Գեորգի Ադամովիչ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գեորգի Ադամովիչ
Ծնվել էապրիլի 7 (19), 1892[1][2] կամ ապրիլի 19, 1892(1892-04-19)[3][2]
ԾննդավայրՄոսկվա, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել էփետրվարի 21, 1972(1972-02-21)[1][2] (79 տարեկան) կամ նոյեմբերի 21, 1972(1972-11-21)[3] (80 տարեկան)
Վախճանի վայրՆիս, Պրովանս-Ալպեր-Լազուր ափ, Ֆրանսիայի մետրոպոլիս, Ֆրանսիա
ԳերեզմանRussian Orthodox Cemetery in Nice
Մասնագիտությունլեզվաբան, բանաստեղծ, գրական քննադատ, թարգմանիչ և գրող
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն
ԿրթությունՍանկտ Պետերբուրգի համալսարանի պատմա-բանասիրական ֆակուլտետ (1917)
 Georgy Adamovich Վիքիպահեստում

Գեորգի Վիկտորովիչ Ադամովիչ (ապրիլի 7 (19), 1892[1][2] կամ ապրիլի 19, 1892(1892-04-19)[3][2], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն - փետրվարի 21, 1972(1972-02-21)[1][2] կամ նոյեմբերի 21, 1972(1972-11-21)[3], Նիս, Պրովանս-Ալպեր-Լազուր ափ, Ֆրանսիայի մետրոպոլիս, Ֆրանսիա), ռուս պոետ-ակմեիստ, գրաքննադատ, թարգմանիչ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գեորգի Ադամովիչը ծնվել է 1892 թվականի ապրիլի 7-ին Մոսկվայում, որտեղ ապրել է 9 տարի և որոշ ժամանակ սովորել է Մոսկովյան 2-րդ գիմնազիայում։ Նրա հայրը՝ Վիկտոր Միխայլովիչ Ադամովիչը (1839-1903) ծագումով լեհ, ծառայել է որպես շրջանի ռազմական ղեկավար, ապա գեներալ-մայոր կոչումով` Մոսկվայի ռազմական հիվանդանոցի ղեկավար։

Մեր ընտանիքում շատ զինվորներ կան, երկու եղբայրներս ծառայում էին բանակում։ Իսկ իմ մասին, ըստ ընտանեկան լեգենդի, հայրս ասել է. «Նրա մեջ զինվորական չկա, նրան պետք է թողնել քաղաքացի»։ Այդպես ինձ քաղաքացի էլ թողեցին։
- Գ. Ադամովիչ

Գ. Վ. Ադամովիչի արյունակցական ավագ եղբայրը՝ Բորիսը (1870-1936) - ռուսական բանակի գեներալ-լեյտենանտ էր, Սպիտակ շարժման մասնակից։

Հոր մահից հետո ընտանիքը տեղափոխվեց Պետերբուրգ, որտեղ տղան ընդունվեց Պետերբուրգի առաջին գիմնազիա։ «Ես շրջապատված էի մայրիկիս հարազատների կողմից, դա յուրահատուկ, միջին բուրժուական ընտանիքն էր։ Քաղաքականությամբ նրանք քիչ էին հետաքրքրված և ցանկանում էին, որ ամեն ինչ շարունակվեր այնպես, ինչպես կար, որպեսզի պահպանվեր կարգուկանոն», - պատմեց Ադամովիչը։ Մայրը՝ Էլիզաբեթ Սեմյոնովնա Վեյնբերգը (1867, Օդեսսա - 1933, Նիցա) երրորդ գիլդիայի օդեսացի առևտրական Սեմյոն Իսաևիչ Վեյնբերգի (1835 - 1903-ից հետո) դուստրը գրականագետ Պյոտրի և Պավել Վայնբերգների զարմուհին էր[4]։

1910 թվականին նա ընդունվեց Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի պատմափիլիսոփայական ֆակուլտետ, իսկ 1914 թվականին ընկերացավ ակմեիստների հետ։ Ըստ Ադամովիչի հիշողությունների այդ տարիներին նա հետաքրքրված էր միայն գրականության հարցերով. Նա «վաղուց էր ծանոթացել Պետերբուրգի բանաստեղծական շրջանակներին և այնտեղ էլ քաղաքական խնդիրների մասին քիչ էր խոսվում»։ Ամեն ինչ փոխվեց Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկզբներին։ Երբ Ադամովիչը 1916 թվականին ճակատից եկած իր եղբորը հարցրեց, թե նրա կարծիքով պատերազմը կավարտվի, նա (զինվորներ տրամադրությունների տպավորությամբ) պատասխանեց. «Ավարտվում է այն, ինչից բոլորս կախվածություն կունենանք»։

Այդ ժամանակ Ադամովիչն արդեն մտել էր «Պոետների միություն», դառնալով (1916-1917թթ.) իր ղեկավարներից մեկը։ 1915 թվականին հրապարակվեց Ադամովիչի առաջին պատմությունը «Ուրախ Ձիեր» (Կյանքի ձայն, No. 5), որին հետևեց «Մարի Անտուանետը» (Exchange Notes, 1916): Ադամավիչի բանաստեղծական դեբյուտը տեղի ունեցավ նաև 1916 թվականին, երբ հրապարակվեց «Ամպեր» հավաքածուն, որը նշանավորվել է «այդ ժամանակահատվածում հեշտությամբ ճանաչելի ակմեիստ պոետիկայի առանձնահատկությունները»։

Ն. Գումիլյովից գիրքը ստացել է դրական արձագանք, վերջինս գրել է, որ «կա լավ դպրոց և ճաշակ»[5], չնայած, որ նա սկզբից բանաստեղծի ակնհայտ կախվածությունը նկատեց Ի. Աննենսկիից և Ա. Ահմատովայից։ 1918 թվականին Ադամովիչը դարձավ երկրորդ, ապա երրորդ`« Պոետների միության» անդամ (և ղեկավարներից մեկը)։

Հրապարակվել է «Նոր տեղեկագիր բոլորի համար», «Ապոլլոնե», «Հյուսիսային ծանոթագրություններ», «Կանաչ ծաղիկ» (1915) և ուրիշներ։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги (ռուս.) / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 20—26. — ISBN 5-94848-245-6
  4. Наталья Панасенко «Обыкновенная буржуазная семья»: Об одесских корнях Георгия Адамовича Արխիվացված 2017-02-25 Wayback Machine: Двоюродные братья Елизаветы Семёновны Вейнберг - актёр Вейнберг, Павел Павлович, композитор Вейнберг, Яков Владимирович, физик Вейнберг, Борис Петрович. Двоюродная сестра - детский писатель и педагог Шведова, Надежда Яковлевна (1852-1892), жена ректора Новороссийского университета Шведов, Фёдор Никифорович.
  5. Ермаков, Э. Георгий Адамович. Стихи. - Ковчег - поэзия первой эмиграции, М., ИПЛ - 1991

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]