Գալյաշ Լևչիկ

Գալյաշ Լևչիկ
Ծնվել է	հուլիսի 20, 1880
Ծննդավայր	Սլոնիմ, Գրոդնոյի նահանգ, Վիլնայի գլխավոր նահանգապետարան, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	1944
Վախճանի վայր	Վարշավա, Գեներալ-նահանգապետություն, Նացիստական Գերմանիա
Մասնագիտություն	թարգմանիչ, բանաստեղծ, բելոռուսագետ, իմիջմեյքեր, գրող, հրապարակախոս և երաժիշտ
Լեզու	բելառուսերեն
Կրթություն	Q56751684?
	Haĺjaš Lieŭčyk Վիքիպահեստում

Գալյաշ Լևչիկ (իրական անունը՝ Իլյա Միխայլովիչ Լևկովիչ, բելառուս․՝ Гальяш Леўчык, հուլիսի 20, 1880(1880-07-20), Սլոնիմ, Գրոդնոյի նահանգ, Վիլնայի գլխավոր նահանգապետարան, Ռուսական կայսրություն - 1944, Վարշավա, Գեներալ-նահանգապետություն, Նացիստական Գերմանիա)^[1], բելառուս բանաստեղծ, գրականագետ, թարգմանիչ, հավաքածուներ ունեցող։

Կենսագրություն

Դարբնի որդի է։ Սլոնիմսկի գավառական դպրոցի շրջանավարտն է եղել։ Աշխատել է հաշտարար դատարանի գրասենյակում, ապա Սլոնիմում՝ որպես դատական քննիչ։ 1904-1920 թվականներին ապրել է Վարշավայում, քաղաքապետարանում աշխատել է որպես գծագրող։ Դասախոսություններ է կարդացել արվեստի դպրոցում։

1920 թվականին միացել է արևմտաբելառուսական պոեզիայի հեղափոխական-ռոմանտիկական շարժմանը։

Վարշավայում նա միջոցներ է հավաքել արձակագիր և հրապարակախոս Սերգեյ Պոլույանի ստեղեծագործությունների ժողովածուի հետմահու հրատարակման համար, փնտրել և գնել է լեհ արիստոկրատներից թղթեր, տպագիր նյութեր, բելառուսական տպագիր հրատարակություններ։ Սլոնիմի իր տանը նա ունեցել է մեծ գրադարան, որտեղ հավաքված էր գրեթե ամեն ինչ, ինչ հրատարակված էր բելառուսերենով․ «Նաշա նիվա», «Գոմոն» թերթերի բոլոր տարեգրքերը, «Мужыцкай праўды»-ի որոշ համարներ, Ֆ․ Բոգուշևիչի, Վ․ Դումինա-Մարտինկևիչ, Յակուբ Կոլաս, Յանկա Կուպալայի և այլոց ստեղծագորություններ, այն ամենը, ինչ հրատարակվել էր «Загляне сонца і ў наша ваконца» կազմակերպությունում, Մ․ Ֆեդերովսկու «Lud Białoruski» բոլոր հատորները, որոնք հեղինակը նվիրել է Լևչիկին^[2]։

Լինելով մեթոդիստական եկեղեցու ծխական՝ նա մասնակցել է գյուղերում բելառուսական դպրոցների կազմակերպման առաքելությանը։

1942 թվականի Գալյաշ Լևչիկի կինը ձերբակալվել է Լեհական ընդդիմությանն աջակցելու համար (նրա տանը հայտաբերվել է լեհական դրոշ՝ արծվի պատկերով) և գնդակահարվել է Սլոնիմի մոտ գտնվող Պետրոլովիցկի լեռան վրա^[3]։ Գալյաշն այդ ժամանակ մնացել է առանց միջոցների, չի կարողացել նույնիսկ Վարշավայի նախկին բնակարանը ստանալ և 1944 թվականին մահացել է սովից։

Ստեղծագործություններ

1908 թվականին Լևչիկն առաջին անգամ տպագրվել է «Նաշա նիվա» թերթում, 1912 թվականին Վիլնյուսում հրատարակել է իր առաջին բանաստեղծությունների ժողովածուն`«Чыжык беларускі»:

Տպագրվել է «Авадзень», «Маланка» հումորային ամսագրերում, համագործակցել բելառուսական «Заранка» մանկական ամսագրի հետ։

Հավաքել է բելառուսական ժողովրդական բանահյուսության, ժողովրդական կավագործության նմուշներ։

Լեհերենից բելառուսերեն թարգմանել է Յուլիուշ Սլովացկու, Վ. Սիրոկոմլյայի, Մ. Կոնոպնիցիկայայի, Կազիմեժ Պշերվա-Տետմայերի և այլոց աշխատանքները։

1980 թվականին բելառուս գրականագետ Յանկա Սոլոմևիչը հավաքել և հրատարակել է Գալյաշ Լևչիկի ընտրյալ ստեղծագործությունները` «Բախտ և հաց» վերնագրով։

Գաղափարախոսության տարածում

«Чыжык Беларускi» ժողովածուի «Хто адрокся сваiх, Хто стыдацца нас стаў I прылiп да чужых, — Каб ён свету не знаў!..» բանաստեղծությունը բելառուս պարտիզանների Մեծ հայրենական պատերազմի ժամանակ տարածել են թռուցիկների և ընդհատակյա հրատարակությունների միջոցով՝ որպես պարտիզանական բանահյուսություն։

Ծանոթագրություններ

↑ Календарыюм(չաշխատող հղում) «Czasopis» Nr 09/09
↑ Краса і сіла Гальяш Леўчык(չաշխատող հղում) Міхась Скобла, 5 ліпеня 2000 г. Звязда
↑ Жыў у Слоніме паэт Արխիվացված 2016-03-05 Wayback Machine Газета Слонімская №685 от 14.07.2010

Գրականություն

Туронак Ю. Пра Гальляша Леўчыка // Беларускі каляндар. Беласток, 1980.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գալյաշ Լևչիկ» հոդվածին։

[1] Календарыюм(չաշխատող հղում) «Czasopis» Nr 09/09

[2] Краса і сіла Гальяш Леўчык(չաշխատող հղում) Міхась Скобла, 5 ліпеня 2000 г. Звязда

[Жыў_у_Слоніме_паэт-3] Жыў у Слоніме паэт Արխիվացված 2016-03-05 Wayback Machine Газета Слонімская №685 от 14.07.2010

[1]

[2]

[3]