Գաբրիել Ատալ
| Գաբրիել Ատալ | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Renaissance և Սոցիալիստական կուսակցություն |
|---|---|
| Կրթություն՝ | Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ (2013)[1], Պանթեոն-Ասսաս համալսարան (2010)[1] և Էլզասի դպրոց |
| Գիտական աստիճան՝ | բակալավրիատ[2] (հուլիս 2007) |
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ |
| Ծննդյան օր | մարտի 16, 1989[3][4][5] (35 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Կլամար[6][7] |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ֆրանսիա[7]
|
| Հայր | Իվ Ատալ[7] |
| Մայր | Մարի դը Կուրիս[8] |
| Կայք՝ | info.gouv.fr/personnalite/gabriel-attal |
| Ինքնագիր | 
|
Գաբրիել Ատալ (ֆր.՝ Gabriel Attal, մարտի 16, 1989[3][4][5], Կլամար[6][7]), ֆրանսիացի պետական և քաղաքական գործիչ, 2024 թվականի հունվարի 9-ից Ֆրանսիայի վարչապետ[9]։
Էմանուել Մակրոնի գլխավորած «Վերածնունդ» կուսակցության անդամ։ 2020-2022 թվականներին զբաղեցրել է ֆրանսիական կառավարության պաշտոնական ներկայացուցչի (մամլո խոսնակի) պաշտոնը, իսկ 2022-2023 թվականներին` Ֆրանսիայի բյուջեի, պետական հաշիվների ու քաղաքացիական վարչակազմի հարցերով նախարարի պաշտոնը։ 2023 թվականի հուլիսից Էլիզաբեթ Բորնի կառավարությունում զբաղեցնում էր կրթության նախարարի պաշտոնը։ 2024 թվականի հունվարին վարչապետի պաշտոնում փոխարինել է հենց Էլիզաբեթ Բորնին[10]։
2023 թվականի ամռանը 34 տարեկանում նշանակվելով կրթության և երիտասարդության հարցերով նախարար՝ դարձել է Ֆրանսիայի հինգերորդ Հանրապետության պատմության ամենաերիտասարդ ու առաջին բացահայտ նույնասեռական նախարարը[11]։ 2024 թվականի հունվարի դրությամբ՝ աշխարհի ամենաերիտասարդ առաջնորդն է։ Նա բնորոշվում է որպես «մակրոնականների շրջանում ծագող աստղ» ու համարվում նախագահ Էմանուել Մակրոնի մերձավոր դաշնակիցներից մեկը[12]։
Որոշ վերլուծաբաններ այն կարծիքին են, որ հենց Գաբրիել Ատալը 2027 թվականին կարող է դառնալ նախագահի հավանական թեկնածու։
2024 թվականի հունվարի 8-ին, երբ հայտնի դարձավ Բորնի հրաժարականի մասին, ֆրանսիական մամուլը հայտարարեց, որ Ատալը վարչապետի գլխավոր թեկնածուն է։ Էմանուել Մակրոնն այս պաշտոնում դիտարկում էր նաև Ֆրանսիայի ազգային ժողովի նախկին խոսնակ Ռիշար Ֆերանի, զինված ուժերի նախարար Սեբաստիեն Լըկորնյուի և գյուղատնտեսության նախկին նախարար Ժուլիեն Դենորմանդիի թեկնածությունները[13]։
Վաղ կյանք և կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գաբրիել Ատալը ծնվել է 1989 թվականի մարտի 16-ին Ֆրանսիայի Իլ դը Ֆրանս երկրամասի Կլամար քաղաքում, որը գտնվում է Փարիզից հարավ-արևմուտք։ Երեք քույրերի հետ միասին մեծացել է ֆրանսիական մայրաքաղաքի 13-րդ և 14-րդ թաղամասերում։ Նրա հայրը՝ Իվ Ատալը, հրեական ծագմամբ իրավաբան ու կինոպրոդյուսեր էր (հորական կողմից Թունիսի հրեա, իսկ մորական կողմից՝ Էլզասի հրեա), իսկ մայրը՝ Մարի դը Կուրիսը, որն ուներ ֆրանսիական, հունական ու ռուսական արմատներ, աշխատում էր կինոպրոդյուսերական ընկերությունում[14][15]։ Ատալը մոր նման Ուղղափառ եկեղեցու հետևորդ է[16]։
Ատալը սովորել է Էլզասի դպրոցում, որը գտնվում է Փարիզի 6-րդ թաղամասում։ Նրա քաղաքական կարիերան սկսվել է 2006 թվականին, երբ մասնակցում էր Ֆրանսիայի ողջ տարածքում ընթացող երիտասարդական բողոքի ակցիաներին[17]։ 2007 թվականին ընդունվելով Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ՝ ստեղծել է կոլումբիացի ակտիվիստ Ինգրիդ Բետանկուրի աջակիցների կոմիտե, որը պատանդ էր վերցվել FARC-ի կողմից[18]։
2012 թվականին ավարտել է Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտը՝ ստանալով հանրային հարաբերությունների մագիստրոստի աստիճան։ Մինչ այդ, 2008-2011 թվականներին սովորել էր Պանթեոն-Ասսաս համալսարանում՝ ստանալով իրավագետի որակավորում։ 2009-2010 թվականններին աշխատել է Հռոմի ֆրանսիական ակադեմիայի տնօրեն Էրիկ դը Շասեի հետ[19]։
Քաղաքական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Խորհրդականի պաշտոնի զբաղեցում և մունիցիպալ ընտրություններին մասնակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2012 թվականին Ֆրանսիայում նախագահական ընտրություններից հետո շուրջ 5 ամիս Ֆրանսիայի Ազգային ժողովում ինթերնշիփ անցնելով Մարիսոլ Տուրենի մոտ՝ Ատալը շուրջ հինգ տարի աշխատել է որպես Ֆրանսիայի առողջապահության նախարարի խորհրդական։ Նրա պարտականությունների մեջ մտնում էր խորհրդարանի հետ կապերն ու նախարարի համար ելույթներ գրելը[20]։
