Էլիզաբեթ Բորն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էլիզաբեթ Բորն
 
Կուսակցություն՝ Territories of Progress? և Renaissance
Կրթություն՝ Պոլիտեխնիկական դպրոց, Ճանապարհների և կամուրջների ազգային դպրոց և Collège des ingénieurs?
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, ճարտարագետ և պաշտոնյա
Ծննդյան օր ապրիլի 18, 1961(1961-04-18)[1] (62 տարեկան)
Ծննդավայր Փարիզի 15-րդ շրջան, Փարիզ
Քաղաքացիություն  Ֆրանսիա[2]
Հայր Joseph Borne?
Մայր Marguerite Lescène?
Ամուսին Olivier Allix?[3]
Զավակներ Nathan Allix?[4]
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ
«Մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի մեծ խաչի ասպետ, Commander of the Order of Maritime Merit և Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ

Էլիզաբեթ Բորն (ֆր.՝ Élisabeth Borne, ապրիլի 18, 1961(1961-04-18)[1], Փարիզի 15-րդ շրջան, Փարիզ), ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ, բնապահպանության համալիր բարեփոխումների նախարարին կից տրանսպորտի պատասխանատու նախարար (2017 թվականից), համալիր բնապահպանական բարեփոխումների նախարար (2019 թվականից)։ 2022 թվականի մայիսի 16-ից Ֆրանսիայի վարչապետ[5]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավարտել է Պոլիտեխնիկական դպրոցը և Կամուրջների և ճանապարհների ազգային դպրոցը, 1987 թվականին սկսել է մասնագիտական կարիերան Տրանսպորտի և սարքավորումների նախարարությունում (Ministère des Transports et l'Équipement), որը հետագայում վերակազմավորվել է Ֆրանսիայի բնապահպանության նախարարության[6]։

1991-1993 թվականներին Լիոնել Ժոսպենի աշխատակազմում աշխատել է ազգային կրթության նախարար, իսկ 1997-2002 թվականներին, երբ Ժոսպենը զբաղեցրել է Ֆրանսիայի վարչապետի պաշտոնը, նա դարձել է տրանսպորտի խնդիրների պատասխանատուն։

2002-ին նա դարձել է SNCF ֆրանսիական երկաթուղիների պետական ձեռնարկության ռազմավարության տնօրեն։

2007 թվականին տեղափոխվել է Eiffage մասնավոր շինարարական ընկերություն։

2008 թվականին եկել է պետական ծառայության՝ հինգ տարի Փարիզի քաղաքապետարանում զբաղվել է քաղաքի զարգացման հարցերով։

2013 թվականին ներքին գործերի նախարար Մանուել Վալսը Բորնին նշանակել է Պուատու-Շարանտի երկրամասի ղեկավար։

Ղեկավարել է բնապահպանության նախարար Սեգոլեն Ռուայալի աշխատակազմը[7]։

2015 թվականի մայիսի 19-ին դարձել է փարիզյան RATP քաղաքային տրանսպորտային ընկերության ղեկավար, որն աշխարհում հինգերորդն է ուղևորահոսքով, մասնակիորեն փոխադրումներ է իրականացնում նաև մայրաքաղաքի սահմաններից դուրս՝ Իլ դը Ֆրանս տարածաշրջանի տարածքում։ Այսպիսով, Բորնը դարձել է երկրորդ կինը, որը նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի կողմից նշանակվել է պետական խոշոր ընկերության ղեկավարի պաշտոնում (Française des jeux-ի գլխավոր գործադիր տնօրեն Ստեֆան Պալլեսից հետո, վիճակախաղի և սպորտի խաղադրույքների մենաշնորհը) և RATP-ի երկրորդ կին նախագահը ընկերության պատմության մեջ (Անն-Մարի Իդրակից հետո)[8]։

Երկար ժամանակ մոտ էր Սոցիալիստական կուսակցությանը, ապա անդամագրվել է «Առա՛ջ, Հանրապետությու՛ն» կուսակցությանը[9]։

Ֆիլիպի կառավարություններում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի մայիսի 17-ին Ֆիլիպի կառավարությունում նշանակվել է Նիկոլաս Հուլոտի շրջակա միջավայրի վերափոխումներին ենթակա տրանսպորտի նախարար[10]։

2017 թվականի հունիսի 21-ին պահպանել է պաշտոնը Ֆիլիպի երկրորդ կառավարության ձևավորման ժամանակ։

2018 թվականի մարտի 26-ին հայտարարվել է ֆրանսիական երկաթուղիների պետական ընկերության՝ SNCF-ի գործադուլը, և կառավարության կողմից հանձնարարվել է առաջարկություններ պատրաստել երկաթուղային տրանսպորտում մրցակցության ընդլայնման վերաբերյալ[11]։

2019 թվականի հուլիսի 16-ին նշանակվել է նույն կառավարությունում համալիր բնապահպանական բարեփոխումների նախարար, բայց ոչ պետական նախարարի կարգավիճակում, որն ունեցել է նրա պաշտոնաթող նախորդը՝ Ֆրանսուա դե Ռյուժին[12]։

Կաստեքսի կառավարությունում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի հուլիսի 6-ին Ժան Կաստեքսի կառավարության ձևավորման ժամանակ ստացել է աշխատանքի, զբաղվածության և ինտեգրման նախարարի պաշտոնը[13]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 Roglo — 1997. — ed. size: 9000000
  2. Deutsche Nationalbibliothek Record #1219930946 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  3. Ingeniera de larga trayectoria, incansable y despiadada. Así describen los analistas franceses a Élisabeth Borne, la nueva primera ministra de Francia (իսպ.) — 2022.
  4. https://www.gala.fr/l_actu/news_de_stars/elisabeth-borne-premiere-ministre-qui-est-son-fils-nathan_494125
  5. «Le Président de la République a nommé Mme Elisabeth BORNE, Première ministre et l'a chargée de former un Gouvernement». elysee.fr (ֆրանսերեն). 2022 թ․ մայիսի 16. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 17-ին.
  6. «Elisabeth Borne, ingénieure prisée par la gauche, future patronne de la RATP». l’Entreprise (ֆրանսերեն). L’Express. 2015 թ․ ապրիլի 17. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 1-ին.
  7. «Elisabeth Borne». Sa bio (ֆրանսերեն). Voici. 2015 թ․ մայիսի 20. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 1-ին.
  8. Sibylle Vincendon (2015 թ․ մայիսի 20). «Elisabeth Borne. Elle a pris le métro» (ֆրանսերեն). Liberation. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 1-ին.
  9. Fanny Bouvard, Anne Tréguer (2019 թ․ հուլիսի 17). «Elisabeth Borne, la nouvelle ministre de la Transition écologique, a été préfète de la région Poitou-Charente» (ֆրանսերեն). France bleu. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 17-ին.
  10. Philippe Jacqué (2017 թ․ մայիսի 17). «Elisabeth Borne, une « workaholic » aux transports» (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 1-ին.
  11. Éric Béziat (2018 թ․ մարտի 30). «Le gouvernement dévoile les modalités de l'ouverture à la concurrence ferroviaire» (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 30-ին.
  12. «La ministre des Transports Elisabeth Borne nommée ministre de l'Écologie» (ֆրանսերեն). Le Figaro. 2019 թ․ հուլիսի 17. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 17-ին.
  13. «Remaniement : qui sont les ministres du gouvernement Castex» (ֆրանսերեն). Le Figaro. 2020 թ․ հուլիսի 6. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 6-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Elisabeth Borne» (ֆրանսերեն). Gala. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 1-ին.