Օստեոմիելիտ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Օստեոմիելիտ
OsteomylitisMark.png
Ոտքի 1-ին մատի օստեոմիելիտ
Տեսակհիվանդություն[1]
Ենթադասոսկրաբորբ[1]
Բժշկական մասնագիտությունռեմատոլոգիա և պոդիատրիա
ՀՄԴ-10M86
Հիվանդությունների բազա9367
MedlinePlus000437
eMedicine967095
MeSHIDD010019
Disease OntologyDOID:1019
Osteomyelitis Վիքիպահեստում

Օստեոմիելիտ կամ ոսկրածուծաբորբ (ՕՄ) (հունարեն՝ osteo, osteon - «ոսկոր»; myelo — «ուղեղ»; -itis - «բորբոքում»), ոսկրերի ինֆեկցիա[2]։ Ախտանիշներն են ցավը սպեցիֆիկ (հիվանդությանը բնորոշ) ոսկրերում շուրջոսկրային կարմրությամբ, տենդը և թուլությունը[2]։ Երեխաների մոտ առավել հաճախ ախտահարվում են ձեռքերի և ոտքերի երկար խողովակավոր ոսկրերը , իսկ մեծահասակների մոտ ոտքերը, ողնաշարը և կոնքոսկրը[3]։

Պատճառը սովորաբար բակտերիալ ինֆեկցիան է, հազվադեպ՝ սնկային ինֆեկցիան[2][3]։ Այն կարող է տարածվել արյան միջոցով կամ շրջապատող հյուսվածքներից[4]։ Օստեոմիելիտի զարգացման ռիսկի խմբում են գտնվում դիաբետիկները, ներերակային դեղամիջոցներ օգտագործողները և համապատասխան անատոմիական շրջանում տրավմա ստացող մարդիկ[2]։ Ախտորոշումը սովորաբար դրվում է հիմնվելով կլինիկական նշանների վրա[3]։ Հետագայում այն հաստատվում է արյան թեստերի կամ ոսկրային բիոպսիայի միջոցով[3]։

Բուժումը սովորաբար ընդգրկում է հակամիկրոբային և վիրաբուժական միջոցները[4]։ Արյան աղքատ շրջանառության դեպքում կատարվում է ամպուտացիա(անդամահատում)[3]։ Բուժումը ունենում է դրական արդյունք , եթե հիվանդությունը շուտ է ախտորոշվել[3]։ Տարեկան 100000 մարդուց հիվանդանում է 2,4-ը[5]։ Երիտասարդ և ծեր մարդիկ առավել հաճախ են հիվանդանում[2]։ Տղամարդիկ ավելի շատ են հիվանդանում, քան կանայք[6]։ Հիվանդությունը նկարագրվել է մ․թ․ա․ 300-ական թվականներին Հիպոկրատի կողմից[4]։ Մինչ անտիբիոտիկների հայտնաբերումը բարձր էր մահվան ռիսկը[7]։

Նշաններ և ախտանիշներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ախտանշաններն են ցավը սպեցիֆիկ ոսկրերում և շուրջոսկրային այտուցը, տենդը, թուլությունը[2]։ Դրանք կարող են զարգանալ հանկարծակի կամ աստիճանաբար[2]։

Պատճառներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարիքային խումբ Ամենատարածված ախտածին օրգանիզմները
Նորածիններ (մինչև 4 ամսեկան) Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկ, Էնտերոբակտերիայի տեսակներ, Ստրեպտոկոկերի A և B խմբեր
Երեխաներ (4 ամսեկանից մինչև 4 տարեկան) Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկ, Ստրեպտոկոկոային A խումբ, Հեմոֆիլուս ինֆլյուենցիա, Էնտերոբակտերիայի տեսակներ
Երեխաներ, դեռահասներ(4 տարեկանից մինչև 18 տարեկան) Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկ(80%), Ստրեպտոկոկոային A խումբ, Հեմոֆիլուս ինֆլյուենցիա, Էնտերոբակտերիայի տեսակներ
Մեծահասակներ Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկ, հազվադեպ էնտերոբակտերիաներ կամ Ստրեպտոկոկեր
Մանգաղաձև բջջային անեմիայով հիվանդներ Սալմոնելլայի տեսակները և մանգաղաձև անեմիայով հիվանդներ.[8]։

