Jump to content

Ելիզավետա Բոգուցկայա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ելիզավետա Բոգուցկայա
ուկրաիներեն՝ Єлізавета Петрівна Богуцька
Դիմանկար
Ծնվել էապրիլի 14, 1964(1964-04-14) (60 տարեկան)
ԾննդավայրՍիմֆերոպոլ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ուկրաինա
ԿրթությունCrimea State Medical University named after S. I. Georgievsky?
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ
Զբաղեցրած պաշտոններՈւկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր
ԿուսակցությունԺողովրդի ծառա
ԱնդամությունՈւկրաինայի IX գումարման Գերագույն ռադա
 Yelyzaveta Bohutska Վիքիպահեստում

Ելիզավետա Պետրովնա Բոգուցկայա ( ուկրաիներեն՝ Єлізавета Петрівна Богуцька, ապրիլի 14, 1964(1964-04-14), Սիմֆերոպոլ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի հասարակական ակտիվիստ և բլոգեր[1][2]։ Ուկրաինայի 9-րդ գումարման ժողովրդական պատգամավոր[3]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայրը Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից է եղել, իսկ պատերազմից հետո ծառայել է Լեհաստանում։ Պատերազմի ժամանակ մայրը գտնվել է Սիմֆերոպոլում[4]։

Բոգուտսկայան ավարտել է Ղրիմի բժշկական ինստիտուտը (ստացել է հոգեբույժի դիպլոմ): Սովորել է Ղրիմի բժշկական ինստիտուտի կլինիկական օրդինատուրան՝ մասնագիտանալով հոգեբուժության մեջ[2]։

Բոգուցկայան աշխատել է Սիմֆերոպոլի շրջանային հիվանդանոցում որպես հոգեբույժ[2]։

1997 թվականից զբաղվում է դիզայնով։ 2002 թվականից Ուկրաինայի դիզայներների միության անդամ  է[5]։ 2008 թվականին մասնակցել է Ղրիմի տեղական հեռուստաալիքներից մեկով հեռարձակվող լավագույն արվարձանային կալվածքի մրցույթին, որում հաղթել է նրա տունը[6]։

Մինչև Ռուսաստանի Դաշնության կողմից Ղրիմի բռնակցումը՝ նա զբաղվել է ձեռնարկատիրական գործունեությամբ[2]։

2015 թվականի հունիսին նա հիմնել է «Իրավունքի ուժի համաուկրաինական շարժում» ՀԿ-ն[7]։

2014 թվականին ակտիվորեն բողոքի ակցիաներ է իրականացրել Ռուսաստանի Դաշնության կողմից Ղրիմի բռնակցման դեմ։ 2014 թվականի սեպտեմբերին նրան ձերբակալել են Ղրիմում ՌԴ ՆԳՆ աշխատակիցները, իսկ Սիմֆերոպոլում նրա տանը խուզարկություն է իրականացվել։ Նրա ամուսինը լրագրողներին հայտնել է, որ ոստիկանությունը տանը թմրանյութեր, զենք ու իսլամական գրականություն է փնտրել։ Նրան մեղադրել են նաև Ղրիմի թաթարների առաջնորդներից Մուստաֆա Ջեմիլևի հետ՝ 2014 թվականի մայիսի 3-ին Արմյանսկում հանդիպելու համար։ Նույն օրը բացատրություն տալուց հետո՝ նա ազատ է արձակվել[8] և շուտով Ղրիմից մեկնել է Կիև։

2017 թվականին լրագրող Ձինձեի կողմից մեղադրել են Կիևի մերձակայքում շքեղ անշարժ գույք ունենալու ժամանակ քաղաքական փախստականի կարգավիճակը շահագործելու մեջ։ Ի պատասխան՝ Բոգուտսկայան սպառնացել է դատի տալ նրան անձնական տվյալների բացահայտման համար և հայտարարել, որ երբեք չի թաքցրել իր վիճակը։ Նա նաև հարցազրույցում նշել է, որ 2017 թվականի ձմռան դրությամբ Ղրիմում ունեցել է չվաճառված անշարժ գույք[6]։

2018 թվականի հոկտեմբերի 8-ին Ելիզավետա Բոգուտսկայան դարձել է վթարի մասնակից, որի ժամանակ հետիոտն իր մեքենայի անիվների տակ ծանր վիրավորել է։ Նույն օրը գիշերը նա հիվանդանոցում մահացել է։ Ինքը՝ Բոգուտսկայան հայտնել է, որ մահացած տղամարդը արգելող լուսացույցի ժամանակ վազել է մայրուղի։ Նրա կարծիքով՝ նա հարբած է եղել[9]։

