Օլգա Կաբանովա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Օլգա Կաբանովա
հոկտեմբերի 28, 1898(1898-10-28) - օգոստոսի 21, 1972(1972-08-21) (73 տարեկան) կամ օգոստոսի 31, 1985(1985-08-31) (86 տարեկան)
ԾննդավայրՌուսական կայսրություն
Մահվան վայրՍան Ֆրանցիսկո, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն
Կոչումvolunteer serving one year?
Մարտեր/
պատերազմներ
Առաջին համաշխարհային պատերազմ
ԿրթությունԲելգրադի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետ
Պարգևներ
4-րդ աստիճանի Գեորգիևյան խաչ

Օլգա Նիկոլաևնա Կաբանովա (ռուս.՝ О́льга Никола́евна Каба́нова, հոկտեմբերի 28, 1898(1898-10-28), Ռուսական կայսրություն - օգոստոսի 21, 1972(1972-08-21) կամ օգոստոսի 31, 1985(1985-08-31), Սան Ֆրանցիսկո, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ[1]), Առաջին համաշխարհային պատերազմի աշխարհամարտի կամավորական, հոժարակամ զինվոր։ Կրկնել է 1812 թվականի պատերազմի հերոսուհի, հեծելազորային օրիորդ Նադեժդա Դուրովայի սխրանքը՝ միանալով գործող բանակին։ Սուրբ Գեորգիևյան խաչի ասպետ է, հետագայում մասնակցել է Սպիտակգվարդիական շարժմանը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օլգան ծնվել է 1898 թվականին, բժշկագիտության պրոֆեսոր Նիկոլայ Կաբանովի ընտանիքում։ Ընտանիքը եղել է քաղաքացիական ծառայող, նրա երկու եղբայրներն ու քույրերը նույնպես ոչ մի կապ չունեին զինվորական ծառայության հետ և բոլորը դարձան գիտնականներ։

Առաջին համաշխարհային պատերազմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թաքցնելով իր սեռը՝ Օլեգ Կաբանովի անվան տակ, ինչպես հեծելազորային օրիորդ Նադեժդա Դուրովան, 16 տարեկան հասակում նա մտավ ռուսական բանակ ՝ որպես կամավոր, Մեծ պատերազմի սկզբում[Նշում 1], չնայած իր ավագ եղբայր Ալեքսանդրը չէր գնացել ռազմաճակատ։ Ճակատամարտերից մեկում նա վիրավորվել է այտի մեջ թափանցող փամփուշտից, բայց, հրաժարվել էր հոսպիտալացումից և տարհանվել թիկունք, դաշտային հիվանդանոցում վիրահատվելուց հետո մնացել մարտական շարքերում։ Մարտական ծառայությունների համար պարգևատրվել է Գեորգիևյան խաչով[2]։

Քաղաքացիական պատերազմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո նա միացավ Դոնի կամավորականների բանակին որպես հոժարակամ զինվոր, մարտնչեց Կարմիր բանակի դեմ, Ռուսաստանի հարավային զինված ուժերի կազմում, մինչև 1920 թվականի նոյեմբերին Վրանգելի ստորաբաժանումների Ղրիմից տարհանումը։

Արտագաղթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վտարանդիության տարիներին նա բնակվում էր Հարավսլավիայի թագավորությունում և Օլեգի անվան տակ սովորում էր Բելգրադի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետում։ Միայն 1920-ականների կեսերին պատահաբար բացահայտվեց նրա գաղտնիքը։ Որոշ ժամանակ անց՝ նա նորից հանդիպեց իր նախկին ծառայակից ընկերոջը` իր հրամանատար Նիլ Պավլովիչ Զավադսկու որդուն, Պ. Ն. Զավադսկուն և Բելգրադում ամուսնացավ նրա հետ[3]։ Նրանք ունեցան երկու դուստր։ Բժշկական կրթություն ստանալուց հետո Օլգա Նիկոլաևնան աշխատել է որպես գյուղական բժիշկ։ Ընտանիքն ավելի ուշ գաղթեց Միացյալ Նահանգներ։

Օլգա Նիկոլաևնան վախճանվել է ԱՄՆՍան Ֆրանցիսկո քաղաքում, 1985 թվականի օգոստոսի 31-ին։ Նրա դուստրը՝ Օլգա Պավլովնա Զավադսկայան (երկրորդ ամուսին Կովանկոյից), որը ծնվել էր 1929 թվականի սեպտեմբերին և մահացել 2009 թվականի սեպտեմբերի 17-ին, ավելի քան քառորդ դար աշխատել է ԱՄՆ–ի ռուսական կադետների և վետերանների ասոցիացիայի քարտուղար, օգնել է ժամանակակից Ռուսաստանում կադետային կորպուսների վերականգնմանը և Ռուսաստանում Սուվորովյան ուսումնարանների զարգացմանը, քանի որ նրա պապը՝ Ն. Պ. Զավադսկին եղել է Կիևի Վլադիմիրյան կադետական կորպուսի դաստիարակ սպա[4], իսկ հայրը Պ. Ն. Զավադսկին սովորել է Սարաևոյի կադետական կորպուսում և հասարակության ակտիվ անդամներից էր[5][6][7]։

Նշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Официальное и официозное название Первой мировой войны.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «California, Death Index, 1940-1997» (անգլերեն). search.ancestry.com. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 20-ին.
  2. КАБАНОВА Ольга Николаевна. Արխիվացված 2020-02-27 Wayback Machine // Русские в Северной Америке. Биографический словарь / Под редакцией К. М. Александрова, А. В. Терещука. — Хэмден; Сан-Франциско; СПб., 2005. — 599 с. — ISBN 5-8465-0388-8
  3. «Завадский Нил Павлович — Офицеры русской императорской армии» (ռուսերեն). ria1914.info. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 20-ին.
  4. «Завадский, Нил Павлович - Владимирский киевский кадетский корпус. 1851 10/XII 1901 : Ист. очерк - Search RSL» (ռուսերեն). search.rsl.ru. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 20-ին.
  5. «Скончалась О. П. Завадская. Дом русского зарубежья имени Александра Солженицына». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 27-ին.
  6. Выступление генерал-майора Владимирова
  7. Ольга Павловна Завадская. Письмо.

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]