2014 թվականի մունիցիպալ ընտրություններում Ատալը Ֆրանսիայի սոցիալիստական կուսակցության ցանկում զբաղեցրել է հինգերորդ հորիզոնականը։ Վանվի քաղաքային խորհրդում ընտրվել է որպես Սոցիալիստական կուսակցությունից խորհրդի չորս անդամներ, իսկ արդեն խմբակցության ղեկավարի հրաժարականից հետո զբաղեցրել քաղաքային ընդդիմության ղեկավարի պաշտոնը[21]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 https://www.gouvernement.fr/personnalite/gabriel-attal?mission=ministre-delegue-aupres-du-ministre-de-leconomie-des-finances-et-de-la-souverainete-industrielle-et-numerique-charge-des-comptes-publics#biographie
- ↑ 2,0 2,1 https://resultat-bac.linternaute.com/academie-paris#candidate=candidat-12059133
- ↑ 3,0 3,1 GeneaStar
- ↑ 4,0 4,1 Roglo — 1997. — ed. size: 9000000
- ↑ 5,0 5,1 Haute Autorité pour la transparence de la vie publique — 2013.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 https://www.gouvernement.fr/personnalite/gabriel-attal (ֆր.)
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Գերմանիայի ազգային գրադարանի կատալոգ (գերմ.)
- ↑ https://actu.gala.fr/l_actu/news_de_stars/gabriel-attal-a-34-ans-qui-est-sa-mere-marie-de-couriss_515694
- ↑ «Գաբրիել Ատալը՝ Ֆրանսիայի նոր վարչապետ». Hetq.am. 2024 թ․ հունվարի 9. Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 9-ին.
- ↑ «Macron picks Attal, 34, as France's youngest PM». BBC. 2024 թ․ հունվարի 9.
- ↑ de Villaines, Astrid; Garcia, Émilie; Toussay, Jade (2023 թ․ հուլիսի 20). «Gabriel Attal ministre de l'Éducation nationale, itinéraire d'un surdoué de la politique» (ֆրանսերեն). HuffPost. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ սեպտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2023 թ․ օգոստոսի 27-ին.
- ↑ Rose, Michel (2023 թ․ հուլիսի 20). «Macron reshuffles ministers after French riots "stunned" country». Reuters. Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 8-ին. «Attal, a rising star among Macronistas, became France's youngest cabinet member at 29 when he joined government in 2018. He gained a reputation as a quick-witted, politically astute loyalist as government spokesman, before being appointed to the powerful budget portfolio.»
- ↑ «Գաբրիել Ատալը Ֆրանսիայի վարչապետի ամենահավանական թեկնածուն է». Hetq.am. 2024 թ․ հունվարի 9. Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 9-ին.
- ↑ Mathilde Siraud (2023 թ․ մարտի 1). «Gabriel Attal, sur les traces de Macron ?». lepoint.fr (ֆրանսերեն).
- ↑ Bancaud, Delphine (2018 թ․ հոկտեմբերի 16). «Qui est Gabriel Attal, le plus jeune membre d'un gouvernement de la Ve République?» [Who is Gabriel Attal, the youngest member of a government of the Fifth Republic?] (ֆրանսերեն). 20 Minutes. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.
- ↑ Goury-Laffont, Victor (2024 թ․ հունվարի 9). «Who is Gabriel Attal, France's new prime minister?». Politico Europe. Արխիվացված օրիգինալից 2024 թ․ հունվարի 9-ին. Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 9-ին.
- ↑ Laurent Telo (2018 թ․ ապրիլի 13). «Du Parti socialiste à La République en marche, la mue fulgurante de Gabriel Attal» [From the Socialist Party to La République En Marche!, the dazzling transformation of Gabriel Attal]. Le Monde.fr (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.
- ↑ Jeudy, Bruno (2018 թ․ օգոստոսի 20). «Gabriel Attal : "Le jour où je rencontre Ingrid Betancourt"» [Gabriel Attal: "The day I meet Ingrid Betancourt"] (ֆրանսերեն). Paris Match. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.
- ↑ Baudais, Pierrick (2017 թ․ դեկտեմբերի 20). «Qui est Gabriel Attal, le futur porte-parole de la République en marche?» [Who is Gabriel Attal, the future spokesperson for the Republic on the move?] (ֆրանսերեն). Ouest-France. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.
- ↑ «Qui est Gabriel Attal, votre député (LREM) d'Issy-Vanves» [Who is Gabriel Attal, your deputy (LREM) of Issy-Vanves] (ֆրանսերեն). Le Parisien. 2017 թ․ հունիսի 19. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 31-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.
- ↑ Petitdemange, Amélie (2018 թ․ հոկտեմբերի 16). «Gabriel Attal: un vingtenaire débarque dans le gouvernement» [Gabriel Attal: a twenty-something arrives in the government] (ֆրանսերեն). Les Échos. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 26-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.