Ծնվել է եկեղեցական երաժշտի ընտանիքում։ Տարրական կրթությունը ստացել է ծննդավայրում, սակայն չի ավարտել։ Որոշ տվյալների համաձայն, հեռացվել է դպրոցից՝ Պաշտպանության և հարձակման գերմանական ազգային միությանը անդամ լինելու համար։ Շտուտգարտ տեխնոլոգիական համալսարանում սովորել է պատմություն, կրոնի պատմություն և փիլիսոփայություն։ 1928 թվականից հարում է Նացիոնալ-սոցիալիստական գերմանական բանվորական կուսակցությանը, իսկ 1929 թվականին պաշտոնապես անդամակցել նրան (կուսակցական տոմս № 144983): 1934 թվականի նոյեմբերի 22-ին ամուսնացել է։ Ունեցել է որդի և երկու դուստր։ 1935 թվականին, Ահնեներբե համայնքի ձևավորումից հետո, դարձել է համայնքի գլխավոր քարտուղարը և անդամակցել ՍՍ-ին (անձնական համար № 275325): Զբաղեցնելով այդ պաշտոնը՝ սերտ հարաբերություններ է ունեցել դոկտոր Ավգուստ Հիրթի հետ։ Իրականացրել է տեխնիկական և տնտեսական աշխատանքներ՝ համակենտրոնացման ճամբարների տարածքներում հետազոտական լաբորատորիաներ և ինստիտուտներ ստեղծելու նպատակով։ 1941 թվականի հունիսի 16-ին, շարքային զինվորական կոչումով, անցել է ՍՍ-ի պահեստազոր։ 1942 թվականի նոյեմբերի 9-ից ՍՍ-ի ռեյխսֆյուրերի անձնական շտաբում գլխավորել է Անեներբեի շտաբային կենտրոնը։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո ձերբակալվել է և 1947 թվականի օգոստոսի 20-ին դատապարտվել մահապատժի՝ Նյուրնբերգում կայացած Բժիշկների նկատմամբ նյունբերգյան դատավարության, չնայած իր ընկեր Ֆրիդրիխ Հիլշերի կողմից ներկայացված միջնորդության և հովանավորչության։ Հաջորդ տարվա հունիսի 2-ին Զիվերսը կախաղան է բարձրացվել, այլ ոչ թե գնդակահարվել, ինչպես շատ հաճախ շփոթմամբ նշում են որոշ աղբյուրներում[5]։
Michael H. Kater: Das «Ahnenerbe» der SS 1935—1945. Ein Beitrag zur Kulturpolitik des Dritten Reiches. 4. Auflage. Oldenbourg, München 2006.
Hans-Joachim Lang: Die Namen der Nummern. Wie es gelang, die 86 Opfer eines NS-Verbrechens zu identifizieren. Überarbeitete Ausgabe. Fischer-Taschenbuch-Verlag, Frankfurt am Main 2007.
Залесский К.А. СС. Охранные отряды НСДАП. — М.: Эксмо, 2005. — 672 с. — ISBN 5-699-09780-5
Wolfram Sievers Վիքիպահեստում
