Դևիդ Ջորջ Հոգարտ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դևիդ Ջորջ Հոգարտ
Դիմանկար
Ծնվել էմայիսի 23, 1862(1862-05-23)[1][2]
ԾննդավայրBarton-upon-Humber, Barton, Հյուսիսային Լինքոլնշիր, Յորքշիր և Համբեր, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն
Մահացել էնոյեմբերի 6, 1927(1927-11-06)[1][2] (65 տարեկան)
Մահվան վայրՕքսֆորդ, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն
Քաղաքացիություն Միացյալ Թագավորություն
ԿրթությունՈւինչեսթեր քոլեջ և Մագդալեն քոլիջ
Ազդվել էԱրթուր Էվանս
Մասնագիտությունհնագետ, գրող և ֆոնդապահ
ԱշխատավայրՕքսֆորդի համալսարան
Զբաղեցրած պաշտոններDirector of the British School at Athens? և President of the Royal Geographical Society?
Պարգևներ և
մրցանակներ
 David George Hogarth Վիքիպահեստում

Դևիդ Ջորջ Հոգարտ (անգլ.՝ David George Hogarth; մայիսի 23, 1862(1862-05-23)[1][2], Barton-upon-Humber, Barton, Հյուսիսային Լինքոլնշիր, Յորքշիր և Համբեր, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն - նոյեմբերի 6, 1927(1927-11-06)[1][2], Օքսֆորդ, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն), բրիտանացի հնագետ և գիտնական, 1909-1927 թվականներին Էշմոլի թանգարանի պահապան, 1925-1927 թվականներին Թագավորական աշխարհագրական ընկերության նախագահ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դևիդ Ջորջ Հոգարտը ծնվել է Ջորջ Հոգարտի, Բարտոն-Ապոն-Համբերի վիկարի և Ջեյն Էլիզաբեթ Հոգարտի ընտանիքում, ծնված է Ապլբիում։ Նրա կրտսեր քույրը դարձել է գրող խմբագիր Ջանեթ Էլիզաբեթ Քորթնի, կրտսեր եղբայրը՝ Չարլզ Ջեյմս Հոգարթը (1869-1942), անգլո-բուրական պատերազմի մասնակից, դարձել է օրգանիստ Սկարբորոյում և ռուսական գրականության (Գոգոլ, Տոլստոյ, Դոստոևսկի, Տուրգենև և այլն) արդյունավետ թարգմանիչ։

Իր ինքնակենսագրական աշխատանքներից մեկում Հոգարթը պնդում է. «Առաջին տարիներին ոչինչ ինձ չէր տրամադրում իմ արհեստին»։ 1876-1880 թվականներին նա միջին կրթություն է ստացել Վինչեսթերյան քոլեջում, 1881 թվականի հոկտեմբերին ընդունվել է Օքսֆորդի Մագդալինայի քոլեջ, որտեղ 1885 թվականին ստացել է արվեստի բակալավրի աստիճան[4]։

1886 թվականին Հոգարտը դարձել է Օքսֆորդի Մագդալինայի քոլեջի լիիրավ անդամ։ 1887-1894 թվականներին մասնակցել է գիտական արշավանքներին և հորատել Կրետե (1900), Եգիպտոսում (1894 թվականին Դեյր-էլ-Բահրիում, 1899 և 1903 թվականներին Նավկրատիսում, 1906 և 1907 թվականներին Ասյուտում) և Փոքր Ասիայում (1888 թվականին Պաֆոսում, 1904 թվականին Եփեսում (Արթեմիդայի տաճար), 1905 թվականին, 1911 թվականին Քարկեմիշում)։ Կրետ կղզում նա պեղել է Զակրոս և Դիկտեյի քարանձավը։ 1896 թվականին դարձել է Թագավորական աշխարհագրական ընկերության անդամ[4]։ 1897 թվականին Հոգարտը նշանակվել է Աթենքում Բրիտանական հնագիտության դպրոցի տնօրեն և զբաղեցրել է այդ պաշտոնը մինչև 1900 թվականը[5]։ 1905 թվականին նա ընտրվել է Բրիտանական գիտությունների ակադեմիայի անդամ[6]։ 1909 թվականից մինչև իր մահը 1927 թվականին զբաղեցնում է Օքսֆորդի Էշմոլի թանգարանի պահապան պաշտոնը[7]։

Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ 1915 թվականին Հոգարտը ծառայության է ընդունվել ռազմական-ծովային հետախուզության վարչության աշխարհագրական բաժնում լեյտենանտ-հրամանատարի ժամանակավոր կոչմամբ։ 1916 թվականին Դևիդ Հոգարտը նշանակվել է Արաբական բյուրոյի տնօրենի պաշտոնակատար, մինչ Մարկ Սայքսը գտնվում էր Լոնդոնում։ Նա նաև անուղղակիորեն մասնակցել է արաբական ապստամբության նախապատրաստմանը[8]։

