Ֆանի Լուուկկոնեն

Ֆանի Լուուկկոնեն; ֆիններեն՝ Fanni Luukkonen
Ծնվել է	մարտի 13, 1882
Ծննդավայր	Օուլու, Ֆինլանդիայի մեծ իշխանություն, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	հոկտեմբերի 27, 1947 (65 տարեկան)
Մահվան վայր	Հելսինկի, Ֆինլանդիա
Գերեզման	Kruununsaari
Քաղաքացիություն	Ֆինլանդիա
Մասնագիտություն	ուսուցչուհի և lotta
Զբաղեցրած պաշտոններ	նախագահ
Պարգևներ և ; մրցանակներ	և
	Fanni Luukkonen Վիքիպահեստում

Ֆանի Լուուկկոնեն (ֆիններեն՝ Fanni Luukkonen, մարտի 13, 1882(1882-03-13), Օուլու, Ֆինլանդիայի մեծ իշխանություն, Ռուսական կայսրություն - հոկտեմբերի 27, 1947(1947-10-27), Հելսինկի, Ֆինլանդիա), ֆին կանանց Lotta Svärd ռազմական կազմակերպության ղեկավար 1929 թվականից մինչև 1944 թվականը։

Կենսագրություն

Ֆանի Լուուկկոնենը ծնվել է Օուլուում, 1882 թվականին, Օլլի և Կատարինա Սոֆյա Լուուկկոնենների ընտանիքում, ընտանիքում երկրորդ երեխան էր։ Ժողովրդական դպրոցն ավարտելուց հետո նա հաճախել է Օուլուի աղջիկներ դպրոց։ Նրա դասղեկը պիետիզմի հայտնի քարոզիչ Անգելիկա Վենելն էր, որի ազդեցությունը դպրոցն ավարտելուց հետո երկար ժամանակ զգացվում էր նրա բազմաթիվ շրջանավարտների վարքի և մտածողության վրա։ Ավարտել է Հելսինգֆորսի համալսարանին կին կանանց մանկավարժական ուսումնարանը 1902 թվականին։ Դրանից հետո աշխատել է Օուլուի դպրոցում որպես ուսուցչուհի, այնուհետև՝ 1912 թվականից, զբաղեցրել է Սորտավալի մանկավարժական ճեմարանին կից աղջիկների դպրոցի ավագ մանկավարժի պաշտոնը։

Քաղաքացիական պատերազմի տարիներին ծառայել է շյուցկորում, իսկ դրա ավարտից հետո միացել է նորաստեղծ Լոտա Սվյարդ կազմակերպությանը, որը նա ղեկավարել է 1929 թվականին։

1939-1940 թվականների խորհրդային-ֆիննական պատերազմի ավարտից հետո, 1940 թվականի հունիսին Մարշալ Մաներհեյմը Լուուկկոնենին հանձնել է Ազատության առաջին աստիճանի Խաչի շքանշանը (մարտական ծառայությունների համար)։ Նա առաջին կինն էր, ով արժանացավ նման պարգևի։ 1944 թվականին նա լրացուցիչ պարգևատրվել է այդ շքանշանի աստղով։ Գրաված Կարելիայի ճամբարներով և ճակատային զորամասերով վերահսկիչ շրջայցեր կատարելուց հետո նա այցելել է Հիտլերի շտաբ, որտեղ Ֆյուրերը նրան հանձնել է գերմանական արծվի շքանշանի խաչը` աստղով (3-րդ կարգի շքանշան վեցից)^[4]։

1941-1944 թվականների խորհրդային-ֆիննական պատերազմի ավարտին, Մոսկվայի զինադադարի պայմանների պահանջով Լուուկկոնենի ղեկավարած ռազմական կազմակերպությունը պաշտոնապես լուծարվել է։

Իր կյանքի վերջին տարիները Ֆանի Լուուկկոնենն ապրել է Հելսինկիում, որտեղ զբաղվել է գրական թարգմանություններով։ Նա բազմիցս նշել է, որ սկսել է սպառնալիքներով և վիրավորանքներով նամակներ ստանալ իր կողմից ղեկավարած ռազմական կազմակերության գործունեության պատճառով տուժած անձանցից։ Այդ նամակները հիմնականում անանուն են եղել։

Ֆանի Լուուկկոնենը մահացել է Հելսինկիում, 1947 թվականի հոկտեմբերի 27-ին, սրտի կաթվածից և թաղվել է Կրուունունսարիում։ Գերեզմանաքարի վրա փորագրված են լոտերի խորհրդանիշն ու «Isänmaa on Jumalan ajatus» («Հայրենիքն Աստծո գաղափարն է») արտահայտությունը։

Ծանոթագրություններ

↑ Helsingin Sanomat (фин.) / K. Niemi — Helsinki: Sanoma Media Finland, 1992. — P. D1. — ISSN 0355-2047; 1239-257X; 1798-1557
↑ ^2,0 ^2,1 Kansallisbiografia (фин.) / M. Klinge — Suomalaisen Kirjallisuuden Seura, Suomen Historiallinen Seura. — ISSN 1799-4349
↑ Matikkala A. Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat (фин.) — Helsinki: Edita, 2017. — P. 130. — ISBN 978-951-37-7005-1
↑ «Etusivu». kansallisbiografia.fi. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 24-ին.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆանի Լուուկկոնեն» հոդվածին։

[_ad082ffe2c338b29-1] Helsingin Sanomat (фин.) / K. Niemi — Helsinki: Sanoma Media Finland, 1992. — P. D1. — ISSN 0355-2047; 1239-257X; 1798-1557

[_4fe4fc167b7422f8-2] 2,0 ^2,1 Kansallisbiografia (фин.) / M. Klinge — Suomalaisen Kirjallisuuden Seura, Suomen Historiallinen Seura. — ISSN 1799-4349

[_0ed263dc2b0e5dcc-3] Matikkala A. Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat (фин.) — Helsinki: Edita, 2017. — P. 130. — ISBN 978-951-37-7005-1

[4] «Etusivu». kansallisbiografia.fi. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 24-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]