Երեխաների մոտ հիմնականում ախտահարվում են երկար խողովակավոր ոսկրերը։ Մեծահասակների մոտ ամենաշատը ախտահարվում են ողերը և կոնքային ոսկրերը։

Երեխաների մոտ սուր օստեոմիելիտը արագ է զարգանում ի շնորհիվ աճող ոսկրերում արյան առատ շրջանառության։ Մեծահասակները հիվանդանում են, երբ չարաշահում են ներերակային դեղամիջոցները, ունեն ինֆեկցված արմատներով ատամներ, ընդունում են իմունաճնշիչ դեղեր։

Թոքային տուբերկուլյոզի 1-3 տոկոս դեպքերում օստեոմիելիտը երկրորդային բարդություն է[8]։ Այս դեպքում բակտերիան գլխավորապես տարածվում է ոսկրեր շրջանառվող համակարգի միջոցով, սկզբից ինֆեկցելով ձուսպաթաղանթը(թթվածնի բարձր կոնցենտրացիայի շնորհիվ ) մինչ հարակից ոսկրային հյուսվածք տարածվելը[8]։ Տուբերկուլոզային օստեոմիելիտի ժամանակ երկար ոսկրերը և ողնաշարը առաջինն են հակված ախտահարվելու[8]։

Օստեոմիելիտի բոլոր ձևերի ժամանակ, որպես ախտածին գործոն ամենաշատը առանձնացնում են Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկին[8]։

Արյան շրջանառությամբ պայմանավորված օստեոմիելիտը շատ հաճախ նկատվում է երեխաների մոտ, մոտավորապես 90 տոկոս դեպքերում հարուցվում է Ոսկեգույն ստաֆիլակոկով։ Նորածինների շրջանում առանձնացվում են Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկը, B Խմբի ստրեպտոկոկը և աղիքային ցուպիկը[9]։ Մինչև 16 տարեկան երեխաների մոտ առավել հաճախ հանդիպող ախտածին միկրոբներն են Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկը, Պիոգեն ստրեպտոկոկերը և Հեմոֆիլուս ինֆլյուենցիան, որոշ ենթապոպուլյացիաներում, ներառյալ ներերակային դեղամիջոցներ օգտագործողների և սպլենէկտոմիայով(փայծախի հեռացում) հիվանդների մոտ ախտածին միկրոբներ են նաև Գրամ-բացասական բակտերիաները, աղիքային բակտերիաները [10]։

Մեծահասակների մոտ հիվանդության առաջացման ամենատարածված ձևն է ոսկրում տեղային ինֆեկցիայի զարգացումը։ Օստեոմիելիտի դեպքում Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկը ամենատարածված ախտածին միկրոբն է, հայտնաբերվում է ինֆեկցիոն օջախից վերցրած բակտերիաների ցանքսի միջոցով։ Բայց անաէրոբ և Գրամ-բացասական օրգանիզմները, ներառյալ Պսևդոմոնաս աերոգինոսան, Աղիքային ցուպիկը և Սեռատիա մարցեսենսը ևս հայտնաբերվում են։ Խառը ինֆեկցիոն ձևերը հանդիպում առավել հաճախ, քան իզոլացված ձևերը [10]։

Համակարգային սնկային ինֆեկցիաները նույնպես օստեոմիելիտի զարգացման պատճառ կարող են լինել։ 2 հիմնական հանդիպող սնկերն են Բլաստոմիցես դերմատիդիսը և Կոկցիդիոդիս իմմիտիսը։

Ողնաշարի օստեոմիելիտը 50 տոկոս դեպքերում հարուցվում է Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկով, իսկ մնացած դեպքերում տուբերկուլյոզի բարդություն է (տարածվում է թոքերից հեմատոգեն ճանապարհով)։ Ողնաշարի տուբերկուլյոզային օստեոմիելիտը զարգանում է մինչ արդյունավետ հակատուբերկուլյոզային թերապիա անցկացնելը։ Այն ունի հատուկ անուն՝ Փոթսի հիվանդություն։

