Մի գյուղում ապրում էին մարդիկ, որոնք չգիտեին կացնի գոյության մասին, այդ պատճառով էլ ցուրտ ձմռանը տաքանում էին ցախով՝ ջարդելով այն ձեռքերով, քարերով և այլ միջոցներով։ Անցնող փայտահայտը նրանց է նվիրում իր կացինը։ Բայց սկսնակ փայտահայտները չէին կարողանում օգտագործել փայտահայտի գործիքը և սկսում են սպանել կամ խեղանդամ դարձնել միմյանց։ Գյուղական ժողովը որոշում է չար գործիքը նետել կրակի մեջ։ Կացնի կոթը այրվում է, սակայն երկաթե մասը մնում է ու ավելի շատ վնաս է տալիս մարդկանց։ Եվ նույնիսկ երբ նրան գցում են բանտ, նա էլի չի հանգստանում, և այրված խոտից վառվում է բանտը, ու հրդեհը տարածվում է ամբողջ գյուղում։ Գյուղացիներն սկսում են ուրախանալ հրդեհի տաքությունից։
Հայաստան