Էլիզաբեթ Բորն
| Էլիզաբեթ Բորն | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Territories of Progress? (2020) և Renaissance |
|---|---|
| Կրթություն՝ | Պոլիտեխնիկական դպրոց, Ճանապարհների և կամուրջների ազգային դպրոց և Collège des ingénieurs? |
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ, ճարտարագետ և պաշտոնյա |
| Ծննդյան օր | ապրիլի 18, 1961[1] (62 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Փարիզի 15-րդ շրջան, Ֆրանսիա |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ֆրանսիա
|
| Հայր | Joseph Borne? |
| Մայր | Marguerite Lescène? |
| Ամուսին | Olivier Allix?[2] |
| Զավակներ | Nathan Allix?[3] |
| Ինքնագիր | 
|
| Պարգևներ |
 ,  և  |
Էլիզաբեթ Բորն (ֆր.՝ Élisabeth Borne, ապրիլի 18, 1961[1], Փարիզի 15-րդ շրջան, Ֆրանսիա), ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ, բնապահպանության համալիր բարեփոխումների նախարարին կից տրանսպորտի պատասխանատու նախարար (2017 թվականից), համալիր բնապահպանական բարեփոխումների նախարար (2019 թվականից)։ 2022 թվականի մայիսի 16-ից Ֆրանսիայի վարչապետ[4]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ավարտել է Պոլիտեխնիկական դպրոցը և Կամուրջների և ճանապարհների ազգային դպրոցը, 1987 թվականին սկսել է մասնագիտական կարիերան Տրանսպորտի և սարքավորումների նախարարությունում (Ministère des Transports et l'Équipement), որը հետագայում վերակազմավորվել է Ֆրանսիայի բնապահպանության նախարարության[5]։
1991-1993 թվականներին Լիոնել Ժոսպենի աշխատակազմում աշխատել է ազգային կրթության նախարար, իսկ 1997-2002 թվականներին, երբ Ժոսպենը զբաղեցրել է Ֆրանսիայի վարչապետի պաշտոնը, նա դարձել է տրանսպորտի խնդիրների պատասխանատուն։
2002-ին նա դարձել է SNCF ֆրանսիական երկաթուղիների պետական ձեռնարկության ռազմավարության տնօրեն։
2007 թվականին տեղափոխվել է Eiffage մասնավոր շինարարական ընկերություն։
2008 թվականին եկել է պետական ծառայության՝ հինգ տարի Փարիզի քաղաքապետարանում զբաղվել է քաղաքի զարգացման հարցերով։
2013 թվականին ներքին գործերի նախարար Մանուել Վալսը Բորնին նշանակել է Պուատու-Շարանտի երկրամասի ղեկավար։
Ղեկավարել է բնապահպանության նախարար Սեգոլեն Ռուայալի աշխատակազմը[6]։
2015 թվականի մայիսի 19-ին դարձել է փարիզյան RATP քաղաքային տրանսպորտային ընկերության ղեկավար, որն աշխարհում հինգերորդն է ուղևորահոսքով, մասնակիորեն փոխադրումներ է իրականացնում նաև մայրաքաղաքի սահմաններից դուրս՝ Իլ դը Ֆրանս տարածաշրջանի տարածքում։ Այսպիսով, Բորնը դարձել է երկրորդ կինը, որը նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի կողմից նշանակվել է պետական խոշոր ընկերության ղեկավարի պաշտոնում (Française des jeux-ի գլխավոր գործադիր տնօրեն Ստեֆան Պալլեսից հետո, վիճակախաղի և սպորտի խաղադրույքների մենաշնորհը) և RATP-ի երկրորդ կին նախագահը ընկերության պատմության մեջ (Անն-Մարի Իդրակից հետո)[7]։
Երկար ժամանակ մոտ էր Սոցիալիստական կուսակցությանը, ապա անդամագրվել է «Առա՛ջ, Հանրապետությու՛ն» կուսակցությանը [8]։