Ներերակային դեղամիջոցներ օգտագործողների մոտ ողնաշարի օստեոմիելիտը առաջանում է Բուրխոլդերիա Սեպացիա կոմպլեքսի (անգլ․՝ Burkholderia cepacia complex) ներխուժման պատճառով[11]։

Պաթոգենեզ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միկրոօրգանիզմները առաջացնում են վարակ ոսկրերում գլխավորապես 3 ուղիներով՝

  • Արյան միջոցով(հեմատոգեն)-սա ամենատարածված մեթոդն է[12]։
  • Ինֆեկցիայի մոտակա աղբյուրից (օրինակ՝ ենթամաշկային բորբոքման միջոցով)։
  • Թափանցող տրավմայի, այդ թվում յատրոգեն(բժշկական սխալի հետևանքով) պատճառներով, ներքին կոտրվածքների կամ ատամների պերիապիկալ պերիոդոնտիտի հետևանքով[8]։

Անատոմիական շրջանը սովորաբար ախտահարվում է, երբ ինֆեկցիան թափանցում է ոսկրի մետաֆիզի արյան շրջանառություն[12]։ Երբ ոսկրը ինֆեկցվում է, լեյկոցիտները ներթափանցում են ախտահարված շրջան և փորձում են կլանել ինֆեկցիոն միկրոօրգանիզմներին՝ արտազատելով լիզին ֆերմենտ։ Թարախը տարածվում է ոսկրի մեջ արյունատար անոթներով, խանգարելով վերջիններիս նորմալ շրջանառությունը վնասում ոսկրային հյուսվածքը։ Վերջինս կոչվում է սեկվեստր, ձևավորում է քրոնիկ վարակի հիմքը[8]։ Երբեմն օրգանիզմը փորձում է ձևավորել նոր ոսկրային հյուսվածք նեկրոզված ոսկրի շուրջ։ Նոր առաջացած ոսկրը հաճախ կոչվում է օստեոֆիտ(ոսկրային կոշտուկ)[8]։ Նեկրոզված ոսկրային հյուսվածքի հիստոլոգիական հետազոտությունը թույլ է տալիս տարբերակել օստեոմիելիտի սուր և քրոնիկ տեսակները։ Օստեոմիելիտը ինֆեկցիոն պրոցես է, որը ընդգրկում է ոսկրային հյուսվածքի բոլոր բաղադրիչները՝ ներառյալ ոսկրածուծը։ Քրոնիկ պրոցեսը հանգեցնում է ոսկրերի կարծրացմանը(սկլերոզ) և ձևափոխմանը(դեֆորմացիա)։

Քրոնիկ օստեոմիելիտը կարող է առաջանալ ներբջջային բակտերիաների շնորհիվ (ոսկրի ներսում գտնվող բջիջներ)[13]։ Ներբջջային բակտերիաները ունակ են «փախչել» և ներթափանցել այլ ոսկրային բջիջներ[14]։ Այս պահին բակտերիաները կայուն են որոշ անտիբիոտիկների նկատմամբ[15]։ Այս համակցված փաստերը բացատրում են պրոցեսի քրոնիկացումը և դրա դժվար բուժումը, արդյունքում աճում է հաշմանդամությունը, գլխավորապես անդամահատման հաշվին։ Օստեոմիելիտային ներբջջային բակտերիաների առկայությունը վերոնշյալ հիվանդության քրոնիկ ձևի առաջացման ամենահավանական գործոնն է։

Նորածինների մոտ ինֆեկցիան կարող է հոդաբորբի(արթրիտ) առաջացման պատճառ լինել։ Երեխաների մոտ առաջանում է ենթաշրջոսկրային մեծ աբսցես, քանի որ նրանց շուրջոսկրը թույլ է միացած ոսկրի մակերեսին[8]։

Իրենց արյան շրջանառության յուրահատկությամբ պայմանավորված մեծ ոլոքը, ազդոսկրը, բազկոսկրը, ողերը, վերին ծնոտը և ստորին ծնոտը հատկապես զգայուն են օստեոմիելիտի նկատմամբ[16]։ Այլ ոսկրերի աբսցեսը , սակայն կարող է առաջանալ տվյալ անատոմիական շրջանի վնասվածքի հետևանքով։ Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկը, որը հարուցում է բազմաթիվ ինֆեկցիաներ, հայտնաբերվում է մաշկի վրա և լորձաթաղանթում որպես նորմալ ֆլորայի անդամ; Մանգաղաձև բջջային անեմիայով հիվանդների մոտ ամենապատճառային հարուցիչը Սալմոնելլա բակտերիան է, հանդիպում է 2 անգամ ավելի հաճախ, քան Ոսկեգույն ստաֆիլոկոկը[17]։

