Պեդրո Ալոնսո Լոպես
| Պեդրո Ալոնսո Լոպես | |
|---|---|
| Ծննդյան ամսաթիվ | հոկտեմբերի 14, 1948 (75 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Venadillo, Tolima Department, Կոլումբիա[1] |
| Քաղաքացիություն |  Կոլումբիա |
| Սպանություն | |
Պեդրո Ալոնսո Լոպես (իսպ.՝ Pedro Alonso López, հոկտեմբերի 14, 1948, Venadillo, Tolima Department, Կոլումբիա[1]), հայտնի է նաև որպես Անդյան հրեշ, կոլումբիացի սերիական մարդասպան և մանկահասակ բռնաբարող, որը 1969 թվականից մինչև 1980 թվականը ընկած ժամանակահատվածում սպանել է առնվազն 110 մարդու, հիմնականում երիտասարդ կանանց և աղջիկների։ Լոպեսը պնդել է, որ սպանել է ավելի քան 300 մարդու։ Շատերը նրան համարում են պատմության մեջ ամենաբեղուն սերիական մարդասպաններից և բռնաբարողներից մեկը։
Վաղ կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պեդրո Ալոնսո Լոպեսը ծնվել է Կոլումբիայում 1948 թվականին, Տոլիմա նահանգի Վենադիլյո մունիցիպալիտետում։ Պեդրո Լոպեսը եղել է տասներեք երեխաներից յոթերորդը, որը ծնվել է մարմնավաճառ Բենիլդա Լոպես դե Կաստանեդայի ընտանիքում և դժվար մանկություն է ունեցել՝ ընտանեկան բռնության և հոր բացակայության պատճառով։ Նրա հայրը՝ Էդգարդո Ռեյեսը, սպանվել է Լա Վիոլենսիայում նրա ծնվելուց վեց ամիս առաջ[2][3]։
Լոպեսին վտարել են տնից ութ տարեկան ժամանակ, երբ մայրը բռնացրել է նրան քրոջը ոտնձգության փորձի ժամանակ։ Անտուն Լոպեսը թափառել է Բոգոտայի փողոցներով և հաճախ ենթարկվել սեռական բռնության։ Միացել է փողոցային երեխաների ավազակախմբին՝ պաշտպանության նպատակով։ Տասներկու տարեկան հասակում նրան որդեգրել են ամերիկացի ներգաղթյալ մի ընտանիքի, բայց փախել է ուսուցչի կողմից սեռական բռնության ենթարկվելուց հետո[3][4]։
1969 թվականին Լոպեսը դատապարտվել է յոթ տարվա ազատազրկման՝ մեքենա գողանալու համար։ Բանտարկության այս ժամանակահատվածում դաժան խմբակային բռնաբարության է ենթարկվել չորս այլ բանտարկյալների կողմից։ Մի քանի օր անց Լոպեսը հետևել է բանտարկյալներին և վրեժ լուծել նրանցից։ Սպանությունները որակվել են որպես ինքնապաշտպանություն, և նրա ժամկետին ավելացվել է երկու տարի[5]։
Զոհեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1978 թվականին բանտից ազատվելուց հետո Լոպեսը սկսել է թափառել Հարավային Ամերիկայի հյուսիս-արևմուտքում և վերջում հաստատվել Պերուում։ Ավելի ուշ պնդել է, որ այդ ընթացքում սպանել է ավելի քան 100 աղջիկների, հիմնականում փողոցային երեխաների և բնիկ ցեղերի ներկայացուցիչների[6]։ Չնայած այս պնդումները ստուգելի չեն, հայտնի է, որ Լոպեսը կարճ ժամանակով կալանավորվել է Պերուի հարավային կենտրոնական մասում գտնվող Այակուչո բնիկ ցեղից՝ 9-ամյա աղջիկ առևանգելու փորձից հետո[7]։ Այակուչոյի բնակիչները հանել են Լոպեսի հագուստն ու ունեցվածքը և թաղել եննրան ավազի մեջ[8]։ Այնուամենայնիվ, ամերիկացի միսիոները համոզել է ցեղին ազատել Լոպեսին և հանձնել ոստիկանությանը։ Ոստիկանությունը չի ձերբակալել Լոպեսին, փոխարենը նրան արտաքսել են երկրից։ Պերուից իր արտաքսումից հետո Լոպեսը վերսկսել է ճանապարհորդությունները Հարավային Ամերիկայում, և չնայած իշխանությունները նկատել են անհետ կորած աղջիկների թվի աճ այն տարածքներում որտեղ Պեդրոն ճանապարհորդել է, սակայն իշխանությունները եզրակացրել են որ այդ ամենը ամենայն հավանականությամբ, կապված է թրաֆիքինգի հետ։
1980 թվականի ապրիլին Էկվադորի Ամբատո քաղաքը շրջապատող տարածքները ենթարկվեցին ջրհեղեղի, որի արդյունքում հայտնաբերվել են մի քանի երիտասարդ աղջիկների մարմինների մնացորդներ, որոնք նախկինում համարվում էին անհայտ կորած։ Այս բացահայտումը ոստիկանությանը դրդել է վերսկսել հետաքննությունը և նպաստել Լոպեսի վերջնական ձերբակալությանը[8]։
