Ծվծվուկ Մեյերի
| Ծվծվուկ Մեյերի | |
| Դասակարգում | |
| Թագավորություն | Բույսեր (Plantae) |
| Ենթատիպ | Սերմնավոր բույսեր (Spermatophytes) |
| Կարգ | Մեխակածաղկավորներ (Caryophyllales) |
| Ընտանիք | Մեխակազգիներ (Caryophyllaceae) |
| Ենթաընտանիք | Մեխակայիններ (Caryophylloideae) |
| Տրիբա | Sileneae |
| Ցեղ | Ծվծվուկ (Silene) |
| Տեսակ | Ծվծվուկ Մեյերի (S. meyeri) |
| Միջազգային անվանում | |
| Silene meyeri | |
Ծվծվուկ Մեյերի (լատին․՝ Silene meyeri), մեխակազգիների ընտանիքին պատկանող ծածկասերմ բույս, որը գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2-10 սմ բարձրությամբ բազմամյա խոտաբույս է։ Ցողունների հիմքում կուտակված են մահացած տերևների կոշտ, ցցված հիմքերը։ Պսակաթերթերը մուգ վարդագույն են կամ մանուշակագույն։ Կարպոֆորը՝ պտղակիրը, ներքևի կեսում թավոտ է[1]։
Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայտնի է Երևանի (Միլի գետի հովիտ, Զանգակատուն գյուղի շրջակայք), Դարեղեգիսի (Խաչիկ գյուղի շրջակայք) Մեղրու (Բողաքար) ֆլորիստիկական շրջաններում։ Աճում է նաև Նախիջևանում, Թալիշում և Իրանում[1]։
Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աճում է ենթալպյան գոտում՝ ծովի մակարդակից 2000-2800 մ բարձրությունների վրա, ժայռոտ տեղերում։ Ծաղկում է հունիս ամսինն, պտղաբերում՝ հուլիսին[1]։
Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վտանգված տեսակ է։ Հայտնի են չորս փոքրիկ պոպուլյացիաներ։ Տարածման շրջանի մակերեսը 5000 կմ²-ից պակաս է, բնակության շրջանի մակերեսը՝ 500 կմ²-ից պակաս։ Հայաստանի Կարմիր գրքի առաջին հրատարակության մեջ ընգրկված չէր։ Ընդգրկված չէ նաև CITES-ի և Բեռնի կոնվենցիաների հավելվածներում[1]։
Մեկ պոպուլյացիան պահպանվում է «Խոսրովի անտառ» պետական արգելոցի տարածքում[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.
|
|