Ախտորոշում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օստեոմիելիտի Միկոբակտերիում Դորիկում և փափուկ հյուսվածքների ինֆեկցում։ 21 տարեկան հիվանդի աջ ստորին վեջույթի համակարգչային շերտագրություն; Ցույց է տալիս աջ սրունքի կոտրվածքի շրջանում ձևավորված աբսցեսը։
Ոտնաթաթի առջևի մասի լայնածավալ օստեոմիելիտ։
2 ոտքերի օստեոմիելիտ։

Օստեոմիելիտի աշտորոշումը կոմպլեքս է, դրվում է կլինիկական նշանների և անուղղակի լաբորատոր հետազոտությունների հիման վրա, ինչպիսին է արյան սպիտակ բջիջների բարձր քանակը և տենդը։ Կլինիկական և լաբորատոր հետազոտությունները պարտադիր կատարվում են հաստատելու համար բոլոր կասկածները[17]։

Ախտորոշման նախնական մեթոդներն են ռենտգեն հետազտությունը և համակարգչային շերտագրությունը, բայց զգայուն չեն և չափավոր սպեցիֆիկ։ Նրանք կարող են ցույց տալ կորտիկալ շերտի քայքայումը, բայց կարող են վրիպել նոր սկսվող կամ թաքնված ձևերի դեպքում[17]։

Հաստատումը առավել հաճախ դրվում է հիմնվելով մագնիսառեզոնանսային տոմոգրաֆիայի վրա։ Այտուցի առկայությունը ախտորոշվում է որպես T2 հաճախականության զգայունության ազդանշան, սակայն ոչ սպեցիֆիկ, քանի որ այտուցը կարող է կապված լինել ենթամաշկային բջջանքի ռեակցիայի հետ։ T1 հաջորդականությունը օգնում է հաստատել ոսկրածուծի և թիթեղային շերտի ձևախախտումը(դեֆորմացիա)։ Գադոլինային հիմքով ներերակային կոնտրաստ հետազոտությունը լրացուցիչ հաստատում է հիվանդությունը։ Որոշ իրավիճակներում, ինչպես օրինակ Չարկոտի արթրոպաթիայի(հոդերի հիվանդություն) դեպքում ՄՌՏ ախտորոշումը դեռևս դժվար է[17]։ Նմանապես, սա դժվարացնում է ոսկրի մեռուկացման տարբերակումը մանգաղաձև բջջային անեմիայի ժամանակ առաջացած օստեոմիելիտից[18]։

Միջուկային բժշկական սքանավորումը կարող է օգնել ՄՌՏ-ի արդյունավետության բարձրացմանը այն հիվանդների մոտ, ովքեր ունեն մետաղական ապարբակտերաատ, որը սահմանափակում է ՄՌՏ-ի հնարավորությունները։ Ընդհանրապես, տեխնեցիում 99-ի վրա հիմնված եռափուլային սքանավորումը բարձրացնում է ախտորոշման ճշգրտությունը։ Գալիումային սքանավորումը 100 տոկոս զգայուն է օստեոմիելիտի նկատմամբ, բայց սպեցիֆիկ չէ և կարող է օգնել մետաղական պրոթեզներ ունեցող հիվանդներին։ Սպիտակ արյան բջջային հետազոտությունը համակցված ոսկրածուծի ուսումնասիրության հետ ունի ախտորոշման 90 տոկոս ճշգրտություն[18]։

Օստեոմիելիտի ախտորոշումը հաճախ հիմնվում է ճառագայթային հետազոտության վրա, որտեղ երևում է քայքայված օջախը շրջապատված կարծրացած ոսկրով [8]։ Սպեցիֆիկ ախտածինը առանձնացնելու համար կատարում են ոսկրի բիոպսիա[19]։ Նմուշառման այլընտրանքային մեթոդներից է ասեղային պունկցիան, որը պակաս արդյունավետ է[20][21]։

