Տերուկո Օկուրա
Տերուկա Օկուրո ճապ.՝ 大倉燁子 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1886, ապրիլի 12 |
| Ծննդավայր | Տոկիո, Ճապոնիա |
| Վախճանվել է | 1960, հուլիսի 18 |
| Վախճանի վայր | Տոկիո |
| Մասնագիտություն | գրող, բանաստեղծ |
| Լեզու | ճապոներեն |
| Ազգություն | ճապոնացի |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ճապոնիա |
Տերուկո Օկուրա (大倉 燁子 (ճապ.՝ Ōkura Teruko), ապրիլի 12, 1886, Տոկիո, Ճապոնիա - հուլիսի 18, 1960), իսկական անունը՝ Յոշիկո Մոզումե (ճապ.՝ 物集 芳子 Mozume Yoshiko)), ճապոնացի արձակագիր։
Տերուկոն ճապոնացի գիտնական Մոնոշու Տակամիի երրորդ դուստրն է։ Նրա ավագ եղբայրը՝ Մոնոշուն, ճապոնական գրականության գիտնական է, իսկ կրտսեր քույրը՝ Մոնոշու Կազուկոն, նույնպես վիպասան է։
Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տերուկո Օկուրան ծնվել է Յումիմաչիում, Տոկիո, կրթություն է ստացել Տոկիոյի կանանց բարձրագույն դպրոցում[1]։ Ձգտելով հաստատվել գրականության ոլորտում՝ նա և իր քույր Կազուկոն թողել են դպրոցը և դարձել հայտնի գրող Ֆուտաբա-տեյ Շիմեիի աշակերտները։ Սակայն 1908 թվականին Ֆուտաբա-տեյը ուղևորվել է Ռուսաստան՝ որպես Ասահի Շիմբունի թերթի թղթակից, ուստի նա դարձել է ընկերության գործընկեր։ Օկուրայի գործընկեր Նացումե Սոսեկիին խնդրել են հոգ տանել Մոնոշու քույրերի մասին[2]։ Դրանից հետո, որպես Սոսեկիի աշակերտ, նա իր իսկական անունով հրատարակել է «Եղբայր», «Ծննդավայր» և «Մայրիկ» վեպերը (1909-1912)։
Մասատարոյի և նրա կնոջ՝ Սավայանագիի խնամքի տակ գտնվող դիվանագետի հետ ամուսնանալուց հետո, նրան սկսել է հետաքրքրել Արթուր Կոնան Դոյլի առեղծվածային գրականությունը, երբ նա և իր ամուսինը որոշել են մնալ Եվրոպայում։
Սակայն շուտով Տերուկոն ամուսնալուծվել է, և որոշակի ժամանակով դարձել նագաուտայի վարպետ՝ ավանդական երաժշտության տեսակ shamisen գործիքով, որն օգտագործվում է կաբուկի թատրոնում։ Հետո նա դիմել է դետեկտիվ վեպերի ժանրին և սովորել Կիչիզո Նակամուրայի (Հարուսամե), Ուսոն Մորիշիտայի և Ուդաջի Օշիտայի մոտ։
1935 թվականին նա հրատարակեl է «Պարող ստվերները» պատմվածքների ժողովածուն՝ դառնալով ճապոնացի առաջին դետեկտիվ վիպասանուհին, ով գիրք է հրապարակել[3]։ Նա գրել է այնպիսի հրատարակչությունների համար, ինչպիսիք են՝ «Յոմիմոնո», «Նոր Երիտասարդություն» և «Գևելս»։ Մյուս աշխատանքները ներառում են «Քուրդեր ստրիմլայն» և «Կնոջ գաղտնիքը» լիամետրաժ վեպերը։ «Պարող ստվերները» լավ ընդունելություն է ստացել հանրության և ընդհանրապես քննադատների շրջանում, ինչպես նաև գովաբանվել այլ առեղծվածային վիպասանների կողմից, ինչպիսին է Էդոգավա Ռանպոն։
Հաջորդ մի քանի տարիների ընթացքում Ուկուրան շարունակել է հրապարակել պատմվածքներ, բայց երբեք չի գրել վեպեր։ Պատերազմից հետո նա սկսել է ապրել իր քրոջ՝ Կազուկոյի հետ, ով այրիացել էր 1942 թվականին։
1951 թվականին նա կրկին արժանացել է մեծ գնահատանքի՝ հրատարակելով իր «Անիծված ուրվական շունը» պատմվածքը, որը հիմնված էր Դոյլի «Բասկերվիլների շունը» գրքի վրա։
Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Պարող ստվերային նկարներ» Րյուկա Շոին 1935, Հետագայում Շունյոդո Բունկո 1938 թ.
- «Սպանության գիծ» Րյուկա Շոին 1935 թ
- «Ծիծաղող ծաղկեփունջ» Ֆուջի Շոբո 1946 թ
- «Ստվերային կինը» Կասուգա Շոբո 1954 թ
- «Տերուկո Օկուրայի դետեկտիվ վեպի ընտրություն» Ռոնսոշա, Ռոնսոյի առեղծվածային շարք
Թարգմանություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ալեքսանդր Դյումայի «Կարմիր տան ասպետ», 1939 թ.
- Ալյուքսանդրե Դյումա, «Համաշխարհային հանրաճանաչ վեպերի ամբողջական գործերը, աշխարհի սիրահարները», թարգմանված է Տակեշի Կիմուրայի հետ համագործակցությամբ, «Սեյկացու հանրագիտարանային հրատարակություն», 1954 թ.
- Ալյուքսանդրե Դյումայի «Մարի Անտուանետա», թարգմանվել է Տակեշի Կիմուրա Կոյամայի Շոթեն Շինշայի հետ 1957 թ
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 大倉燁子 日外アソシエーツ「20世紀日本人名事典」コトバンク 2018年7月9日閲覧
- ↑ 夏目漱石「長谷川君と余」「夏目漱石全集10」ちくま文庫、筑摩書房、1988年
- ↑ 大倉よりも以前に探偵小説の創作を行っていた女性作家としては、松本恵子（第1作は『秘密探偵雑誌』1923年8月号掲載の「皮剥獄門」、「中野圭介」名義）、一条栄子（第1作は『映画と探偵』1925年12月号掲載の「丘の家」、「小流智尼」名義）らが知られており、大倉は厳密には「日本初の女流探偵小説家」ではない。
|
