Վարդենի Մոստիչյան
Վարդենի Մոստիչյան | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | հունվարի 24, 1953 (71 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Ստամբուլ, Թուրքիա |
| Ազգություն | հայ |
| Քաղաքացիություն |  ԱՄՆ |
| Կրթություն | Կալիֆորնիայի Արվեստի համալսարան Կենտրոնական Ֆլորիդայի համալսարան |
| Մասնագիտություն | նկարչուհի |
| Թեմաներ | գեղանկարչություն |
| Կայք | varteni.com |
 Varteni Mosdichian Վիքիպահեստում | |
Վարդենի Մոստիչյան (Վարդենի Մոստիչեան, անգլ.՝ Varteni Mosdichian, հունվարի 24, 1953, Ստամբուլ, Թուրքիա), ամերիկահայ նկարչուհի։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վարդենի Մոստիչյանը ծնվել է Ստամբուլում, Մանուկ Մոստիչյանի (Մանուկ Մոստիչեան) և Զեփյուռ Էլմայանի (Զեփիւռ Էլմաեան) ընտանիքում։ Նախնական կրթությունն ստացել է Ստամբուլում։ 1969 թվականին տեղափոխվել է ԱՄՆ։ Սովորել է Կալիֆոռնիայի Արվեստի համալսարանում, Կենտրոնական Ֆլորիդայի համալսարանում ստացել է արվեստի բակալավրի աստիճան։
.jpg)
Շուրջ 500 կտավների հեղինակ է։ 1974 թվականից ԱՄՆ-ում մասնակցել է ցուցահանդեսների, ցուցադրվել է նաև Գերմանիայում, Իսպանիայում, Ֆրանսիայում[1]։ 1979 թվականին ցուցադրվել է Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարանում։ Ունեցել է անհատական ցուցահանդեսներ Բոստոնում, Ֆիլադելֆիայում, Ստամբուլում, Ուոթերթաունում, Փարիզում, Քեմբրիջում։ Ամերիկայի հայկական թանգարանում բացվել է նրա «Գյուղացիները հողին դեմ հանդիման» անհատական ցուցահանդեսը[2]։ Ցուցադրված կտավներում արտահայտվել է հայ ժողովրդի ողբերգական անցյալը։
Վարդենին համարձակ վրձնահարվածներով կիրառում է վառ գույների հանդուգն համադրություն։ Վարդենիի համար գույնն այն հիմնական միջոցն է, որով նա հասնում է ինքնարտահայտման։ Ստեղծագործում է արվեստի վերացական ուղղությամբ։ Նրա գործերում գերակշիռ տեղ է գրավում հայկական թեմատիկան։ Վարդենիի կտավներից հորդող ջերմությունն արտացոլում է նկարչուհու հուզական աշխարհը[3]։
Ստեղծագործություններից գտնվում են Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարանում, Ֆլորիդայի կենտրոնական համալսարանի գեղարվեստի քոլեջում, մասնավոր հավաքածուներում[4][5][6]։
Մեջբերումներ Վարդենի Մոստիչյանից[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
Ներշնչանքի և ոգեղենի աղբյուրն ինձ համար իմ սեփական պատմությունն է։ Հին Ստամբուլի Գետիկ-Փաշա ծովափնյա թաղամասի առօրյան, աղքատ, բայց սրտամոտ, հասարակ, բարյացակամ համայնքը, տարրական դպրոցը, որտեղ ստացել եմ իմ նախնական կրթությունը, երկար և ոլորապտույտ, տեղ-տեղ աստիճանների վերածվող հնաշունչ փողոցները. Արևելյան Անատոլիայից գաղթած հայ գյուղացիները, նրանց գունեղ և ավանդական ապրելակերպը` այս ամենն ուժեղ և խոր արմատներ է գցել իմ մեջ։ Իմ պապերի հովանավորող ջերմությունը, նրանց կենսափորձը, ընտանիքում բանաստեղծների առկայությունը, ծովի հանդեպ հորս անսահման սերը և մորս ազատության տենչանքը, այս ամենն արգասավորել են իմ հոգին արվեստի աշխարհի սիրով։ | 
|