Օստեոմիելիտը բարդացնող գործոններն են ոսկրերի կոտրվածքը, ամիլոիդոզը, էնդոկարդիտը կամ սեպսիսը[18]։

Դասակարգում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օստեոմիելիտ սահմանումը ընդհանուր է և ընդգրկում է բազմաթիվ տեսակներ։ Սովորաբար, հաշվի են առնում ինֆեկցիայի ժամանակի երկարատևությունը, թարախակալումը, կամ ոսկրի կարծրացումը(սկլերոզացում) և դրանք օգտագործում են օստեոմիելիտի դասակարգման համար։ Քրոնիկ օստեոմիելիտը հաճախ սահմանում են որպես 1 ամսից ավել շարունակվող ինֆեկցիա։ Իրականում չկան հստակ ենթատիպեր, փոխարենը կա ախտաբանական առանձնահատկությունների սպեկտր, որոնք արտացոլում են տարբերակումը բորբոքման տեսակի և ծանրության միջև, ինչպես նաև իմուն համակարգի տեղային և համակարգային կանխատեսող գործոններ։

  • Թարախային օստեոմիելիտ
    • Սուր թարախային օստեոմիելիտ
    • Քրոնիկ թարախային օստեոմիելիտ
      • Առաջնային (առանց նախորդող փուլի)
      • Երկրորդային (ունի սուր փուլ)
  • Ոչ թարախային օստեոմիելիտ
    • Դիֆուզ սկլերոզ(տարածուն կարծրացում)
    • Տեղային սկլերոզ (օստեոիդի առաջացում)
    • Պրոլիֆերատիվ պերիոստիտ ( պերիոստիտային օսիֆիկացում, Գարրիի սկլերոզացվող օստեոմիելիտ)
    • Օստեոռադիոնեկրոզ

Օստեոմիելիտը դասակարգում են նաև ըստ անատոմիական շրջանի։ Օրինակ, ծնոտի օստեոմիելիտը տարբերվում է երկար խողովակավոր ոսկրերի օստեոմիելիտից։ Ողերի օստեոմիելիտը լրիվ այլ դասակարգում է։

Բուժում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օստեոմիելիտը պահանջում է երկարատև հակաբիոտիկային բուժում(մինչև 1 ամիս)։ Կենտրոնական երակային կատետր կարող է տեղադրվել երկարաժամկետ ներերակային դեղորայքային բուժման համար։ Ծանր դեպքերում հնարավոր է վիրաբուժական միջամտություն, ընդհուպ մինչև անդամահատում։ Անտիբիոտիկների բերանային և ներերակային ընդունման ձևերը համարժեք են իրենց ազդեցությամբ[21][22]։

Նախնական անտիբիոտիկի ընտրությունը կատարվում է հաշվի առնելով հիվանդի անամնեզը(պատմություն) և ինֆեկցիոն օրգանիզմների միջև եղած տարբերությունները։ Փորձը ցույց է տալիս, որ շատ դեպքերում բուժումը տևում է 42 օր[22] ։ Տեղային և անընդհատ օգտագործման դեղամիջոցները ապացուցված կանխարգելիչ և թերապևտիկ էֆեկտ ունեն[23]։ Վիրահատությունը կատարվում է քրոնիկ օստեոմիելիտի դեպքում, որի ժամանակ բացվում է նոր առաջացած ոսկրը և հեռացվում սեկվեստրը(մահացած ոսկրային հյուսվածք) կամ դրա մի մասը[24]։ Հիպերբարիկ օքսիգենացիոն(գերճնշումային թթվածնային բուժում) թերապիան ցուցված է որպես հավելյալ բուժման միջոց կայուն օստեոմիելիտի դեպքում[25][26]։

Մինչ անտիբիոտիկների հայտնաբերումը և լայն կիրառումը, որոշ թռչունների թրթուրները ներկայացվում էին որպես ինֆեկցիայի աղբյուր[27][28]։ 1875 թվականին ամերիացի նկարիչ Թոմաս Իքինսը նկարել է օստեոմիելիտի վիրահատությունը Ջեֆֆերսոնի բժշկական կենտրոնում։ Յուղաներկը հայտնի է Գրոս կլինիկա անվամբ։