Քաղաքական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եղել է Միխեիլ Սաակաշվիլիի «Նոր ուժերի շարժման» ներկայացուցիչ[10][11][12]։

Ժողովրդի ծառա կուսակցությունից ժողովրդական պատգամավորի թեկնածու է եղել 2019 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում՝ ցուցակի 95-րդ համարը[13]։ Ընտրությունների ժամանակ՝ ժամանակավոր գործազուրկ է եղել և անկուսակցական։ Ապրում է Կիևի մարզի Վիշգորոդ քաղաքում[14]։

Գերագույն Ռադայի հումանիտար և տեղեկատվական քաղաքականության կոմիտեի անդամ է[15]։

2020 թվականի դեկտեմբերի 7-ին այն ներառվել է ուկրաինացի այն անձանց ցուցակում, որոնց նկատմամբ Ռուսաստանի կառավարությունը պատժամիջոցներ է կիրառել[16]։

2023 թվականին նա ափսոսանք է հայտնել, որ «Ռազմական դրության ընդունմամբ (Ուկրաինայու) ռազմական գրաքննություն չի մտցվել»[17]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. «Список депутатів від партії «Cлуга Народу»». Слуга народа (ուկրաիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019-08-08-ին. Վերցված է 2020-01-16-ին.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 «Богуцкая Елизавета Петровна». Слово и Дело[uk]. Արխիվացված օրիգինալից 2020-01-16-ին. Վերցված է 16 января 2020-ին.
  3. «Кто проходит в Раду от "Слуги народа": список». Зеркало недели. 2019-07-21. Արխիվացված օրիգինալից 2019-07-23-ին. Վերցված է 2020-01-16-ին.
  4. Лиза Богуцкая: родители, День Победы и «Отче Наш»
  5. Богуцкая Лиза Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով: // Крымский архитектурный портал
  6. 6,0 6,1 Татьяна Гайжевская (2017-12-20). «Больше $100 тысяч! Скандал с богатствами известного блогера получил неожиданное продолжение». www.obozrevatel.com. Արխիվացված օրիգինալից 2020-08-10-ին. Վերցված է 2020-01-19-ին.
  7. «Богуцька Єлизавета Петрівна». Чесно[uk] (ուկրաիներեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019-08-11-ին. Վերցված է 16 января 2020-ին.
  8. «Блогер Елизавета Богуцкая, задержанная в Крыму, освобождена». svoboda.org. 2014-09-08. Արխիվացված օրիգինալից 2021-04-15-ին. Վերցված է 2020-01-19-ին.
  9. «Скандальная украинская блогерша насмерть сбила человека: первые подробности». www.obozrevatel.com. 9.10.2018. Արխիվացված օրիգինալից 2019-08-11-ին. Վերցված է 2020-01-19-ին.
  10. «У Саакашвили начали войну против кандидата в президенты Гриценко?». Արխիվացված օրիգինալից 2020-06-14-ին. Վերցված է 2020-01-19-ին.
  11. Михеила Саакашвили задержали и выдворили в Польшу
  12. «Ударная любовь. Зачем Михеил Саакашвили и Виталий Кличко нужны друг другу». Արխիվացված օրիգինալից 2022-02-19-ին. Վերցված է 2020-01-19-ին.
  13. «Партия "Слуга народа" обновила список кандидатов». РБК-Украина. 2019-06-13. Արխիվացված օրիգինալից 2019-07-14-ին. Վերցված է 2020-01-16-ին.
  14. «Відомості про кандидата в народні депутати України». ЦИК Украины (ուկրաիներեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019-08-11-ին. Վերցված է 2020-01-16-ին.
  15. «Рада утвердила руководство и состав комитетов (список членов)». КиевВласть. 2019-08-30. Արխիվացված օրիգինալից 2020-02-04-ին. Վերցված է 2020-01-16-ին.
  16. «О внесении изменений в постановление Правительства Российской Федерации от 1 ноября 2018 г. No 1300». government.ru (ռուսերեն). 2020-12-07. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-12-11-ին. Վերցված է 2020-12-16-ին.
  17. Цензура в Украине – Лиза Богуцкая выступила против демократии во время войны

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]