Ֆիլիպի կառավարություններում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2017 թվականի մայիսի 17-ին Ֆիլիպի կառավարությունում նշանակվել է Նիկոլաս Հուլոտի շրջակա միջավայրի վերափոխումներին ենթակա տրանսպորտի նախարար[9]։
2017 թվականի հունիսի 21-ին պահպանել է պաշտոնը Ֆիլիպի երկրորդ կառավարության ձևավորման ժամանակ։
2018 թվականի մարտի 26-ին հայտարարվել է ֆրանսիական երկաթուղիների պետական ընկերության՝ SNCF-ի գործադուլը, և կառավարության կողմից հանձնարարվել է առաջարկություններ պատրաստել երկաթուղային տրանսպորտում մրցակցության ընդլայնման վերաբերյալ[10]։
2019 թվականի հուլիսի 16-ին նշանակվել է նույն կառավարությունում համալիր բնապահպանական բարեփոխումների նախարար, բայց ոչ պետական նախարարի կարգավիճակում, որն ունեցել է նրա պաշտոնաթող նախորդը՝ Ֆրանսուա դե Ռյուժին[11]։
Կաստեքսի կառավարությունում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2020 թվականի հուլիսի 6-ին Ժան Կաստեքսի կառավարության ձևավորման ժամանակ ստացել է աշխատանքի, զբաղվածության և ինտեգրման նախարարի պաշտոնը[12]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Roglo — 1997. — ed. size: 8549233
- ↑ Ingeniera de larga trayectoria, incansable y despiadada. Así describen los analistas franceses a Élisabeth Borne, la nueva primera ministra de Francia (իսպ.) — 2022.
- ↑ https://www.gala.fr/l_actu/news_de_stars/elisabeth-borne-premiere-ministre-qui-est-son-fils-nathan_494125
- ↑ «Le Président de la République a nommé Mme Elisabeth BORNE, Première ministre et l’a chargée de former un Gouvernement.»։ elysee.fr (ֆրանսերեն)։ 2022-05-16։ Վերցված է 2022-05-17
- ↑ «Elisabeth Borne, ingénieure prisée par la gauche, future patronne de la RATP»։ l’Entreprise (ֆրանսերեն)։ L’Express։ 2015-04-17։ Վերցված է 2017-06-01
- ↑ «Elisabeth Borne»։ Sa bio (ֆրանսերեն)։ Voici։ 2015-05-20։ Վերցված է 2017-06-01
- ↑ Sibylle Vincendon (2015-05-20)։ «Elisabeth Borne. Elle a pris le métro» (ֆրանսերեն)։ Liberation։ Վերցված է 2017-06-01
- ↑ Fanny Bouvard, Anne Tréguer (2019-07-17)։ «Elisabeth Borne, la nouvelle ministre de la Transition écologique, a été préfète de la région Poitou-Charente» (ֆրանսերեն)։ France bleu։ Վերցված է 2019-07-17
- ↑ Philippe Jacqué (2017-05-17)։ «Elisabeth Borne, une « workaholic » aux transports» (ֆրանսերեն)։ Le Monde։ Վերցված է 2017-06-01
- ↑ Éric Béziat (2018-03-30)։ «Le gouvernement dévoile les modalités de l’ouverture à la concurrence ferroviaire» (ֆրանսերեն)։ Le Monde։ Վերցված է 2018-03-30
- ↑ «La ministre des Transports Elisabeth Borne nommée ministre de l'Écologie» (ֆրանսերեն)։ Le Figaro։ 2019-07-17։ Վերցված է 2019-07-17
- ↑ «Remaniement : qui sont les ministres du gouvernement Castex» (ֆրանսերեն)։ Le Figaro։ 2020-07-06։ Վերցված է 2020-07-06
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Elisabeth Borne» (ֆրանսերեն)։ Gala։ Վերցված է 2017-06-01
| ||||||||||||||