Կան փորձնական ապացույցներ, որ բիոակտիվ ապակին կարող է օգնել երկար խողովակավոր ոսկրերի ինֆեկցիայի ժամանակ[28]։ Սակայն վերահսկվող փորձարկումների իրականացումը հնարավոր չէ կատարել 2015 թվականից սկսած[29]։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիվանդության անունը ունի հունական ծագում։ Առաջացել է օստեոն, միելո և իտիս բառերից, որոնք համապատասխանաբար նշանակում են ոսկոր, ոսկրածուծ և բորբոքում։

Բրածո մնացորդներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պալեոպաթոլոգները օստեոմիելիտի առկայության վերաբերյալ բրածո մնացորդների մոտ ապացույցներ են գտել։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Disease Ontology release 2019-05-13 — 2019-05-13 — 2019.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Osteomyelitis»։ NORD (National Organization for Rare Disorders)։ 2005։ Արխիվացված օրիգինալից 11 February 2017-ին։ Վերցված է 20 July 2017 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Osteomyelitis»։ Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) (անգլերեն)։ 2016։ Արխիվացված օրիգինալից 9 February 2017-ին։ Վերցված է 20 July 2017 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Schmitt SK (June 2017)։ «Osteomyelitis»։ Infectious Disease Clinics of North America 31 (2): 325–338։ PMID 28483044։ doi:10.1016/j.idc.2017.01.010 
  5. ↑ Hochberg Marc C., Silman Alan J., Smolen Josef S., Weinblatt Michael E., Weisman Michael H. (2014)։ Rheumatology E-Book (անգլերեն)։ Elsevier Health Sciences։ էջ 885։ ISBN 9780702063039։ Արխիվացված օրիգինալից 2017-09-10-ին 
  6. ↑ Ferri Fred F. (2017)։ Ferri's Clinical Advisor 2018 E-Book: 5 Books in 1 (անգլերեն)։ Elsevier Health Sciences։ էջ 924։ ISBN 9780323529570։ Արխիվացված օրիգինալից 2017-09-10-ին 
  7. ↑ Brackenridge R. D. C., Croxson Richard S., Mackenzie Ross (2016)։ Medical Selection of Life Risks 5th Edition Swiss Re branded (անգլերեն)։ Springer։ էջ 912։ ISBN 9781349566327։ Արխիվացված օրիգինալից 2017-09-10-ին 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 8,7 8,8 8,9 Kumar, Vinay; Abbas, Abul K.; Fausto, Nelson; & Mitchell, Richard N. (2007). Robbins Basic Pathology (8th ed.). Saunders Elsevier. pp. 810–811 978-1-4160-2973-1
  9. ↑ Haggerty Maureen (2002)։ «Streptococcal Infections»։ Gale Encyclopedia of Medicine։ The Gale Group։ Արխիվացված օրիգինալից 2008-03-25-ին։ Վերցված է 2008-03-14 
  10. ↑ 10,0 10,1 Carek P.J., L.M. Dickerson, J.L. Sack (2001-06-15)։ «Diagnosis and management of osteomyelitis»։ Am Fam Physician 63 (12): 2413–20։ PMID 11430456 
  11. ↑ Weinstein Lenny, Knowlton, Christin A., Smith, Miriam A. (2007-12-16)։ «Cervical osteomyelitis caused by Burkholderia cepacia after rhinoplasty»։ J Infect Developing Countries 2 (1): 76–77։ ISSN 1972-2680։ Արխիվացված օրիգինալից-ից January 7, 2009-ին 
  12. ↑ 12,0 12,1 Luqmani Raashid, Robb James, Daniel Porter, Benjamin Joseph (2013)։ Orthopaedics, Trauma and Rheumatology (second ed.)։ Mosby։ էջ 96։ ISBN 9780723436805 
  13. ↑ Ellington Microb Pathog 1999
  14. ↑ Ellington JBJS Br 2003
  15. ↑ Ellington J Ortho Res 2006
