Jump to content

Չիրիակո Դե Միտա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Չիրիակո Դե Միտա
իտալ.՝ Ciriaco Luigi de Mita
Դրոշ
Դրոշ
Իտալիայի 70-րդ վարչապետ
1988 թվականի ապրիլի 13 - 1989 թվականի հուլիսի 22
Նախորդող Ջովաննի Գորիա
Հաջորդող Ջուլիո Անդրեոտի
 
Կուսակցություն՝ Քրիստոնյա-դեմոկրատական կուսակցություն և Դեմոկրատական կուսակցություն
Կրթություն՝ Սուրբ Սրտի կաթոլիկ համալսարան
Մասնագիտություն՝ Քաղաքական գործիչ
Գործունեություն՝ Քաղաքականություն
Ազգություն Իտալիա Իտալիա
Դավանանք Կաթոլիկություն
Ծննդյան օր փետրվարի 2, 1928(1928-02-02)[1][2][3]
Ծննդավայր Նուսկո, Ավելինո, Կամպանիա, Իտալիա[3]
Վախճանի օր մայիսի 26, 2022(2022-05-26)[4] (94 տարեկան)
Վախճանի վայր Ավելինո, Կամպանիա, Իտալիա[4]
Քաղաքացիություն  Իտալիա
Ի ծնե անուն իտալ.՝ Luigi Ciriaco De Mita[3]
 
Պարգևներ
Պիոս IX‎-ի շքանշանի Մեծ խաչի ասպետ և Ասպետական մեծ խաչի շքանշան. «Իտալիայի Հանրապետության համար ունեցած վաստակի համար»

Չիրիակո Դե Միտա (իտալ.՝ Ciriaco Luigi De Mita, փետրվարի 2, 1928(1928-02-02)[1][2][3], Նուսկո, Ավելինո, Կամպանիա, Իտալիա[3] - մայիսի 26, 2022(2022-05-26)[4], Ավելինո, Կամպանիա, Իտալիա[4])[5], իտալացի քաղաքական գործիչ, 1988-1989 թվականներին Իտալիայի 70-րդ վարչապետ[6]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չիրիակո Դե Միտան ծնվել է 1928 թվականի փետրվարի 2-ին Հարավային Իտալիայի Կամպանիա մարզում Ավելինո գավառի Նուսկո կոմունայում։ Ավարտել է Միլանի կաթոլիկ համալսարանը։

Դեռ երիտասարդ հասակում զբաղվել է քաղաքականությամբ՝ անդամակցելով Քրիստոնեական-դեմոկրատական կուսակցությանը, որտեղ մոտ էր ձախ թևին։ 1956 թվականին դարձել է կուսակցության խորհրդի անդամ, 1969-1973 և 1979-1982 թվականներին՝ Քրիստոնեական-դեմոկրատական կուսակցության քարտուղարի տեղակալ։

1963 թվականի մայիսի 9-ից մտել է Իտալիայի պատգամավորների պալատի կազմում (որտեղ աշխատել է մինչև 2008 թվականի ապրիլի 28-ը), 1968-69 թվականներին՝ ներքին գործերի նախարարի տեղակալ, 1973-1974 թվականներին՝ արդյունաբերության, առևտրի և արհեստների նախարար, 1974-1976 թվականներին՝ արտաքին առևտրի նախարար, 1976-1979 թվականներին ՝ առանց պորտֆելի նախարար (Հարավի գործերով)։

1982 թվականին դե Միտան դարձել է Քրիստոնեական-դեմոկրատական կուսակցության նախագահ, իսկ 1986 թվականին ձայների 60% աջակցությամբ վերընտրվել այդ պաշտոնում։ 1987 թվականին Քրիստոնյա դեմոկրատները հաղթել են այդ տարվա խորհրդարանական ընտրություններում։

1988 թվականի ապրիլի 13-ից մինչև 1989 թվականի հուլիսի 22-ը դե Միտան զբաղեցրել է վարչապետի պաշտոնը (ՔԴԿ, սոցիալիստական, հանրապետական, սոցիալ-դեմոկրատական և լիբերալ կուսակցությունների կոալիցիայի կազմում)։ Նրա վարչապետական գործունեության սկզբում Ռոբերտո Ռուֆիլին՝ դե Միտայի խորհրդականը, սպանվել է Ֆորլի քաղաքում «Կարմիր բրիգադներ» հանցավոր խմբավորման անդամների կողմից։ Վարչապետի պաշտոնում նրա աշխատանքն ավարտվել է մեկ տարի անց, որից հետո դե Միտան ավարտել է իր գործունեությունը կառավարությունում։

1996 թվականին վերադարձել է խորհրդարան, որից հետո ևս երկու անգամ՝ 2001 և 2006 թվականներին վերընտրվել է։ 1994 թվականին անդամակցել է իտալական ժողովրդական կուսակցությանը, որը լքել է 2002 թվականին՝ միանալով «Մարգարիտկա։ Դեմոկրատիան ազատություն է» կենտրոնամետ կուսակցությունը, որտեղ մնացել է 5 տարի։ Կենտրոնամետներից հետո միացել է Իտալիայի դեմոկրատական կուսակցությանը։

2009 թվականի հունիսին դե Միտան տեղ է ստացել Եվրոպական խորհրդարանում՝ 81 տարեկանում դառնալով այդ ընտրություններում հաղթած ամենատարեց թեկնածուն[7]։

2014 թվականից հանդիսացանում է հայրենի Նուսկոյի քաղաքապետ[8][9]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  2. 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Registry of local and regional administrators
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 https://www.repubblica.it/politica/2022/05/26/news/morto_ciriaco_de_mita-351264191/
  5. Moliterno, Gino (2002 թ․ սեպտեմբերի 11). «Encyclopedia of Contemporary Italian Culture». Routledge. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 29-ին – via Google Books.
  6. Lentz, Harris M. (2014). Heads of States and Governments Since 1945. Routledge. էջեր 446–447. ISBN 9781134264902. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
  7. «Many new faces at the new EP»(չաշխատող հղում), di.ve.com, 30 June 2009.
  8. Tutto al piano di sotto - Irpiniagate - goffredolocatelli.it
  9. Vespa, Bruno (2009 թ․ օգոստոսի 29). «L'amore e il potere. Da Rachele a Veronica, un secolo di storia italiana». Edizioni Mondadori. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 29-ին – via Google Books.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Չիրիակո Դե Միտա» հոդվածին։