Աբբասղուլի աղա Բաքիխանով

Աբբասղուլի աղա Բաքիխանով; ադրբ.՝ عباسقلی باکیخانوف
Ծնվել է	հունիսի 21, 1794
Ծննդավայր	Ամիրջան, Ադրբեջան
Մահացել է	մայիսի 31, 1847 (52 տարեկան)
Մահվան վայր	Մեքքա, Հաբեշի էլայեթ, Օսմանյան կայսրություն
Գերեզման	Wādī Fāţimah
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն
Կրոն	իսլամ
Մասնագիտություն	պատմաբան, փիլիսոփա, գրող, բանաստեղծ և ռազմական գործիչ
Ծնողներ	հայր՝ Mirza Muhammad Khan II?
Պարգևներ և ; մրցանակներ	և
	Abbasgulu Bakikhanov Վիքիպահեստում

Աբբասղուլի աղա Բաքիխանով (ադրբ.՝ Abbasqulu ağa Bakıxanov),(ծածկանունը՝ Գուդսի), (հունիսի 21, 1794(1794-06-21)^[1], Ամիրջան, Ադրբեջան - մայիսի 31, 1847(1847-05-31)^[1], Մեքքա, Հաբեշի էլայեթ, Օսմանյան կայսրություն), ադրբեջանցի գրող, լուսավորիչ, ադրբեջանական գիտական պատմագրության հիմնադիր։ Տիրապետել է պարսկերենին և արաբերենին։ 1819 թ.-ից ծառայել է Թիֆլիսում, նահանգապետի մոտ, որպես արևելյան լեզուների թարգմանիչ։ Աբբասղուլի Բաքիխանովը Մասնակցել է 1826 –1828 թվականների ռուս–պարսկական և 1828 –1829 թթ.-ի ռուս–թուրքական պատերազմներին։ Ադրբեջանի և Ռուսաստանի մերձեցման ջատագովներից էր։ Ծանոթ էր Ա․ Ս․ Դրիբոյեդովին, Ա․ Մ․ Պուշկինին, Մ․ Ֆ․ Ախունդովին, Խ․ Աբովյանին, Ա․ ճավճավաձեին։ 1841 թ.-ին ավարտել է «Դրախտային ծաղկանոց» (հրտ․ 1926 թ.) գիրքը, որ գրել է պարսկերեն, ապա թարգմանել ռուսերենի։ Բաքիխանովի գեղարվեստական երկերից հայտնի են «Դիրք Ասկերի մասին» պատմվածքը և «Դիմում թավրիզցիներին» երգիծական ստեղծագործությունը։ Դրել է նաև «Հրեշտակների գաղտնիքը» գիտափիլիսոփայական ժողովածուն՝ Կոպեռնիկոսի երկրակենտրոն ուսմունքի վերաբերյալ։ «Բարքերի բարելավում» և «Խորհուրդների գիրքը» երկերում քննադատել է հետամնացությունն ու սնոտիապաշտությունը։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աբբասղուլի աղա Բաքիխանով» հոդվածին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 343)։

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Педагоги и психологи мира (ռուս.) — 2012.

[_96f15fcd66344588-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Педагоги и психологи мира (ռուս.) — 2012.

[1]