  16. ↑ «Osteomyelitis»։ eMedicine։ WebMD։ 2006-07-13։ Արխիվացված օրիգինալից 2007-11-09-ին։ Վերցված է 2007-11-11 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Howe B. M., Wenger D. E., Mandrekar J, Collins M. S. (2013)։ «T1-weighted MRI imaging features of pathologically proven non-pedal osteomyelitis»։ Academic Radiology 20 (1): 108–14։ PMID 22981480։ doi:10.1016/j.acra.2012.07.015 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Termaat M. F., Raijmakers P. G., Scholten H. J., Bakker F. C., Patka P, Haarman H. J. (2005)։ «The accuracy of diagnostic imaging for the assessment of chronic osteomyelitis: A systematic review and meta-analysis»։ The Journal of Bone and Joint Surgery. American Volume 87 (11): 2464–71։ PMID 16264122։ doi:10.2106/JBJS.D.02691 
  19. ↑ Zuluaga AF, Galvis W, Saldarriaga JG, Agudelo M, Salazar BE, Vesga O (2006-01-09)։ «Etiologic diagnosis of chronic osteomyelitis: A prospective study»։ Archives of Internal Medicine 166 (1): 95–100։ ISSN 0003-9926։ PMID 16401816։ doi:10.1001/archinte.166.1.95 
  20. ↑ Zuluaga Andrés F, Galvis Wilson, Jaimes Fabián, Vesga Omar (2002-05-16)։ «BMC Infectious Diseases»։ BMC Infectious Diseases (անգլերեն) 2 (1): 8։ PMC 115844։ PMID 12015818։ doi:10.1186/1471-2334-2-8։ Արխիվացված օրիգինալից 2010-01-17-ին 
  21. ↑ 21,0 21,1 «Needle puncture and transcutaneous bone biopsy cultures are inconsistent in patients with diabetes and suspected osteomyelitis of the foot»։ Clin Infect Dis 48 (7): 888–93։ 2009։ PMID 19228109։ doi:10.1086/597263 
  22. ↑ 22,0 22,1 Putland M.D, Michael S., Hyperbaric Medicine, Capital Regional Medical Center, Tallahassee, Florida, personal inquiry June 2008.
  23. ↑ Soundrapandian C, Datta S, Sa B (2007)։ «Drug-eluting implants for osteomyelitis»։ Crit Rev Ther Drug Carrier Syst. 24 (6): 493–545։ PMID 18298388։ doi:10.1615/CritRevTherDrugCarrierSyst.v24.i6.10։ Արխիվացված օրիգինալից 2011-07-07-ին։ Վերցված է 2010-09-27 
  24. ↑ «Saucerization» 
  25. ↑ «Infectious diseases: pathophysiology and mechanisms of hyperbaric oxygen»։ J. Hyperbaric Med 2 (3): 133–140։ 1987։ Արխիվացված օրիգինալից 2009-02-13-ին։ Վերցված է 2008-05-16 
  26. ↑ «Hyperbaric oxygen therapy in orthopedic conditions»։ Undersea Hyperb Med 31 (1): 155–62։ 2004։ PMID 15233171։ Արխիվացված օրիգինալից 2009-02-16-ին։ Վերցված է 2008-05-16 
  27. ↑ McKeever Duncan Clark (June 2008)։ «The Classic: Maggots in Treatment of Osteomyelitis: A Simple Inexpensive Method»։ Clin. Orthop. Relat. Res. 466 (6): 1329–35։ PMC 2384033։ PMID 18404291։ doi:10.1007/s11999-008-0240-5 
  28. ↑ 28,0 28,1 Aurégan JC, Bégué T (December 2015)։ «Bioactive glass for long bone infection: a systematic review.»։ Injury։ 46 Suppl 8: S3–7։ PMID 26747915։ doi:10.1016/s0020-1383(15)30048-6 
  29. ↑ van Gestel NA, Geurts J, Hulsen DJ, van Rietbergen B, Hofmann S, Arts JJ (2015)։ «Clinical Applications of S53P4 Bioactive Glass in Bone Healing and Osteomyelitic Treatment: A Literature Review»։ BioMed Research International 2015: 1–12։ PMC 4609389։ PMID 26504821։ doi:10.1155/2015/684826 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դիտել այս կաղապարը
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օստեոմիելիտ&oldid=6223811» էջից