիություն, այսինքն՝ երկու շաբաթով ավելի, քան սովորական շրջանը։ Նման հղիության ընթացքում ծննդաբերությունը կոչվում է ուշ^[1]։

Պատմություն

Հետծննդյան հղիության նկարագրությունը կարելի է գտնել Հիպոկրատի և Գալենի դարաշրջանի հնագույն բժշկական տրակտատներում։ Այնուամենայնիվ, այս խնդրի նկատմամբ գիտական մոտեցումը սկսել է զարգանալ միայն 1902 թվականին, երբ Ջոն Բելենտինը առաջին անգամ նկարագրել է նորածինների գերհասունության նշանները։ 1948 թվականին Հանս Ռունգը նույնպես իր ներդրումն է ունեցել այս խնդրի ուսումնասիրության մեջ։ Ուստի նորածինների գերհասունության հետ կապված սինդրոմը կոչվում է Բելենտին-Ռանգի համախտանիշ^[2]։

Տարածվածություն

Հետծննդյան հղիությունը բավականին տարածված է․ կազմում է բոլոր դեպքերի 4%-ից մինչև 14%-ը։ Բայց իրական հետհասունությունը (42 շաբաթից հետո) նկատվում է միայն 1-3% դեպքերում^[3]։ 41 շաբաթից հետո ծնված երեխաների մոտ մեծանում է բարդությունների վտանգը՝ գերակշռում են նորածնային և ներծննդյան մահացության դեպքերը, ինչպես նաև մեկոնիումի ասպիրացիոն համախտանիշը և կենտրոնական նյարդային համակարգի վնասումը^[3]։

Ախտածագում և պաթոգենեզ

Հետաձգված հղիությունը կարող է առաջանալ բազմաթիվ գործոնների ազդեցության պատճառով, որոնցից հիմնականներն են՝ կենտրոնական նյարդային համակարգի խանգարումները (ուղեղի բիոէլեկտրական ակտիվության նվազում), հղի կնոջ մոտ էնդոկրին և վեգետատիվ խանգարումները։

Հետծննդյան հղիության ընթացքում խանգարումներ են տեղի ունենում մարմնի բազմաթիվ օրգան– համակարգերում, ներառյալ հորմոնալ հավասարակշռությունը և իոնների փոխանակումը։ Նկատվում է որոշ ֆերմենտների ակտիվության աճ, ինչպիսիք են լակտատդեհիդրոգենազը, ինչպես նաև նվազում է օքսիտոցինի արտադրությունը։ Բացի այդ, նկատվում է արգանդի կենսաէլեկտրական ակտիվության նվազում և միոմետրիումի և ընկերքի նյութափոխանակության գործընթացների խախտում։ Այս խանգարումները կարող են հանգեցնել հղիության սովորականից երկար տևելուն^[4]։

Դասակարգում

Հետաձգված հղիության հակվածություն (41 շաբաթից մինչև 41 շաբաթ և 6 օր)։
Պաթոլոգիկ հետաձգված հղիություն (42 շաբաթական կամ ավելի)։

Ախտածագում

Հետծննդյան հղիության առաջացումը կախված է բազմաթիվ գործոններից, սակայն նյարդահումորալ կարգավորումը հիմնական դերն է խաղում։ Հետծննդյան հղիության ռիսկի գործոններն են՝ դաշտանային խանգարումներ, նյութափոխանակության խանգարումներ, գեստոզ, ինֆանտիլիզմ, ուշ սեռական հասունություն, խաղ մանկական վարակիչ հիվանդություններ, էնդոկրին հիվանդություններ, սեռական օրգանների բորբոքային հիվանդություններ, հոգեբանական տրավմա, հիպոթալամոս-հիպոֆիզ-մակերիկամային համակարգի խանգարումներ^[3]։

Կլինիկական պատկեր

Հետաձգված հղիությունը բնութագրվում է մի շարք կլինիկական ախտանիշներով, ինչպիսիք են հղի կնոջ մարմնի քաշի նվազումը 1 կգ-ով և ավելի, պտղի գանգի ոսկորների կարծրացումը և կարանների և գաղթունների փոփոխությունները հեշտոցային հետազոտության ժամանակ, պտղի սրտի բաբախյունի բնույթը լսողության ժամանակ, հղի կնոջ մաշկի տուրգորի նվազում, արգանդի խտության ավելացում՝ կապված դրա կրճատման և ջրի քանակի նվազման հետ, պտղի հիպոքսիա, որը կարող է հայտնաբերվել նախածննդյան ախտորոշման ժամանակ, որովայնի ծավալի նվազում 5-10 սմ-ով հղիության 290 օր հետո ջրազրկման, օլիգոհիդրամնիոզի, արգանդի վզիկի չհասունության^[3]^[5]։

