Դուպնիցա
| Բնակավայր | |||
|---|---|---|---|
| Դուպնիցա | |||
| բուլղար․՝ Дупница | |||
| |||
 | |||
| Երկիր |  Բուլղարիա | ||
| Մակերես | 32,32 կմ² | ||
| ԲԾՄ | 535 մետր | ||
| Բնակչություն | ▼33 705 մարդ (մարտի 15, 2024)[1] | ||
| Ժամային գոտի | UTC+2 և UTC+3 | ||
| Հեռախոսային կոդ | 0701 | ||
| Փոստային դասիչ | 2600 | ||
| Պաշտոնական կայք | dupnitsa.bg | ||
| |||
Դուպնիցա (բուլղար․՝ Дупница), քաղաք Բուլղարիայում՝ Կյուստենդիլի մարզում, Դուպնիցա համայնքի վարչական կենտրոնը։
Աշխարհագրական դիրքը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գտնվում է Ջերման գետի ափին, Ռիլա լեռնաշղթայի ստորոտին[2], Սոֆիայից 65 կմ հարավ։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այս քաղաքից ոչ հեռու 987 թվականի հունիսի 14-ին բուլղարական իշխանների՝ Ահարոնի և Սամուելի զորքերի միջև տեղի ունեցավ ճակատամարտ, որում Սամուելը հաղթեց, իսկ Ահարոնը սպանվեց։ Այս ճակատամարտը կոչվում էր «Դուպնիցայի ճակատամարտ»[3]։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ՝ 1944 թվականի հունվարի 4-ին, ԱՄՆ ռազմաօդային ուժերի B-17 ռմբակոծիչները ռմբակոծեցին ֆաշիստական դաշնակից Բուլղարիայի Դուպնիցա քաղաքը։ Զոհերի թիվը եղել է 50 սպանված, 40 վիրավոր[4]։
1948 թվականին քաղաքը վերանվանվել է Ստանկե Դիմիտրով՝ ի հիշատակ իր հայտնի հայրենի Ստանկե Դիմիտրովի[2], 1949-1950 թթ քաղաքը կոչվել է Մարեկ (Ստանկե Դիմիտրովի կուսակցական կեղծանունը), սակայն 1950 թվականին անունը կրկին փոխվել է Ստանկե Դիմիտրով։
1975 թվականին բնակչությունը կազմում էր 45 հազար մարդ, քաղաքը ծխախոտի վերամշակման կենտրոն էր. դեղագործության, գործիքաշինության, մրգերի պահածոյացման և հագուստի արդյունաբերություն։ Շրջակայքում իրականացվել է ածխի արդյունահանում և եղել է «Բոբով-Դոլ» ՋԷԿ[2]։
1982 թվականին բնակչությունը կազմում էր 44 հազար մարդ, քաղաքը ծխախոտի, մրգերի պահածոների և դեղագործական արդյունաբերության կենտրոնն էր[5]։
1990 թվականին վերականգնվել է քաղաքի նախկին անվանումը՝ Դուպնիցա։
|
Քաղաքական իրավիճակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Դուպնիցա համայնքի Կմետ (քաղաքապետ)՝ Աթանաս Ալեքսանդրով Յանև (անկախ)՝ ընտրությունների արդյունքներով։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ https://www.grao.bg/tna/t41nm-15-03-2024_2.txt
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Станке-Димитров // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 24 (кн. 1). М., «Советская энциклопедия», 1976.
- ↑ Р. Грујиħ, «Три хиландарске повлье», стр. 14
- ↑ Страны Центральной и Юго-Восточной Европы во второй мировой войне. / под ред. полковника М. И. Семиряги. М., Воениздат, 1972. стр.37-38
- ↑ Станке-Димитров // Советский энциклопедический словарь. редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. 4-е изд. М., «Советская энциклопедия», 1986. стр.1268