Վլատադոն
| Վլատադոն | |
|---|---|
 | |
| Հիմնական տվյալներ | |
| Տեսակ | ուղղափառ տաճար և Eastern Orthodox monastery? |
| Երկիր |  Հունաստան |
| Տեղագրություն | Սալոնիկի մունիցիպալիտետ |
| Դավանանք | Հունական ուղղափառ եկեղեցի |
| Թեմ | Կոստանդնուպոլսի Տիեզերական Պատրիարքություն |
| Հիմնական ամսաթվերը | 14-րդ դար |
| Մասն է | Paleochristian and Byzantine monuments of Thessaloniki? |
| Ժառանգության կարգավիճակ | գրանցված հնագիտական տարածք Հունաստանում և ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության մաս |
| Առաջնորդ | Նիկիֆոր (Փսիշլուդիս) |
| Ճարտարապետական ոճ | Բյուզանդական ճարտարապետություն |
| Հիմնադրված | 14-րդ դար |
| Առաջին հիշատակում | 1351 |
| Մակերես | 1,16 հեկտար |
 | |
 | |
 Monastery of the Vlatades Վիքիպահեստում | |
Վլատադոն (հուն․՝ Μονή Βλατάδων), Կոստանդնուպոլսի ուղղափառ եկեղեցիների ուղղափառ ստավրոպոիգիական վանք, գտնվում է հին քաղաքային պատերից ոչ հեռու՝ Սալոնիկի Էպտապիրգիու և Ակրոպոլեոս փողոցների անկյունում, Հունսատան։ 1988 թվականին ընդգրկվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության մշակութային օբյեկտների ցանկում[1]։
Վանքի հիմնադիրներ են դարձել Դորոֆեյ և Մարկ Վլատադները՝ Գրիգորյա Պալամայի հետևորդները։ Գլխավոր տաճարի կառուցումն ընթացել է 1351-1354 թվականներին։ Կառուցման աջակցություն է հայտնել Աննա Սավոյսկայա կայսրուհին։ Տաճարի ներսը զարդարվել է 1360-1380 թվականների դարաշրջանի որմնանկարներով։
16-րդ դարում բնակիչների արտոնություններն արմատավորվել են Հովսեփ II և Երեմիա II պատրիարքների կողմից։ 1633 թվականին Կոստանդնուպոլսի պատրիարք Կիրիլլ I Լուկարիսն այն տեղափոխել է աթոսական Իվերական վանքի տիրապետության տակ, միայն 1648 թվականին Յոհաննիկի II բնակիչներին վերադարձրել են նախկին կարգավիճակը։
Գլխավոր մայր տաճարի կառույցն ուժեղ վնասվել է 1978 թվականի երկրաշարժի ժամանակ և ավելի ուշ վերականգնվել։ Հնագույն հատվածներ են հանդիսանում սուրբ Պետրոս և Պողոս առաքյալների մատուռը, տաճարի գմբեթը և ներքին հարավային պատը։ Վանքում պահպանվում է բյուզանդական սրբապատկերների մեծ հավաքածու։
Այժմ վանքն ունի Կալմարիայում Սուրբ Գևորգ մեծ նահատակի և Նիկոլայ Հրաշագործ եպիսկոպոսի վանատները Հալատիստին մոտ։ Վանքի վանատներից մեկը 2017 թվականին դարձել է դատական դատավեճի առարկա Կոստանդնուպոլսի և Էլլադական ուղղափառ եկեղեցիների միջև[2]։
Վանքում գործում է սրբահայրական ուսումնասիրությունների Պատրիարքների համալսարան[3]։
Վանահայրեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ստիլիան (Հարկիանակիս) (1966-1974)
- Իեզեկիլ (Ցուկալաս) (1974 օգոստոսի 5-1975 օգոստոս)
- Նիկոդիմ (Անագնոստու) (1975—1977)
- Պանթելեիմոն (Ռոդոպուլոս) (1977 նոյեմբերի 15-1980 հունվարի 25)
- Ֆեոդորիտ (Ցիրիգոտիս) (1980 հունվարի 25-1985)
- Պանթելեիմոն (Ռոդոպուլոս) (1985—2012)
- Նիկիֆոր (Փսիշլուդիս) (2012 օգոստոսի 30-ից)
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Paleochristian and Byzantine Monuments of Thessalonika.(անգլ.)
- ↑ «Tο παρασκήνιο πίσω από τον "ιερό πόλεμο" Ιερώνυμου-Βαρθολομαίου» (հունարեն). Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.
- ↑ «Афонский монастырь Симонопетра посетил представитель Константинопольского Патриарха Архиепископ Телмисский Иов». Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 28-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վլատադոն» հոդվածին։ |
