Բազմամյա բույս է, բայց օգտագործվում է որպես միամյա։ Տարածվել է Մեքսիկայից։ Սորտերի գերակշռող մասը ցածրաճ է, ունենում է 12-60 սմ բարձրության։ Ծաղկման պրոցեսը տևում է բավականին երկար հունիսից մինչև ուշ աշուն, ընդ որում թուփը համատարած կերպով ծածկվում է փիրուզագույն կամ երկնագույն առատ ծաղիկներով, որոնք լրիվ ծածկում են բույսի տերևները և մյուս օրգանները։ Կան որոշ տեսակներ որոնց ծաղիկները լրիվ սպիտակ են (սնեժինկա)։
Մեր հանրապետությունում վայրի վիճակում չի հանդիպում. մշակության մեջ է մտցվել 1930֊ական թվականներից հետո։ Բազմանում է սերմերով և ցողունային կտրոնների միջոցով։ Սերմերը ցանում են մարտի սկզբին` ջերմատանը,այնուհետև երկու անգամ վերատնկում արկղերի ու թաղարների մեջ։ Դաշտ են տեղափախում այն ժամանակ, երբ լրիվ անցել է ուշ գարնանային ցրտահարությունների վտանգը (Արարատյան դաշտի պայմաններում մայիսի 13֊ից հետո)։ Կտրոնավորման համար առանձնացրած բույսերը պետք է պահել զով ջերմատներում։ Կտրոնները վերցնում են աստիճանաբար` հունվարից սկսած։ Կտրոններից աճած բույսերը ապրիլին տնկում են ջերմատներում, որոնք արդեն մայիսին տալիս են անհրաժեշտ քանակությամբ կտրոններ։ Դրանք արմատակալեցնում են կիսատաք ջերմոցներում և հունիսին տեղափոխում դաշտ ու տնկում մեկը մյուսից 15֊30 սմ հեռավորության վրա։
Անծերին ջերմասեր և լուսասեր բույս է, պահանջկոտ է հողի նկատմամբ, չափավոր խոնավասեր է, հեշտությամբ է խուզվում, ձևավորվում, որի շնորհիվ կարելի է օգտագործել որպես եզրաշերտ։
Մեր հանրապետությունում մշակության մեջ է մտցվել 30-ական թվականներից հետո, սակայն վայրի վիճակում չի հանդիպում։ Բազմանում է սերմերով և ցողունային կտրոնների միջոցով։ Սերմերը ցանում են ջերմատանը մարտի սկզբին, որից հետո նոր երկու անգամ վերատնկում արկղերի մեջ։ Տեղապոխում են դաշտ այն ժամանակ, երբ լրիվ անցել է ուշ գարնանային ցրտահարությունների վտանգը (Արարատյան դաշտի պայմաններում` մայիսից հետո)։ Կտրոնավորման համար առանձնացված բույսերը պետք է պահել զով ջերմատներում։ Կտրոնները վերցնում են աստիճանաբար` հունվարից սկսած։ Կտրոններից աճած երիտասարդ բույսերը ապրիլին տնկում են ջերմատներում, որոնք արդեն մայիսին տալիս են անհրաժեշտ քանակությամբ կտրոններ։ Արմատակալեցնում են կիսատաք ջերմոցներում և հունիսին տեղափոխում են դաշտ՝ տնկում մեկը մյուսից 15-30 սմ հեռավորության վրա։ Անծերին բավականին ջերմասեր և լուսասեր բույս է, բավականին պահանջկոտ է հողի նկատմամբ, սակայն չափավոր խոնավասեր է։ Հեշտությամբ է խուզվում, ձևավորվում և հենց այդ հատկանիշի շնորհիվ կարելի է օգտագործել որպես եզրաշերտ։