Լուվիացիներ
| Ենթակատեգորիա | • ethnolinguistic group • Indo-European people • Anatolians  | |
|---|---|---|
| Մայրենի լեզու | լուվիերեն | |
| Վայր | Անատոլիա | |
Լուվիացիներ, Բրոնզե դարի ընթացքում Փոքր Ասիայում ձևավորված ժողովուրդ էր, որը խոսում էր վերացած հնդեվրոպական լեզվով: Հավանական է, որ լուվիացիների նախնիները ներգաղթել են Բալկանյան թերակղզուց և բնակեցրել են տարածքը Եգեյան ծովից մինչև Կիլիկիա:
Լուվիացիները ենթարկվել են ինչպես Մերձավոր Արևելքի քաղաքակրթության, այնպես էլ տեղական բնիկ բնակչության ազդեցության: Պատմագրությունը հիմնված էր սեպագրերի վրա (լուվիական սեպագրերի)՝ մ.թ.ա. 14—12-րդ դարերում և հիերոգլիֆների վրա (խեթթական հիերոգլիֆների)՝ մ.թ.ա. 16—8-րդ դարերում: Բրոնզի դարի վերջում լուվիացիները ենթարկվեցին նոր (ֆրակո-ֆրիգիական) ներգաղթի հնդեվրոպական ցեղերի կողմից Բալկաններից: Երկաթե դարում նրանք վերացել են: Որպես կանոն, նրանց հաճախ համեմատում էին հին Արծավայի թագավորության հետ, բայց վերջին ժամանակներին այդ նույնականացումը վիճարկվում է[1]:
Մ.թ.ա. 13-րդ դարում ուրարտացիները, խուռիները և լուվիացիները ձուլվեցին միմյանց հետ, և ստեղծվեց հայ ժողովուրդը, որին օտարները անվանում են «արմեններ», իսկ ինքնավանումն է «հայ»[2]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Якубович И. С. К локализации Лувии — древнейшего ареала обитания лувийцев // Вестник древней истории. 2015. № 4. С. 137—163.
- ↑ Լեո «Հայոց Պատմություն» առաջին հատոր. Երևան: «Հայաստան» հրատարակչություն. 196. էջեր 246–262.