Ախտորոշում

Հետաձգված հղիության ճշգրիտ ախտորոշումը հնարավոր է միայն հղիության ժամկետի մասին ճշգրիտ տեղեկատվության առկայության դեպքում։

Կլինիկական տվյալներ, որոնք կօգնեն պարզել հղիության տարիքը և ծննդյան ակնկալվող ամսաթիվը.

վերջին դաշտանի ամսաթիվը (280 օր)։
բեղմնավորման ամսաթիվ (≈ 266 օր), օվուլյացիա (≈ 266 օր, մոդիֆիկացված Նեգելի կանոն)^[6]։
ուլտրաձայնային հետազոտություն առաջին և երկրորդ եռամսյակներում (ներկայումս ամենաճշգրիտ մեթոդը)։
էՍԳ–ան առաջին հետզոտության ամսաթվով (12 շաբաթվա ընթացքում՝ օգտագործելով դոպլերյան չափիչ սարք, իսկ 18 շաբաթից՝ ստետոսկոպ)^[5]։

Հետաձգված հղիության ախտանիշներ

Այս փուլում ծնված երեխան սովորաբար ունենում է գերհասունության նշաններ, որոնք հայտնի են որպես Բելենտին-Ռանգի համախտանիշ։ Դասական սինդրոմը ներառում է մի քանի բնորոշ ախտանիշներ, ինչպիսիք են մաշկի մացերացիան, հատկապես ձեռքերի և ոտքերի վրա («բաղնիքի» ոտքեր և ձեռքեր), երկար եղունգներ, գանգի խիտ ոսկորներ, նեղ կարաններ և գաղթուններ, չորացած մաշկ՝ դեսկվամացիայի տարածքներով, իջած մաշկի տուրգոր, ինչպես նաև լոռանման քսուքի բացակայությունը^[7]։ Ժամանակակից հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ եթե ուշ ծննդաբերության ժամանակ երեխայի մոտ գերհասունության նշաններ չեն նկատվում, ապա դա վկայում է հղիության ոչ թե հետաձգված, այլ երկարատև լինելու մասին^[7]^[8]^[9]^[10]։

Ըստ Քլիֆորդի՝ կա գերհասունության 3 աստիճան․

նորածնի մաշկը չոր է, մաշկը՝ նորմալ գույնի, լոռանման քսուքը՝ վատ արտահայտված, պտղաջրերը բաց գույնի են, չափավոր քանակի։ Նորածնի ընդհանուր վիճակը բավարար է։
Մաշկի չորությունն ավելի ցայտուն է, կան հիպոտրոֆիկ տեղամասեր։ Նորածնի ամնիոտիկ հեղուկը, պորտալարը և մաշկը մեկոնիումի պատճառով գունավորվում են կանաչ։ Բարձր է երկրորդ աստիճանի պերինատալ մահացությունը։
Մաշկը, եղունգները և ամնիոտիկ հեղուկը դեղին են։ Այս երեխաների շրջանում պերինատալ մահացությունն ավելի ցածր է։

Վիճակագրության համաձայն, հետաձգված հղիությունը տեղի է ունենում բոլոր հղիությունների 4-14%-ի դեպքում, և նման երեխայի մոտ 2-5 անգամ ավելի հավանական է կենտրոնական նյարդային համակարգի ծանր վնասվածքներ։

Հաշվի առնելով հետծննդյան հղիության ընթացքում պտղի հետ կապված բարդությունների բարձր հաճախականությունը՝ նպատակահարմար է համարվում ծննդաբերել 41 շաբաթականում։

