Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (ֆիլմ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Picto infobox cinema.png
Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը
գերմ.՝ Die verlorene Ehre der Katharina Blum
Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (ֆիլմ).jpg
ԵրկիրFlag of Germany.svg Գերմանիա
Ժանրդրամա[1], քրեական[1] և գրական ստեղծագործության էկրանավորում
ՀիմքԿատարինա Բլյումի կորած պատիվը
Թվական1975 և հոկտեմբերի 10, 1975[2]
Լեզուգերմաներեն
ՌեժիսորՖոլկեր Շլյոնդորֆ[1][3] և Մարգարեթե ֆոն Տրոտտա[1][3]
Սցենարի հեղինակՖոլկեր Շլյոնդորֆ, Մարգարեթե ֆոն Տրոտտա և Հայնրիխ Բյոլ
ԴերակատարներԱնգելա Վինկլեր[4][5], Մարիո Ադորֆ[4][5], Dieter Laser?[4][5], Յուրգեն Պրոխնով[5], Heinz Bennent?[5], Hannelore Hoger?, Rolf Becker?[5], Harald Kuhlmann?, Հերբերտ Ֆուքս[5], Regine Lutz?, Werner Eichhorn?[5], Karl-Heinz Vosgerau?[5], Angelika Hillebrecht?, Horatius Haeberle?, Հենրի վան Լիկ[5], Walter Gontermann?[5], Peter Franke?[5], Achim Strietzel?, Մարգարեթե ֆոն Տրոտտա[5] և Leo Weisse?
ՕպերատորJost Vacano?
ԵրաժշտությունHans Werner Henze?
ՄոնտաժPeter Przygodda?
Նկարահանման վայրՔյոլն
Տևողություն106 րոպե

Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (գերմ.՝ Die Verlorene Ehre der Katharina Blum oder: Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann), գերմանացի ռեժիսորներ Ֆոլկեր Շլյոնդորֆի և Մարգարետ ֆոն Տրոտի 1975 թվականին նկարահանած կինոնկարն է։ Հենրիխ Բյոլի համանուն ստեղծագործության էկրանավորումն է։

Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երիտասարդ գերմանուհի Կատարինա Բլյումը սիրահարվում է երիտասարդի, որը ինչպես պարզվում է ձախ հայացքների, RAF-ի համակիր ահաբեկիչ է։ Նրանք գիշերում են աղջկա բնակարանում։ Առավոտյան բնակարան է ներխուժում ոստիկանությունը, բայց երիտասարդը այլևս չկա։ Կատարինայի հետ կոպիտ են վարվում, ձերբակալում են։ Կառավարամետ լրագրողը սենսացիայի ակնկալիքով Կատարինայի մասին «դեղին մամուլի» ավանդույթներով վարկաբեկիչ հոդված է գրում։ Կինոնկարի վերջում Կատարինան սպանում է լրագրողին։

Գերմանիան վեպի ստեղծման ժամանակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1970-ական թվականներին Գերմանիայում ձախակողմյան ահաբեկչական «Կարմիր բանակի խմբակցության» (RAF) ակտիվ գործունեության պատճառով քաղաքական շրջաններում խուճապի մթնոլորտ էր։ Նրա զոհերն էին դառնում աջ բարձրաստիճան քաղաքական գործիչները։

Վեպի լրագրողի գործունեությունը հիշեցնում է գերմանական սկանդալային «Bild-Zeitung» թերթի աշխատելաոճը։ Վեպի նախաբանում Բյոլը այս նմանությունը անվանում է «ոչ կանխամտածված ու պատահական, բայց անխուսափելի»։ Բյոլը 1972 թվականին բաց նամակ հրապարակեց, որտեղ «Bild-Zeitung» թերթի «Կարմիր բանակի խմբակցության» տված գնահատականները որակեց «մերկ ֆաշիստական»[6].

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]