Ինյացիո Լա Ռուսա
Ինյացիո Լա Ռուսա (Ինյացիո Բենիտո Մարիա Լա Ռուսա; երբեմն սխալ Իգնացիո; իտալ.՝ Ignazio Benito Maria La Russa; հուլիսի 18, 1947, Պատերնո, Կատանիա, Սիցիլիա, Իտալիա) —իտալացի քաղաքական գործիչ, պաշտպանության նախարար Սիլվիո Բեռլուսկոնիի կառավարությունում (2008-2011)։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Երբ Լա Ռուսեն 13 տարեկան էր, ընտանիքը տեղափոխվեց Միլան։ Ինյացիոն ավարտել է Պավիայի համալսարանը, որոշ ժամանակ աշխատել է Իտալիայի Վճռաբեկ դատարանում։ Դեռ ուսանողական տարիներին մասնակցել է երիտասարդական ծայրահեղ աջ կազմակերպությունների, իսկ ավելի ուշ միացել նեոֆաշիստական իտալական Սոցիալական շարժմանը։ 1985 թվականին ընտրվել է Լոմբարդիայի մարզային խորհրդի, իսկ 1992 թվականին՝ Իտալիայի պատգամավորների պալատի (այդ ժամանակից ի վեր մշտապես վերընտրվել է) և Սենատի անդամ միաժամանակ։ 1994 թվականին դարձել է պատգամավորների պալատի փոխնախագահ։ Իտալական Սոցիալական շարժման փլուզումից և ավելի չափավոր ազգային դաշինքի ստեղծումից հետո Լա Ռուսան դարձավ նոր կուսակցության փոխնախագահ։ Ազգային դաշինքում Լա Ռուսան և Մաուրիցիո Գասպարին ղեկավարում էին չափավոր խմբակցություն։ 2001-2003 և 2004-2008 թվականներին Լա Ռուսան եղել է պատգամավորների պալատի Ազգային դաշինքի խմբակցության նախագահը, իսկ 2008 թվականից մինչև Ազատության ժողովրդի հետ միավորվելը եղել է կուսակցության ղեկավարի պաշտոնակատար։
2008 թվականի արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններից և աջ կենտրոնամետ կառավարության ձևավորումից հետո Լա Ռուսան դարձավ Իտալիայի պաշտպանության նախարար։ Լա Ռուսան նաև իշխող «Ազատության ժողովուրդ» կուսակցության երեք համակարգողներից մեկն է։
2009 թվականին Լա Ռուսան թույլատրեց ավելացնել ԱԹՍ-ների և ուղղաթիռների քանակը Աֆղանստանում հետախուզական գործողությունների համար[1]։ 2009 թվականի հունվարին հայտարարվել էր Իտալիայի Սիգոնելլա շրջանում ՆԱՏՕ-ի նոր ռազմաօդային բազայի տեղակայման մասին[2]։ Ֆարնբորո-2010 ավիասալոնում Լա Ռուսան հայտարարել է Eurofighter Typhoon բազմաթիրախային կործանիչների գնումների 25 միավորով կրճատման մասին՝ կապված պետական ծախսերի կրճատման ծրագրի հետ[3]։ 2010 թվականի հունիսին Լա Ռուսան հայտարարել էր 2011-13 թվականների ընթացքում Աֆղանստանից զորքերը դուրս բերելու Իտալիայի մտադրության մասին[4]։ Սակայն ավելի ուշ Լա Ռուսան հայտարարել Է Աֆղանստանում ռազմական կոնտինգենտի ավելացման մասին՝ մինչև 2010 թվականի վերջը 3150-ից մինչև 4000 մարդ՝ պահպանելով զորքերի դուրսբերման ժամկետները[5]։
2012 թվականին Լա Ռուսոն ընդգրկվել է Իտալիայի եղբայրներ կուսակցության հիմնադիրների թվում[6]։
2022 թվականի հոկտեմբերի 13-ին ընտրվել է նոր 19-րդ գումարման Սենատի նախագահ՝ ստանալով 200 ձայնից 116-ը (ընդ որում՝ «Առաջ, Իտալիա» կուսակցությունից սենատորների մի մասը քվեարկությանը չի մասնակցել, և Լա Ռուսան կարող էր նման արդյունքի հասնել միայն ձախ կենտրոնամետ ընդդիմության աջակցությամբ)[7]։
Անձնական կյանք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Լա Ռուսան ամուսնացած է Լաուրա Դե Չիկոյի հետ, ունի երեք երեխա՝ Ջերոնիմո (առաջին կնոջից՝ Մարիկա Կատտարելիից), ինչպես նաև Լորենցո Կոկիս (Lorenzo Cochis) և Լեոնարդո ապակե (Leonardo Apache)[8]։
Ֆուտբոլ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ինյացիո Լա Ռուսան Միլանի «Ինտեր» ֆուտբոլային ակումբի երկրպագու է[9]։ Մի անգամ Լա Ռուսան նույնիսկ սկանդալի զոհ է դարձել՝ հայտնվելով Թուրինի «Յուվենտուսի» հասցեին վիրավորանքներ պարունակող շարֆի հետևում։ Միջադեպը սուր քննադատության է արժանացել հանրության կողմից։ Պաշտոնապես Լա Ռուսան ներողություն է խնդրել՝ նշելով, որ դա ոչ այլ ինչ է, քան պատահականություն, և որ նույնիսկ իր ընտանիքում շատ մարդիկ են աջակցում «Յուվենտուսին»[10]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Итальянским военным пообещали вертолеты и беспилотники». Lenta.ru. 2009 թ․ հուլիսի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 2-ին.
- ↑ «Новая военная база НАТО будет размещена на острове Сигонелла». ՌԻԱ Նովոստի. 2009 թ․ հունվարի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 1-ին.ՌԻԱ Նովոստի указывают, что Сигонелла — не действующая база на Сицилии, а остров
- ↑ «Италия намерена отказаться от дальнейшей закупки истребителей EF-2000 «Тайфун»». armstrade.org. 2010 թ․ հուլիսի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 2-ին.
- ↑ «Италия выведет войска из Афганистана до конца 2013 года - Минобороны». ՌԻԱ Նովոստի. 2010 թ․ հունիսի 15. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հունիսի 18-ին. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 1-ին.
- ↑ «Минобороны Италии: Рим выполнит обязательства в Афганистане». Взгляд. 2010 թ․ հուլիսի 29.(չաշխատող հղում)
- ↑ Fabrizio De Feo (2012 թ․ դեկտեմբերի 22). «Parte la sfida della destra Pdl «Fratelli d'Italia» punta al 7%» (իտալերեն). il Giornale. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 8-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 8-ին.
- ↑ «La Russa eletto al Senato: "Sarò il presidente di tutti, lo giuro". Quasi tutta Forza Italia non lo vota, Berlusconi si fa scappare un insulto. Sul risultato del voto Renzi allontana i sospetti: "Se fossimo stati noi lo rivendicherei". Camera: scendono le quotazioni di Molinari» (իտալերեն). la Stampa. 2022 թ․ հոկտեմբերի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հոկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.
- ↑ Giorgio Dell’Arti (2014 թ․ ապրիլի 29). «Ignazio La Russa». Cinquantamila Giorni (իտալերեն). Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ հունվարի 21-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 8-ին.
- ↑ «La Russa: «Leonardo allenatore, ottima scelta!»». Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ հունվարի 2-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 31-ին.
- ↑ «Ла Русса извинился перед болельщиками «Ювентуса» - ForzaJuve.ru». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 8-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 8-ին.