1919 թվականին Հոգարտը մասնակցել է Փարիզի խաղաղության համաժողովին որպես բրիտանական ներկայացուցիչ։ Նույն տարվա հունիսին վերադարձավ աշխատելու Էշմոլի թանգարանում։ 1925-1927 թվականներին եղել է Թագավորական աշխարհագրական ընկերության նախագահ։

Նրա հեղինակության ամենահայտնի գիտական աշխատանքները. «A Wandering Scholar in the Levant» (1896), «Philip and Alexander of Macedon» (1897), «The Nearer East» (1902), «Ionia and the East» (1909), «Carchemish, del I» (1914), «The Ancient East» (1914), «Hittite Seals» (1920) և «Arabia» (1922):

1919 թվականին Հոգարտը մասնակցել է Փարիզի խաղաղության համաժողովին որպես բրիտանական ներկայացուցիչ։ Նույն տարվա հունիսին վերադարձավ Էշմոլի թանգարան աշխատանքի։ 1925-1927 թվականներին եղել է Թագավորական աշխարհագրական ընկերության նախագահը[9]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1894 թվականի նոյեմբերի 7-ին Դևիդ Հոգարտը ամուսնացել է Լորա Վայոլետ Ափլբիի (ծնված 1864) հետ, որը թիավարող Ջորջ Չարլզ Ափլբիի դուստրն է[10]։ Լորան և Դեյվիդի մայրը ունեն ընդհանուր նախապապապի՝ Ջոն Ափլբին Վուտոնից[11]։ Նրանք ունեցել են մեկ որդի՝ Ուիլյամ Դևիդ Հոգարթը (1901-1965)[12]։ Պապուհի Քերոլայն Բերոն (ծնվել է 1940 թվականին) ️ ուշ միջնադարյան Անգլիայի պատմաբան[13]։

1926 թվականին Հոգարտի առողջությունը սկսեց արագ վատթարանալ սրտի կաթվածի պատճառով, և 1927 թվականի հոկտեմբերին նրան արձակուրդ տրվեց։ Նա մահացել է 1927 թվականի նոյեմբերի 6-ին Օքսֆորդի իր տանը։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հիմնադիրների մեդալ (1917)
  • Ոսկե մեդալ (1917)
  • Նիլի շքանշանի հրամանատար (1917)
  • Սուրբ Միխայիլ ևԳեորգիոս շքանշանի ասպետ (1917)[14]
  • Վերածննդի շքանշանի Մեծ աստղի ասպետ (1919)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Encyclopædia Britannica
  3. ↑ Royal Geographical Society Gold Medal Recipients — Royal Geographical Society, 2022.
  4. ↑ 4,0 4,1 Gill, David (7 January 2010). «Hogarth, David George». Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/33924. (Subscription or UK public library membership required.)
  5. ↑ «BSA Managing Committee (1886-1918)». History of the British School at Athens. 2008 թ․ փետրվարի 7. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 31-ին.
  6. ↑ «Hogarth, David George, (23 May 1862–6 Nov. 1927), Keeper of the Ashmolean Museum since 1909; President of the Royal Geographical Society since 1925». Hogarth, David George. Oxford University Press. 2007 թ․ դեկտեմբերի 1. doi:10.1093/ww/9780199540884.013.U197973. {{cite book}}: |website= ignored (օգնություն)
  7. ↑ «DEATH OF ARCHAEOLOGIST». The Brisbane Courier. Qld.: National Library of Australia. 1927 թ․ նոյեմբերի 8. էջ 15. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 2-ին.
  8. ↑ The Penetration of Arabia: A Record of the Development of Western Knowledge Concerning the Arabian Peninsula. 1904. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. {{cite book}}: |website= ignored (օգնություն)
  9. ↑ Fletcher, C. R. L. (1928). «David George Hogarth». The Geographical Journal. JSTOR. 71 (4): 321–344. JSTOR 1782410.
  10. ↑ Joseph Foster The pedigree of Wilson of High Wray & Kendal, and the families connected with them. — 1871. — С. 113.
  11. ↑ Henry William Ball The Social History and Antiquities of Barton-upon-Humber. — Barton-upon-Humber: M. Ball, 1856. — С. 45—47.
  12. ↑ «William David Hogarth O.B.E.».
  13. ↑ Jasper Griffin (2008 թ․ սեպտեմբերի 19). «John Barron». The Guardian.
  14. ↑ Central Chancery of The Orders of Knighthood // The London Gazette. — 28 декабря 1917. — № 30451. — С. 82.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Graves R. Lawrence and the Arabs. — London: Jonathan Cape, 1927.
  • M. J. L. Dr. D. G. Hogarth, C.M.G. // Nature. — 19 ноября 1927. — № 120 (3029). — С. 735—737.
  • Onley J. The Arabian Frontier of the British Raj. — New York: Oxford University Press, 2007.
  • Townshend C. When God Made Hell: The British Invasion of Mesopotamia and the Creation of Iraq 1914-1921. — London: Faber and Faber, 2010.
  • Wilson J. Lawrence of Arabia: The Authorized Biography of T. E. Lawrence. — New York: Atheneum, 1990

Մատենագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Դևիդ_Ջորջ_Հոգարտ&oldid=9805745» էջից