Ծանոթագրություններ

↑ Kendig, James W (2007-03). «Postmature Infant». The Merck Manuals Online Medical Library. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 19-ին. Վերցված է 2008 թ․ հոկտեմբերի 6-ին.
↑ Ибрагимова Н. С., Ибрагимов Б. Ф., Юсупова Н. А., Юлаева И. А. Течение, осложнения и исходы переношенной беременности // European science. — 2021. — № 6 (62). — ISSN 2410-2865. Архивировано из первоисточника 15 Ապրիլի 2023.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 Акушерство: национальное руководство / Под ред. Э. К. Айламазяна, В. И. Кулакова, В. Е. Радзинского, Г. М. Савельевой. — 2009. — 1200 с. — ISBN 978-5-9704-1050-9
↑ Чернуха E. А., 1982
↑ ^5,0 ^5,1 В. Е. Радзинский, А. М. Фукс Акушерство. — ГЭОТАР-Медиа, 2016. — ISBN 978-5-9704-3376-8
↑ Акушерство: национальное руководство / под ред. Э. К. Айламазяна, В. И. Кулакова, В. Е. Радзинского, Г. М. Савельевой. — М.: ГЭОТАР-Медиа, 2013. — С. 392. — 1200 с. — ISBN 978-5-9704-2334-9
↑ ^7,0 ^7,1 Саидова М. А., Рафиева З. Х. Переношенная и пролонгированная беременность и их перинатальные осложнения // Медицина Кыргызстана. — 2016. — № 2. — ISSN 1694-5691. Архивировано из первоисточника 15 Ապրիլի 2023.
↑ Чернуха Е. А. Переношенная и пролонгированная беременность: руководство. — ГЭОТАР-Медиа, 2007. — С. 17—19. — 208 с.
↑ Чернуха Е. А. Родовой блок. Руководство для врачей. — 2 изд. — М.: Триада-Х, 2005. — 532 с. — ISBN 5-8249-0009-4
↑ J M Alexander, D D MCIntire, K J Leveno Prolonged pregnancy: induction of labor and cesarean births(անգլ.) // Obstetrics & Gynecology. — 2001-06. — В. 6. — Т. 97. — С. 911—915. — doi:10.1016/S0029-7844(01)01354-0 Архивировано из первоисточника 1 Հուլիսի 2018.

[1] Kendig, James W (2007-03). «Postmature Infant». The Merck Manuals Online Medical Library. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 19-ին. Վերցված է 2008 թ․ հոկտեմբերի 6-ին.

[2] Ибрагимова Н. С., Ибрагимов Б. Ф., Юсупова Н. А., Юлаева И. А. Течение, осложнения и исходы переношенной беременности // European science. — 2021. — № 6 (62). — ISSN 2410-2865. Архивировано из первоисточника 15 Ապրիլի 2023.

[Нац-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 Акушерство: национальное руководство / Под ред. Э. К. Айламазяна, В. И. Кулакова, В. Е. Радзинского, Г. М. Савельевой. — 2009. — 1200 с. — ISBN 978-5-9704-1050-9

[Чернуха_E._А.—1982——-4] Чернуха E. А., 1982

[:0-5] 5,0 ^5,1 В. Е. Радзинский, А. М. Фукс Акушерство. — ГЭОТАР-Медиа, 2016. — ISBN 978-5-9704-3376-8

[автоссылка1-6] Акушерство: национальное руководство / под ред. Э. К. Айламазяна, В. И. Кулакова, В. Е. Радзинского, Г. М. Савельевой. — М.: ГЭОТАР-Медиа, 2013. — С. 392. — 1200 с. — ISBN 978-5-9704-2334-9

[Kyr-7] 7,0 ^7,1 Саидова М. А., Рафиева З. Х. Переношенная и пролонгированная беременность и их перинатальные осложнения // Медицина Кыргызстана. — 2016. — № 2. — ISSN 1694-5691. Архивировано из первоисточника 15 Ապրիլի 2023.

[8] Чернуха Е. А. Переношенная и пролонгированная беременность: руководство. — ГЭОТАР-Медиа, 2007. — С. 17—19. — 208 с.

[9] Чернуха Е. А. Родовой блок. Руководство для врачей. — 2 изд. — М.: Триада-Х, 2005. — 532 с. — ISBN 5-8249-0009-4

[10] J M Alexander, D D MCIntire, K J Leveno Prolonged pregnancy: induction of labor and cesarean births(անգլ.) // Obstetrics & Gynecology. — 2001-06. — В. 6. — Т. 97. — С. 911—915. — doi:10.1016/S0029-7844(01)01354-0 Архивировано из первоисточника 1 Հուլիսի 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]