Jump to content

Խաթրավանք

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Խաթրավանք
Հիմնական տվյալներ
Տեսակվանք և մշակութային արժեք
ԵրկիրԱրցախ Արցախ
ՏեղագրությունՔելբաջարի շրջան
Հիմնական ամսաթվերը1204
Ճարտարապետական ոճհայկական ճարտարապետություն
Կառուցման սկիզբ12-րդ դար
Հիմնադրված1204
 Khatravank Վիքիպահեստում

Խաթրավանք, Խադավանք, ճարտարապետական հուշարձան Արցախի Հանրապետության Մարտակերտի շրջանի Վաղուհաս գյուղից արևմուտք, Դադիվանքից հարավ-արևելք, Թարթառ գետի աջ ափին[1]։

Հիմնադրվել է վաղ միջնադարում։ 12-րդ դարում ավերվել է երկրաշարժից, ապա՝ սելջուկների արշավանքից։ Համալիրի այժմյան եկեղեցին 1204 թ.-ին կառուցել է Հովհաննես եպիսկոպոս Խաչենեցին։

Ճարտարապետություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Խաթրավանքի արժեքավոր խաչքարերից երկուսը

Խաթրավանքը եղել է միջնադարյան ճարտարապետական նշանավոր վանական համալիր։ Այնտեղ գտնվում է խաչքարերի արժեքավոր հավաքածու, որոնք հարուստ են վիմական արձանագրություններով։ Արձանագրություններից մեկում նշվում է Հովհաննես Խաչենեցու մասին, ով հավաքել է խաչեր ու խաչարձաններ, ձեռագիր մատյաններ և այլ սրբություններ, որոնք նվիրել է վանքին[2]։

Վանքը բաղկացած է մի քանի մատուռ-եկեղեցիներից, գավիթից, կրկնահարկ մահարձանից, տապանատուն-գավիթից, սեղանատնից և օժանդակ այլ շինություններից, որոնց կառուցումը պարզվում է ժամանակագրական հերթականությամբ՝ ըստ որմակից շինությունների ուսումնասիրությամբ։ Ամենավաղ գրավոր արձանագրությունները 12-րդ դարի խաչքար է, ըստ որ վանքի ամենահին շինությունը միանավ փոքրիկ եկեղեցին է ՝ կառուցված 1182 թվականին Դեսումի դստեր Սեդայի կողմից։ Խաչքարի տարածքում եղել է գերեզմանատուն խաչքարերով և տապանաքարերով, որոնք մշակութային անկման շրջանում օգտագործվել են իբրև շինարքար։ Վանքի տարածքում շինարարական ակտիվ աշխատանքներ իրականացվել են 1225 թվականին, երբ 1182 թվականի և 1204 թվականի կառուցած եկեղեցիների միջև եղած տարածքում կառուցվել է գավիթը, իսկ Զաքարե և Իվանե եղբայրների քույրը՝ Դոփ իշխանուհին, գավիթի հետ կառուցում է մի մատուռ, որի մասին պահպանվել է վիմական արձանագրություն։ Վանքի գլխավոր շինությունները կուցվել են մինչև 1239 թվականը։ Արդեն ուշ միջնադարում վանական համալիրի տարածքում սկսվել են վերանորոգման աշխատանքներ։ Գավիթ-եկեղեցին վերանորոգվել է 1691 թվականին, որի ընթացքում պատերի մեջ որպես շինաքարեր ագուցվել են անարձանագիր խաչքարեր և տապանաքարեր[3]։

1204 թ. շինարարական արձանագրությունը փաստում է, որ կառուցվել է վանքի երկրորդ եկեղեցին, Ներսից խաչաձև, արտաքինից ուղղանկյուն, չորս անկյուններում ավանդատներով հորինվածք ունի։ Հատակագիծը անհամաչափ է։ Աղոթասրահի մեջ ներառված են ուղղանկյուն բեմ ունեցող միանավ թաղածածկ երկու մատուռ-ավանդատները։ Ներսի սյուները սրբատաշ գորշ քարից են, զարդարված քանդակներով։ Չորս սյուներից երկուսը ամբողջական են, իսկ մյուս երկուսը կազմված են երկու կտոր քարից։ Խարիսխները քանդակված են ավետարանիչների խորհրդանիշներ։ Բեմը ավագ խորանով տեղավորված է արևելյանպատի կիսաշրջանի մեջ։ Կան նաև երկու մեծ և երկու փոքր խորաններ։ Ներսից պատերը ծեփված են կրաշաղախով։

Եկեղեցուն կից է փլված զանգակատունը։ Կիսավեր պատերից երևում է, որ զանգակատունը եղել է կրկնհարկ՝ տորոնագույն քարով երեսպատված։

Զանգակատան հյուսիսային մասում գտնվում է սեղանատունը։ Այն թաղածածկ դահլիժ է։ Հարավարևելքից- հյուսիսարևմուտք ձգվող սեղանատան դիրքը կարևոր դեր է խաղում համալիրի ճարտաչապետության ընդհանուր լուծման մեջ։ Այն լավ է պահպանված։ Պատերը և թաղը կառուցված են տեղական կոպտատաշ քարերից, կրաշաղախով միայն թաղակիր կամարները և որմնասյուներն են շարված սրբատաշ քարերով։

Բաղկացած է երկու դահլիճից։ Մեծ դահլիճն ունի բուխարի (օջախ), պատերի մեջ պահարաններ (խորշեր) և մեկ լուսամուտ։ Իսկ մյուս դահլիճը ունի միայն մեկ պտրահան։

Օժանդակ շինություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եկեղեցու հյուսիսարևելյան թևում է գտնվում մեկ այլ շինություն, որը կազմվեծ է երկու սրահից։ Առաջին մեծ սրահը շինված է ժամատներին հատուկ ոճով և նմանությամբ։ Կամարակապ, երդիկավոր ծածկը քառանիստ է։

Պարսպապատերը, խցերը և այլ շինությունները գտնվում են բուսածածկույթների տակ, այդ իսկ պատճառով վանական համալիրի ամբողջական գլխավոր հատակագծի պատկերը անհնար է տալ։ Նույնիսկ շինությունների տանիքներն են ծածկված ծառերով ու թփուտներով։ Մեծ եկեղեցու երկթեք ծածկը լիովին ծածկված է ծառերով։

Խաթրավանքից արևմուտք՝ ժայռի մեջ, գտնվում է Խաթրա բերդը։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. Լեռնային Ղարաբաղի պատմաճարտարապետական հուշարձանները. Երևան. 1985. էջ 47.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
  2. Մ. Բարխուդարյանց, Արցախ, էջ 194
  3. Կարապետյան Ս., Սամվել (Վարձք, 2012, 7, հուլիս-սեպտեմբեր, էջ 13-20). «Նոր տվյալներ Խաթրավանքի հիմնադրման և շինարարական ընթացքի մասին». ամսագիր.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 703