Բույսն ունի փնջաձև, հզոր արմատային համակարգ։ Ցողունն ուղիղ է, 50 սմ բարձրությամբ, թփակալման հանգույցից լավ ճյուղավորվող։ Հիմնականում մերկ է։ Ծաղկաբույլը գլանաձև ու խիտ է։ Խոզանները (քիստերը) հասկիկներին կից են ու շեկ։ Հենց այդ գույնի շնորհիվ էլ այն արտաքնապես կարելի է զանազանել կանաչ խոզանուկից։ Ամբողջ բույսը թխակապույտ է, դրա համար էլ այն հաճախ անվանում են թխակապույտ խոզանուկ։ Սերմերը մանր են, ձվածիր, ունեն դեղնաշագանակագույն գունավորում՝ փոքր-ինչ գորշավուն երանգով։ Նպաստավոր պայմաններում կարող է տալ մինչև 6000 սերմ, որոնք իրենց կենսունակությունը պահպանում են 10-15 տարի։
Սերմերը ծլում են ուշ գարնանը՝ աղբոտելով ուշ գարնանացան բանջարաբոստանային մշակաբույսերի ցանքերն ու տնկարկները։ Ծիլերը գրեթե չեն տարբերվում կորեկի ու սուդանի խոտի ծիլերից։
Անթավ խոզանուկը տարածված է Եվրոպայի միջին գոտում, Ղրիմում, Միջին Ասիայում, Կովկասում։ Հայաստանում տարածված է Արարատյան հարթավայրի նախալեռնային ու լեռնային գոտիների դաշտային բոլոր կուլտուրաների ցանքերում ու այգիներում[1]։
