Մասնակից:Gevorg Ghazaryan/Սրեբիրնա բնական արգելոց
| Սրեբիրնա բնական արգելոց | |
|---|---|
| բուլղար․՝ Природен резерват Сребърна | |
Կատեգորիա ԲՊՀՄ — Ia (Խիստ բնական արգելոց) | |
 Սրեբիրնա լիճ | |
| Ամենամոտիկ քաղաք | Սիլիստրա, Սիլիստրա մարզ |
| Տարածք | 673 հա |
| Պահպանման զոնայի տարածք | 638 հա |
| Հիմնադրված է | 1948 թվականի սեպտեմբերի 20 |
| Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտ | Այո[1] |
| Կայք | Srebarna Nature Reserve |
Սրեբիրնա բնական արգելոց (բուլղար․՝ Природен резерват Сребърна), արգելոցի կարգավիճակ ունեցող տարածք Բուլղարիայի հյուսիսարևելքում գտնվող համանուն գյուղի մոտ, Սիլիստրա քաղաքից 16 կմ դեպի արևմուտք, Դանուբից 2 կմ դեպի հարավ: Ընդգրկում է Սրեբիրնա լիճն իր շրջակայքով։ Ունի 600 հա տարածք, և ևս 540 հա բուֆերային գոտի։ Հիմնադրվել է 1948 թվականին։ Այն Եվրոպայից և Աֆրիկա և հակառակ ուղղությամբ չվող թռչունների գլխավոր միգրացիոն երթուղու մաս է, որը թռչնաբանների և թռչունների տեղաշարժերով հետաքրքրվողների մոտ ընդունված է անվանել «Via Pontica»:
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սրեբիրնա լճի անվան ծագման մասին գոյություն ունեն մի շարք ավանդապատումներ, որոնցից մեկի համաձայն լիճն անվանվել է պեչենեգների դեմ անհավասար ճակատամարտում զոհված խանի անունով: Մեկ այլ ավանդազրույցի համաձայն՝ լճի ափերի մոտ նավարկել է արծաթով լցված նավակ։ Լեգենդներից մեկում նշվում է, որ լիճն իր անվանումը ստացել է այն պատճառով, որ լիալուսնը ջրի մակերեսին արծաթագույն արտացոլանք է թողել։
1863 թվականին ավստրո-հունգարացի ճանապարհորդ, գիտնական Ֆելիքս Կանիցը հիացմունքով է արտահայտվել Սրեբիրնա լճի թռչունների բազմազանությամբ՝ այդ տարածքն անվանելով «թռչնային Էլդորադո»։
1913 թվականի Բուխարեստի հաշտության պայմանագրով Հարավային Դոբրուջայի տարածքը, որտեղ գտնվում է արգելոցը, փոխանցվել է Ռումինիային։ 1940 թվականին այն կրկին ընդգրկվել է Բուլղարիայի կազմում:
Լճի ուսումնասիրությամբ զբաղված առաջին բուլղար հետազոտողը եղել է Ալեքսի Պետրովը, ով այնտեղ է այցելել է 1911 թվականին։
1949 թվականին Դանուբի ամբարտակի կառուցման հետևանքով լճի խորությունը 6 մետրից նվազել է մինչև 1,5 մետր։ Վնասի հետևանքով առաջացած իրավիճակը շտկելու համար ծախսվել է ավելի քան մեկ միլիոն լև։
Լիճ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սրեբիրնան չափերով մեծ լիճ է, որը ձևավորվել է ընդարձակ կարստային իջվածքում: Խորությունը կազմում է 1 մետրից մինչև 3 մետր, տարածքը՝ 2 քառակուսի կիլոմետր: Մասամբ ճահճացած է: Լճի ափերին աճում են եղեգներ, որոնց բարձրությունը 6-ից 7 մետրի է հասնում։
Բուսական և կենդանական աշխարհ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Արգելոցի տարածքում բնակվում են շուրջ 100 թռչնատեսակ, այդ թվում՝ անհետացող։ Դրանցից 80-ը լճի ափերին են ձմեռում:
Այստեղ բնակվում են այնպիսի թռչուններ, ինչպիսիք են գանգրափետուր հավալուսները, քաջահավները:
Լճի ջրերում ապրում են 6 տեսակի ձկներ և 35 տեսակի երկկենցաղներ:
Թանգարան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Արգելոցի հարևանությամբ գործում է թանգարան, որտեղ ներկայացվում են արգելոցի ֆաունան և ֆլորան: Այն նաև հետազոտական կենտրոն է, որը զբաղվում է պահպանվող տարածքի ուսումնասիրությամբ։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Srébarna». Ramsar Sites Information Service. Վերցված է 25 April 2018-ին.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Official UNESCO website entry․(անգլ.)
- Lake Srebarna - virtual tour․(անգլ.)
- Pelican Lake Environmental Project Centre․(անգլ.)
- Life in Srebarna․(անգլ.)
- Srebarna Nature Reserve․(անգլ.)
- Lake Srebarna - Official page(անգլ.)
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Gevorg Ghazaryan/Սրեբիրնա բնական արգելոց կատեգորիայում։ |
Կատեգորիա:Համաշխարհային ժառանգություն Բուլղարիայում Կատեգորիա:Բուլղարիայի լճեր Կատեգորիա:Սիլիստրայի մարզ Կատեգորիա:Դանուբ Կատեգորիա:Կատեգորիա ԲՊՀՄ II Կատեգորիա:Բնության հատուկ պահպանվող տարածքներ