Ձերբակալություն և խոստովանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ջրհեղեղից շատ չանցած՝ Կարվինա Պովեդա անունով տեղացի մի կին իր 12-ամյա դստեր՝ Մարիի հետ շուկա գնալու ժամանակ Լոպեսը փորձել է առևանգել աղջկան։ Տեղացի վաճառականները կարողացել են բռնել Լոպեսին և պահել նրան մինչև ոստիկանների ժամանումը[9]։
Ձերբակալությունից հետո ոստիկանությունում գտնվելու ժամանակ Լոպեսը սկզբում հրաժարվել է հարցաքննությունից և լռել է[9]։ Ի վերջո, խոստովանել իր հանցագործությունները ոստիկանության կապիտան Պաստոր Կորդոբային, որը եղել է իր հետ նույն խցում՝ ներկայանալով որպես բանտարկյալ[10]։ Լոպեսը պարծեցել է, որ ընդհանուր առմամբ սպանել է «ավելի քան երկու հարյուր մարդու Էկվադորում, մի քանի տասնյակ՝ Պերուում և նույնիսկ ավելին՝ Կոլումբիայում»[10]։ Նկարագրել է իր գործելակերպը հետևյալ կերպ՝ նախ ինչ-որ կախազարդով գայթակղել է զոհին հանրային վայրերից հեռու, այնուհետև բռնաբարել և խեղդել մերկ ձեռքերով[11]։ Նաև պնդել է, որ ժամանակ առ ժամանակ արտաշիրիմել է զոհերի մարմինները նրանց թաղման վայրից և նրանց հետ «թեյախմություն» կազմակերպել[12]։ Երբ նրան հարցրել են սպանությունների դրդապատճառների մասին, հաղորդվում Է, որ Լոպեսը ասել է՝ «Ես կորցրել եմ իմ անմեղությունը ութ տարեկան հասակում։ Այնպես որ, ես որոշեցի նույնը անել այնքան աղջիկների հետ, որքան կարող էի»[12]։ Իր խոստովանությունից անմիջապես հետո իշխանություններին ուղղորդել է դեպի 53 զոհերի մարմինների թաղման վայր, վերջում խոստովանել է ավելի քան 110 զոհի մասին[11]։
Ավելի ուշ՝ 1980 թվականին, Լոպեսը մեղավոր է ճանաչվել սպանության մեջ և դատապարտվել 16 տարվա ազատազրկման՝ այդ ժամանակ Էկվադորում առկա առավելագույն ազատազրկման ժամկետով։
Բանտարկություն և ազատում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լոպեսն իր պատիժը կրել է Կիտոյի մերձակայքում գտնվող Գարսիա Մորենոյի բանտում և բանտից ազատվել է ժամկետից երկու տարի շուտ՝ 1994 թվականի օգոստոսի 31-ին[11][13]։ Ազատ արձակվելուց անմիջապես առաջ տված հարցազրույցում Լոպեսն իրեն անվանել է «դարի մարդ» և ասել, որ իրեն ազատում են «լավ վարքի» համար[14]։ Ազատ արձակվելուց հետո Լոպեսը արտաքսվել է Կոլումբիա և ժամանելուն պես ձերբակալվել է որպես անօրինական ներգաղթյալ՝ նախքան Կոլումբիայի իշխանություններին հանձնելը[13]։ Դատախազները չեն կարողացել նրա դեմ գործ հարուցել, և փոխարենը ճանաչվել է անմեղսունակ և հայտնվել հոգեբուժարանում[15]։
1998 թվականին Լոպեսը ճանաչվել է մեղսունակ և ազատ է արձակվել 70 դոլար գրավի դիմաց, պայմանով, որ պարբերաբար զեկուցի իր մասին իշխանություններին, սակայն անմիջապես անհետացել է[11]։
Վերջին անգամ հաղորդվել է, որ Լոպեսին տեսել են 1999 թվականի սեպտեմբերին, երբ այցելել է քաղաքացիական կացության ակտերի գրանցման ազգային մարմին՝ իր քաղաքացիությունը երկարացնելու համար[16]։
2002 թվականին Կոլումբիայի ազգային ոստիկանությունը և Ինտերպոլը Լոպեսին ձերբակալելու հանձնարարական են տվել՝ կապված սպանության հետ, որը նմանություն է ունեցել նրա գործելաոճին[17][18][19]։ Ինտերպոլի հանձնարարականը չեղարկվել է 2005 թվականին, սակայն Լոպեսը շարունակել է թաքնվել[18][20]։ Լոպեսը նաև ճանաչվել է որպես հավանական կասկածյալ 2012 թվականին Կոլումբիայի Տունյա քաղաքում կատարված սպանության մեջ[21][22]։
Ռեկորդ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գինեսի ռեկորդների գրքի հրատարակությունները մինչև 2006 թվականը Լոպեսին անվանել են «ամենաբեղուն սերիական մարդասպանը»[23]։ Ցուցակը հանվել է ավելի նոր հրատարակություններից՝ բողոքելով, որ նրա սպանությունները վերածել է մրցակցության[24]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 El Tiempo (իսպ.) — Grupo Planeta, 1913. — ISSN 0121-9987
- ↑ El monstruo de los Andes: violación y asesinato de 300 niñas, enterrado vivo y en paradero desconocido Noticias COPE. Consultado el 28 de junio de 2022.
- ↑ 3,0 3,1 Pedro Alonso López 'El Monstruo de los Andes'
- ↑ «El 'monstruo de los Andes' que se excitaba matando niñas a plena luz del día: "Es mi misión"». La Vanguardia (իսպաներեն). 2020 թ․ օգոստոսի 21. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 11-ին.
- ↑ De 2018, 14 De Noviembre. «La misteriosa desaparición del "Monstruo de los Andes", el mayor asesino serial de niñas de Colombia». Infobae (եվրոպական իսպաներեն). Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 5-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link) - ↑ Tiempo, Casa Editorial El (2018 թ․ նոյեմբերի 13). «Así quedó libre en Colombia el peor asesino en serie del mundo». El Tiempo (իսպաներեն). Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 5-ին.
- ↑ El Monstruo de los Andes, el asesino serial que mató más de 300 niñas en Ecuador, Colombia y Perú y desapareció del mapa Infobae. Consultado el 28 de junio de 2022.
- ↑ 8,0 8,1 Pedro Alonso López, el ‘monstruo de los Andes’ que asesinó a más de 300 niñas y desapareció hace 23 años sin dejar rastro Infobae. Consultado el 28 de junio de 2022.
- ↑ 9,0 9,1 Conoce la Aterradora Historia de “El Monstruo de los Andes” Buenamente.com. Consultado el 28 de junio de 2022.
- ↑ 10,0 10,1 «The Monster Of The Andes». Medium. 2020 թ․ դեկտեմբերի 18. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 22-ին.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «Pedro Lopez: The world's second worst serial killer who walked free from prison». 9News. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 26-ին.
- ↑ 12,0 12,1 «The Horrifying Story of Pedro Lopez: South America's Missing Serial Killer». A Little Bit Human. 2022 թ․ մարտի 7. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 26-ին.
- ↑ 13,0 13,1 Tiempo, Casa Editorial El (1994 թ․ մարտի 12). «QUEDARÍA LIBRE EL MONSTRUO DE LOS ANDES». El Tiempo (իսպաներեն). Վերցված է 2021 թ․ մարտի 9-ին.
- ↑ «World's worst killers». BBC News. British Broadcasting Corporation. 1999 թ․ հոկտեմբերի 30.
- ↑ Tiempo, Casa Editorial El (1994 թ․ սեպտեմբերի 6). «PEDRO ALONSO LÓPEZ FUE TRASLADADO AYER AL ESPINAL». El Tiempo (իսպաներեն). Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 5-ին.
- ↑ Tiempo, Casa Editorial El (2021 թ․ սեպտեմբերի 17). «El misterio por paradero desconocido de uno de los peores asesinos en serie». El Tiempo (իսպաներեն). Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 16-ին.
- ↑ Ramon, Carlina; Inde, Maria Masabanda; Jácome, Carlos; Brennan, Pat (2004). The Monster of the Andes. A&E Television Networks. ISBN 0-7670-7897-7.
- ↑ 18,0 18,1 «VIDEO: ¡Cuidado!, "El Monstruo de Los Andes" podría ser su vecino». Minuto30.com (իսպաներեն). Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 5-ին.
- ↑ «Why Did They Free Pedro López, the Monster of the Andes?». Criminal. vocal.media. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 21-ին.
- ↑ «Pedro Alonzo Lopez Biography». biography.com. 2018 թ․ հունվարի 31. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 31-ին.
- ↑ «¿Quién mató a Andrea Marcela García Buitrago?». KienyKe (իսպաներեն). 2012 թ․ նոյեմբերի 16. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 20-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 8-ին.
- ↑ Semana (2015 թ․ օգոստոսի 24). «Los rostros de los presuntos asesinos de la niña Andrea García». Semana.com Últimas Noticias de Colombia y el Mundo (իսպաներեն). Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 10-ին.
- ↑ «Most prolific serial killer». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 16-ին.
- ↑ Regier, Willis Goth (November 2007). In Praise of Flattery. ISBN 978-0803239692.
| ||||||||||
